نحمیا
9:1 اکنون در روز بیست و چهارم این ماه، بنی اسرائیل
با روزه و با گونی و خاک بر آنها جمع شده بودند.
9:2 و نسل اسرائیل خود را از همه بیگانگان جدا کردند و
ایستادند و به گناهان خود و گناهان پدران خود اعتراف کردند.
9:3 و در جای خود برخاستند و در کتاب شریعت قرائت کردند
یهوه خدای آنها یک چهارم روز. و قسمت چهارم دیگر آنها
اعتراف کردند و یهوه خدای خود را پرستش کردند.
9:4 سپس بر پلهu200cهای لاویان، یشوع و بانی برخاستند.
کدمیل، شبانیه، بانی، شربیا، بنی و کنانی، و با گریه
صدای بلند برای یهوه خدای ایشان.
9:5 سپس لاویان، یشوع، و کادمیل، بانی، هشابنیا، شربیا،
هدیه و شبانیه و فطحیا گفتند: برخیزید و خداوند را برکت دهید.
خدای تو تا ابدالاباد، و متبارک باد نام جلالی تو که هست
برتر از هر نعمت و ستایش.
9:6 تو، تو، خداوند تنها هستی. تو بهشت را ساخته ای، بهشت
آسمانها با همه میزبانشان، زمین و همه چیزهایی که هست
در آنجا دریاها و هر چه در آن است و تو آنها را حفظ می کنی
همه؛ و لشکر آسمان تو را می پرستد.
9:7 تو یهوه خدایی هستی که ابرام را انتخاب کردی و آوردی
از اور کلدانی بیرون آمد و نام ابراهیم را به او داد.
9:8 و قلب خود را در حضور تو وفادار یافت و با او عهد بست
او زمین کنعانیان، هیتیان، اموریان، و
فریزیان و یبوسیان و گیرگاشیان که آن را بدهند، من
به نسل او بگو و سخنان خود را به جا آورد. زیرا تو عادل هستی:
9:9 و مصیبت پدران ما را در مصر دیدم و آنها را شنیدم
گریه کن کنار دریای سرخ
9:10 و بر فرعون و جمیع بندگانش آیات و معجزات نشان داد.
و بر تمام مردم سرزمینش، زیرا می دانستی که آنها چنین کردند
با افتخار علیه آنها پس آیا برایت نامی یافتی، مثل امروز.
9:11 و دریا را پیش از آنها تقسیم کردی، به طوری که آنها از دریا عبور کردند
در میان دریا در خشکی؛ و جفاگران آنها را پرتاب می کنی
به اعماق، مانند سنگ به آبهای عظیم.
9:12 و آنها را در روز به ستون ابری هدایت کردی. و در
شب در کنار ستونی از آتش، تا آنها را در راهی که در آن هستند روشن کند
باید رفت.
9:13 تو نیز بر کوه سینا فرود آمدی و از آنجا با آنها سخن گفتی
بهشت و احکام درست و قوانین راستین و احکام نیکو به آنها داد
و احکام:
9:14 و سبت مقدس خود را به آنها اطلاع داد و به آنها امر کرد
احکام و احکام و احکام به دست بنده تو موسی:
9:15 و برای گرسنگی به آنها نان از آسمان داد و بیرون آورد
آب برای آنها از صخره برای تشنگی آنها، و آنها را وعده داد
تا برای تصاحب سرزمینی که به آن سوگند خورده بودی وارد شوند
به آنها بدهید.
9:16 اما آنها و پدران ما متکبرانه رفتار کردند و گردن خود را سخت کردند و
به احکام تو گوش نکرد
9:17 و از اطاعت امتناع ورزید و از شگفتیu200cهای تو که انجام دادی به یاد نیاورد
در میان آنها؛ اما گردنهایشان را سخت کردند و در طغیانشان یک نفر را منصوب کردند
کاپیتان تا به اسارت خود بازگردند، اما تو خدایی آماده بخشش هستی،
بخشنده و مهربان، دیر خشم و مهربانی فراوان، و
آنها را ترک نکرد
9:18 آری، هنگامی که آنها را گوساله مذاب ساختند و گفتند: این خدای تو است
که تو را از مصر بیرون آورد و تحریکات بزرگی انجام داد.
9:19 با این حال، تو در رحمت فراوان خود آنها را در بیابان ترک نکردی.
ستون ابر در روز از آنها دور نشد تا آنها را به داخل هدایت کند
راه؛ نه ستون آتش در شب، تا آنها را روشن کند، و
راهی که باید بروند
9:20 تو نیز روح نیک خود را عطا کردی تا آنها را تعلیم دهی و دریغ نکردی
مانا تو از دهان ایشان بیرون آمد و برای تشنگی به ایشان آب دادی.
9:21 آری، چهل سال آنها را در بیابان حمایت کردی، به طوری که آنها
چیزی کم نداشت؛ لباسهایشان کهنه نشده بود و پاهایشان ورم نکرده بود.
