مزامیر
17:1 ای خداوند، حق را بشنو، به فریاد من توجه کن، به دعای من گوش کن،
که از لب های ساختگی بیرون نمی آید.
17:2 حکم من از حضور تو بیرون آید. بگذار چشمانت ببیند
چیزهایی که برابر هستند
17:3 تو قلب من را ثابت کردی. شبانه مرا زیارت کردی. تو
مرا امتحان کردی و چیزی نخواهی یافت. من قصد دارم که دهان من
تجاوز نکن
17:4 در مورد اعمال مردم، به کلام لبهای تو مرا از آن باز داشته ام
مسیرهای ناوشکن
17:5 راههای مرا در راههای خود نگه دارید تا گامهایم نلغزند.
17:6 ای خدا، تو را خواندم، زیرا که مرا می شنوی. گوش خود را متمایل کن
نزد من، و سخنان مرا بشنو.
17:7 ای محبت شگفت انگیز خود را ای که به حق خود نجات می دهی
آنانی را که بر تو توکل میu200cکنند، از قیام کنندگان تحویل بده
آنها
17:8 مرا مثل چشمان خود نگاه دار، و مرا زیر سایه بالهایت پنهان کن،
17:9 از شریرانی که به من ظلم می کنند، از دشمنان مرگبار من که مرا احاطه می کنند.
در باره.
17:10 آنها در چربی خود محصور هستند و با دهان خود متکبرانه صحبت می کنند.
17:11 اکنون ما را در قدمu200cهای ما احاطه کردهu200cاند و چشمان خود را خم کردهu200cاند
تا زمین؛
17:12 مانند شیری که به طعمه خود حریص است و مانند شیر جوان
در مکان های مخفی کمین کرده اند
17:13 ای خداوند برخیز، او را ناامید کن، او را پایین بیانداز، جان مرا از
شریر که شمشیر توست:
17:14 از مردانی که دست تو هستند، ای خداوند، از مردان جهان که دارند
سهم آنها در این زندگی است و شکم آنها را از مخفیگاه خود پر می کنی
گنج: آنها پر از فرزندان هستند و بقیه فرزندان خود را رها می کنند
ماده برای نوزادانشان
17:15 و اما من، چهره تو را به عدالت خواهم دید
وقتی بیدار می شوم از شباهت تو راضی هستم.
