• بازگشت


• صفحه اصلی سایت

                                                                 مزامیر
127:1 جز اینکه خداوند خانه را نسازد، بیهوده زحمت میu200cکشند که آن را میu200cسازند.
جز اینکه خداوند شهر را حفظ می کند، نگهبان بیدار می شود اما بیهوده.
127:2 بیهوده است زود برخیزید، دیر بنشینید، نان را بخورید.
    غم و اندوه: زیرا او به محبوب خود می خوابد.
127:3 اینک فرزندان میراث خداوند هستند و میوه رحم
                                                              پاداش او
127:4 مانند تیرها در دست مردی نیرومند. بچه های جوانان هم همینطور.
  127:5 خوشا به حال مردی که پرش از آنها پر باشد
شرمنده، اما با دشمنان در دروازه صحبت خواهند کرد.