9:22 بعلاوه به آنها پادشاهی و ملتها دادی و آنها را تقسیم کردی.
در گوشه و کنار: پس آنها زمین سیحون و زمین را تصرف کردند
پادشاه حشبون و سرزمین عوج، پادشاه باشان.
9:23 فرزندان آنها نیز تو را مانند ستارگان آسمان زیاد کردی و
آنها را به زمینی که در مورد آن وعده داده بودی آورد
پدرانشان برای تصاحب آن وارد شوند.
9:24 پس فرزندان داخل شدند و زمین را تصرف کردند و تو رام شدی
در برابر ایشان ساکنان زمین، کنعانیان، و به ایشان داد
به دست آنها، با پادشاهان خود، و مردم آن سرزمین، که
آنها ممکن است با آنها همانطور که می کنند رفتار کنند.
9:25 و شهرهای مستحکم و زمینی فربه را گرفتند و خانهu200cهای پر را تصرف کردند
از همه کالاها، چاه های حفر شده، تاکستان ها و باغ های زیتون و درختان میوه
به وفور: پس خوردند و سیر شدند و چاق شدند و
از خوبی بزرگ تو خوشحال شدند.
9:26 با این حال آنها نافرمانی کردند و بر ضد تو شورش کردند و رانده شدند
شریعت تو را پشت سر ایشان، و پیامبران تو را که شهادت می دادند، کشتند
بر ضد آنها تا آنها را به سوی تو برگردانند، و آنها دست به تحریکات بزرگی زدند.
9:27 پس آنها را به دست دشمنانشان تسلیم کردی
آنها را آزار داد، و در وقت مصیبتشان، وقتی نزد تو فریاد زدند،
تو آنها را از آسمان شنیدی. و با توجه به رحمت های متعدد تو
تو به آنها نجات دهندگانی عطا کردی که آنها را از دست خود نجات دادند
دشمنان
9:28 اما پس از استراحت، دوباره در برابر تو بد کردند، بنابراین
آنها را در دست دشمنانشان گذاشتی تا آنها را به دست آورند
بر آنها مسلط باش، اما چون بازگشتند و نزد تو فریاد زدند، تو
آنها را از بهشت شنید. و بارها آنها را تحویل دادی
با توجه به رحمت تو؛
9:29 و بر علیه آنها شهادت داد تا آنها را به نزد خود بازگردانی
شریعت تو اما آنها متکبرانه رفتار کردند و به تو گوش نکردند
اوامر، اما در برابر احکام تو گناه کرد، (که اگر کسی انجام دهد، او
در آنها زندگی خواهند کرد؛) و شانه را پس گرفتند و گردنشان را سخت کردند.
و نمی شنید
9:30 با این حال تو سالهای زیادی از آنها گذشت و بر ضد آنها شهادت دادی
روح تو در انبیای توست، اما آنها گوش نمی دهند
آنها را به دست مردم این سرزمین دادی.
9:31 با این حال به خاطر رحمتهای بزرگ خود کاملاً مصرف نکردی
آنها را رها نکن. زیرا تو خدای بخشنده و مهربانی.
9:32 پس اکنون، خدای ما، خدای بزرگ، توانا و وحشتناک، که
وفادار به عهد و رحمت، مبادا همه مشکلات پیش از این کمی به نظر برسند
تو، که بر ما، بر پادشاهان ما، بر امیران و بر ما نازل شده است
بر کاهنان و بر پیامبران ما و بر پدران ما و بر تمامی قوم تو،
از زمان پادشاهان آشور تا امروز.
9:33 اما تو در هر آنچه بر ما وارد می شود عادل هستی. چون انجام دادی
درست است، اما ما بد عمل کرده ایم:
9:34 نه پادشاهان ما، شاهزادگان ما، کاهنان ما، و پدران ما را حفظ نکرده اند.
شریعت تو و به احکام و شهادات تو گوش نداده،
با آن بر ضد آنها شهادت دادی.
9:35 زیرا آنها در پادشاهی خود و در بزرگی تو به تو خدمت نکرده اند
نیکویی که به آنها دادی و در زمین بزرگ و فربه ای که تو به آنها دادی
پیشاپیش آنها بخشید و از اعمال شریرانه خود رویگردان نشد.
9:36 بنگر، ما امروز خدمتگزار سرزمینی هستیم که به آن بخشیدی
پدران ما از میوه و خوب آن بخورند، اینک ما
در آن خادمان هستند:
9:37 و برای پادشاهانی که بر ما تعیین کرده ای، افزایش بسیار می دهد.
به خاطر گناهان ما: همچنین آنها بر بدن ما و بر بدن ما تسلط دارند
چهارپایان ما به خشنودی آنها، و ما در تنگنای بزرگی هستیم.
9:38 و به خاطر همه اینها عهد قطعی می بندیم و آن را می نویسیم. و ما
امیران و لاویان و کاهنان بر آن مهر بزنید.
