ارمیا
47:1 کلام خداوند که بر علیه ارمیا نبی نازل شد
فلسطینیان، قبل از آن که فرعون غزه را شکست دهد.
47:2 خداوند چنین میu200cگوید. اینک آبها از شمال برمی خیزند و خواهند آمد
سیل طغیان کننده ای باشد و زمین و هر چه هست را فرا خواهد گرفت
در آن شهر و ساکنان آن، آنگاه مردم فریاد خواهند زد،
و تمامی ساکنان زمین زوزه خواهند کشید.
47:3 در سر و صدای کوبیدن سم اسب های قوی او، در
هجوم ارابه هایش و پدران در صدای غرش چرخ هایش
به خاطر سستی دست ها به فرزندان خود نگاه نکنند.
47:4 بهu200cخاطر روزی که میu200cآید تا جمیع فلسطینیان را غارت کرده و قطع کنند
از تیروش و صیدون هر یاری که باقی می ماند دور کن زیرا خداوند خواهد
فلسطینیu200cها را که باقیu200cمانده کشور کَفتور هستند، غارت کنید.
47:5 طاسی بر غزه آمده است. اشکلون با باقیمانده قطع می شود
دره آنها: تا کی خودت را قطع خواهی کرد؟
47:6 ای شمشیر خداوند، تا کی ساکت خواهی ماند؟ قرار دادن
خودت را در غلاف خود بگذار، استراحت کن و ساکت باش.
47:7 چگونه می توان ساکت بود، زیرا خداوند آن را متهم کرده است
عسکلون و در مقابل ساحل دریا؟ آنجا آن را تعیین کرده است.
