کار
7:1 آیا زمان معینی برای انسان بر روی زمین وجود ندارد؟ روزهای او هم نیست
مثل روزهای اجیر؟
7:2 مانند غلام که شدیداً سایه را میu200cطلبد، و مانند مزدوری که میu200cنگرد
برای پاداش کارش:
7:3 پس من صاحب ماهu200cهای بیهودگی شدم و شبu200cهای خستهu200cکننده
به من منصوب شد.
7:4 وقتی دراز می کشم، می گویم، کی برخیزم و شب می رود؟ و من
من پر از پرتاب این سو و آن سو تا طلوع روز هستم.
7:5 بدن من با کرمu200cها و کلوخهu200cهای خاک پوشیده شده است. پوست من شکسته است و
نفرت انگیز شدن
7:6 روزهای من سریعتر از شاتل بافنده است و بی امید می گذرد.
7:7 به یاد داشته باشید که زندگی من باد است، چشم من دیگر خیر نخواهد دید.
7:8 چشم کسی که مرا دیده است دیگر مرا نخواهد دید
بر من است، و من نیستم.
7:9 همانطور که ابر نابود می شود و ناپدید می شود
قبر دیگر بالا نخواهد آمد.
7:10 او دیگر به خانه خود باز نخواهد گشت و مکان او او را نخواهد شناخت
دیگر
7:11 بنابراین من از دهان خود دریغ نخواهم کرد. من در اندوه خود صحبت خواهم کرد
روح؛ در تلخی جانم شکایت خواهم کرد.
7:12 آیا من دریا هستم یا نهنگ که تو مرا نگهبانی میu200cدهی؟
7:13 هنگامی که می گویم، تختم مرا تسلی می دهد، تختم شکایت مرا آسان می کند.
7:14 پس مرا با رویاها میu200cترسانی و با رؤیا مرا میu200cترسانی.
7:15 به طوری که جان من خفه کردن و مرگ را به جای زندگی من انتخاب می کند.
7:16 من از آن متنفرم. من همیشه زندگی نمیu200cکنم: مرا تنها بگذار. برای روزهای من است
غرور
7:17 انسان چیست که او را بزرگ نمایی؟ و اینکه تو باید
دلت را به او بسپار؟
7:18 و هر روز صبح او را ملاقات کنید و او را امتحان کنید
لحظه؟
7:19 تا کی از من دور نخواهی شد و مرا تنها نخواهی گذاشت تا قورت بدهم
آب دهان من پایین است؟
7:20 من گناه کرده ام. ای حافظ مردم با تو چه کنم؟ چرا
آیا مرا برای خود نشانه ای قرار دادی تا سربارم باشم
خودم؟
7:21 و چرا گناه من را نمیu200cبخشی و گناهم را نمیu200cگیری
بی گناهی؟ اکنون در خاک خواهم خوابید. و تو مرا در جستجو خواهی کرد
صبح، اما من نخواهم بود.
