مزامیر
52:1 ای مرد توانا، چرا به شرارت خود را می بالید؟ خوبی خدا
مدام تحمل می کند
52:2 زبان تو شرارت می اندیشد. مثل یک تیغ تیز که با فریب کار می کند.
52:3 تو بدی را بیشتر از نیکی دوست داری. و دروغ گفتن به جای حرف زدن
عدالت صلاح
52:4 ای زبان فریبنده، تو همه سخنان خورنده را دوست داری.
52:5 خدا نیز تو را برای همیشه هلاک خواهد کرد، تو را خواهد برد
تو را از خانه ات بیرون کن و از سرزمین خود ریشه کن
زنده ها صلاح
52:6 عادل نیز خواهد دید، و ترسیده، به او خواهد خندید.
52:7 این همان مردی است که خدا را قوت خود قرار نداد. اما به
فراوانی ثروت او، و خود را در شرارت خود تقویت کرد.
52:8 اما من مانند درخت زیتون سبز در خانه خدا هستم
رحمت خدا تا ابدالاباد
52:9 تو را تا ابد ستایش خواهم کرد، زیرا تو آن را انجام دادی و منتظر خواهم ماند.
به نام تو زیرا در حضور اولیای تو خوب است.
