مزامیر
102:1 ای خداوند دعای مرا بشنو و فریاد من به تو برسد.
102:2 در روزی که در تنگنا هستم، چهره خود را از من پنهان مکن. شیب خود را
به من گوش کن: در روزی که صدا می زنم، به سرعت مرا اجابت کن.
102:3 زیرا روزهای من مانند دود نابود میu200cشود و استخوانu200cهایم مانند سوخته میu200cسوزند
                                                                    اجاق.
102:4 قلب من شکسته و مانند علف خشک شده است. طوری که یادم میره بخورم
                                                                      نان.
102:5 به دلیل صدای نالهu200cام، استخوانu200cهایم به پوستم میu200cچسبند.
102:6 من مانند پلیکان بیابان هستم، مانند جغد بیابان هستم.
102:7 من تماشا می کنم و مانند گنجشکی تنها بر بالای خانه هستم.
102:8 دشمنانم تمام روز مرا ملامت میu200cکنند. و آنها که بر من عصبانی هستند
                                       علیه من قسم خورده اند
102:9 زیرا خاکستر مانند نان خوردم و نوشیدنی خود را با گریه آمیختم.
102:10 به خاطر خشم و غضب تو، زیرا مرا بلند کردی،
                                            و مرا پایین انداخت
102:11 روزهای من مانند سایه ای است که رو به زوال است. و من مثل علف پژمرده شده ام.
102:12 اما تو ای خداوند تا ابد پایدار خواهی بود. و یاد تو بر همه
                                                                  نسل ها
102:13 تو برخیز و بر صهیون رحمت خواهی کرد تا زمانی که به او لطف کنی.
              بله، زمان تعیین شده، فرا رسیده است.
102:14 زیرا بندگانت از سنگu200cهای او لذت میu200cبرند و به خاک لطف دارند
                                                                    از آن
102:15 پس امتها از نام خداوند و جمیع پادشاهان بترسند.
                                                       زمین جلال تو
102:16 هنگامی که خداوند صهیون را بنا کند، در جلال خود ظاهر خواهد شد.
102:17 او به دعای تهی دستان توجه خواهد کرد و آنان را تحقیر نخواهد کرد
                                                                       دعا
102:18 این برای نسل آینده نوشته خواهد شد و قومی که
    خلق خواهد شد و خداوند را ستایش خواهد کرد.
102:19 زیرا او از بلندای عبادتگاه خود به پایین نگاه کرده است. از بهشت
                                   آیا خداوند زمین را دید؟
102:20 برای شنیدن ناله زندانی. از دست دادن کسانی که منصوب شده اند
                                                                تا مرگ؛
102:21 برای اعلام نام خداوند در صهیون و ستایش او در اورشلیم.
102:22 هنگامی که مردم و ممالک برای خدمت به مردم گرد هم آیند
                                                                خداوند.
102:23 او قدرت مرا در راه تضعیف کرد. روزهایم را کوتاه کرد
102:24 گفتم، ای خدای من، مرا در میان روزهایم نگیر.
                                        در تمام نسل ها هستند.
102:25 تو از قدیم پایه زمین را نهادی و آسمانها
                                                       کار دستان تو
102:26 آنها هلاک خواهند شد، اما تو صبر خواهی کرد. آری، همه آنها پیر خواهند شد.
مانند لباس؛ آنها را به عنوان یک لباس عوض خواهی کرد و خواهند شد
                                                           تغییر کرد:
102:27 اما تو همان هستی و سالهای تو پایانی نخواهد داشت.
102:28 فرزندان بندگان تو باقی خواهند ماند و نسل آنها خواهند بود
                                             پیش از تو تاسیس شد