ملاشی
 2:1 و اکنون ای کاهنان، این فرمان برای شماست.
2:2 اگر نشنیدید و آن را به دل نگذارید تا جلال دهید
یَهُوَه صبایوت می گوید به نام من لعنت خواهم فرستاد
تو را لعنت خواهم کرد و برکاتت را لعنت خواهم کرد، آری، قبلاً آنها را نفرین کرده ام.
                       زیرا شما آن را به دل نمی بندید.
2:3 اینک، من ذریت شما را فاسد خواهم کرد و سرگین را بر چهرهu200cهای شما میu200cپاشم
سرگین اعیاد رسمی شما؛ و یکی شما را با خود خواهد برد.
2:4 و خواهید دانست که من این فرمان را برای شما فرستاده ام
یَهُوَه صبایوت می گوید که عهد ممکن است با لاوی باشد.
2:5 عهد من با او از زندگی و صلح بود. و من آنها را به او دادم
ترسی که با آن از من می ترسید و از نام من می ترسید.
2:6 قانون راستی در دهان او بود و گناهی در دهان او یافت نشد
لب: او با من در صلح و صفا راه رفت و بسیاری را از آنها دور کرد
                                                            بی عدالتی
2:7 زیرا که لبهای کاهن باید دانش را حفظ کنند و آنها باید آن را بجویند
شریعت در دهان او است زیرا او فرستاده یهوه صبایوت است.
2:8 اما شما از راه خارج شده اید. شما باعث شده اید که بسیاری در آن لغزش کنند
قانون؛ خداوند می گوید که عهد لاوی را تباه کرده اید
                                                            میزبان ها
2:9 بنابراین من نیز شما را در برابر همه حقیر و پست ساختم
مردم، همانطور که راههای من را حفظ نکردید، بلکه جانبدار بودید
                                                                  قانون.
2:10 آیا همه ما یک پدر نداریم؟ آیا یک خدا ما را خلق نکرده است؟ چرا معامله می کنیم
هر کس با بی احترامی به عهد، خائنانه به برادر خود
                                                       از پدران ما؟
2:11 یهودا خائنانه عمل کرده است و عمل زشتی در آن مرتکب شده است
اسرائیل و در اورشلیم؛ زیرا یهودا قدوسیت مردم را بیu200cحرمت کرده است
خداوندی که او را دوست داشت و با دختر خدای غریب ازدواج کرد.
2:12 خداوند مردی را که این کار را میu200cکند، یعنی ارباب و او را منقطع خواهد کرد
دانشمند، از خیمه های یعقوب، و کسی که تقدیم می کند
                                       تقدیم به یهوه صبایوت.
2:13 و این را دوباره انجام دادید و مذبح خداوند را با اشک پوشانید.
با گریه و فریاد، چنان که او به آن توجهی نمی کند
دیگر تقدیم می کند یا آن را با حسن نیت در دست شما می گیرد.
2:14 اما شما می گویید، چرا؟ زیرا خداوند بین شما شاهد بوده است
                  و زن جوانی ات که به او خیانت کردی.
                   اما او همنشین تو و همسر عهد توست.
2:15 و آیا او یکی را نساخته است؟ با این حال او باقی مانده روح را داشت. و
چرا یکی تا بتواند بذری خداپسند بجوید. بنابراین توجه داشته باشید
 روح خود را، و هیچ کس اجازه خیانت به همسر او
                                                                جوانان.
2:16 زیرا خداوند، خدای اسرائیل، میu200cگوید که از کنار گذاشتن متنفر است.
یَهُوَه صبایوت میu200cگوید: «کسی با جامه خود خشونت را میu200cپوشاند.
         پس مراقب روح خود باشید که خیانت نکنید.
2:17 خداوند را از سخنان خود خسته کرده اید. با این حال شما می گویید ما کجا هستیم
او را خسته کرد؟ هنگامی که می گویید هر کس بدی کند در نظر نیکو است
از خداوند، و او از آنها لذت می برد. یا خدا کجاست
                                                                 داوری؟