مزامیر
57:1 به من رحم کن، ای خدا، به من رحم کن، زیرا جان من به
تو: آری، در سایه بالهای تو تا اینها پناه خواهم برد
بلاها گذشته باشد
57:2 نزد خدای متعال فریاد خواهم زد. به خدایی که همه چیز را برای آن انجام می دهد
من
57:3 او از آسمان می فرستد و مرا از سرزنش او نجات می دهد
مرا می بلعید صلاح خداوند رحمت و رحمت خود را نازل خواهد کرد
حقیقت.
57:4 جان من در میان شیرها است و در میان آنها که به آتش کشیده میu200cشوند دراز میu200cکشم.
حتی پسران انسان که دندانهایشان نیزه و تیر است و آنها
زبان شمشیر تیز
57:5 ای خدا، از آسمانها سربلند باش. جلال تو بالاتر از همه باشد
زمین.
57:6 برای قدمu200cهای من توری آماده کردهu200cاند. روح من تعظیم شده است: دارند
پیش من گودالی حفر کردند که در میان آن افتاده اند
خودشان صلاح
57:7 ای خدا قلب من ثابت است، قلب من ثابت است. آواز خواهم خواند و خواهم داد
ستایش
57:8 ای جلال من بیدار شو. بیدار، مزبور و چنگ: من خودم زود بیدار خواهم شد.
57:9 ای خداوند در میان مردم تو را ستایش خواهم کرد و برای تو آواز خواهم خواند
در میان ملل
57:10 زیرا رحمت تو تا آسمانها و راستی تو تا ابرها بزرگ است.
57:11 ای خدا، از آسمانها سربلند باش، جلال تو بالاتر از همه باشد.
زمین.
