مزامیر
6:1 ای خداوند، در خشم خود مرا سرزنش مکن و در گرمای خود مرا تنبیه مکن
نارضایتی
6:2 ای خداوند بر من رحم کن. زیرا من ضعیف هستم: خداوندا، مرا شفا بده. برای استخوان هایم
مضطرب هستند
6:3 جان من نیز بسیار مضطرب است، اما تو ای خداوند تا کی؟
6:4 ای خداوند، برگرد، جان مرا رهایی بخش.
6:5 زیرا در مرگ یادی از تو نیست، در قبر چه کسی خواهد بود
از تو تشکر کنم؟
6:6 من از ناله خود خسته شده ام. تمام شب را تخت خوابم را برای شنا درست می کنم. من
کاناپه ام را با اشک هایم آبیاری کن
6:7 چشم من از اندوه نابود شده است. به خاطر همه چیزهای من کهنه می شود
دشمنان
6:8 ای همه گناهکاران از من دور شوید. زیرا خداوند این را شنیده است
صدای گریه من
6:9 خداوند دعای مرا شنید. خداوند دعای من را خواهد پذیرفت.
6:10 همه دشمنان من شرمنده و ناراحت شوند.
ناگهان شرمنده
