ارمیا
42:1 سپس جمیع فرماندهان لشکر و یوحانان پسر کریه و
 یزنیا پسر حوشایا و تمامی قوم از افراد کوچک
                                    به بزرگترین، نزدیک شد،
42:2 و به ارمیا نبی گفت: «از تو التماس میu200cکنیم
دعای تو پذیرفته شود و برای ما به درگاه خداوند دعا کن
خدا، حتی برای همه این باقیمانده; (زیرا ما جز تعداد کمی باقی مانده ایم، به عنوان
                                       چشمانت ما را می بیند:)
42:3 تا یهوه خدایت راهی را که در آن میu200cتوانیم طی کنیم و راه را به ما نشان دهد
                            کاری که ممکن است انجام دهیم
42:4 آنگاه ارمیا نبی به آنها گفت: شما را شنیدم. ببین، من
خداوند خدای خود را برحسب کلام تو دعا خواهد کرد. و باید
هر چه خداوند به شما پاسخ دهد، من انجام خواهم داد
آن را به شما اعلام کند؛ من چیزی را از شما نگه نمی دارم.
42:5 سپس به ارمیا گفتند: «خداوند شاهد راستین و امین باشد
بین ما، اگر ما حتی با توجه به همه چیز برای آنچه که
           یهوه خدایت تو را نزد ما خواهد فرستاد.
42:6 خواه خوب باشد و خواه شر باشد، ما از صدای او اطاعت خواهیم کرد
یهوه خدای ما که تو را نزد او می فرستیم. که ممکن است برای ما خوب باشد، زمانی که ما
                    صدای یهوه خدای ما را اطاعت کنید.
42:7 و بعد از ده روز گذشت که کلام خداوند نازل شد
                                                                   ارمیا
42:8 پس یوحانان پسر قریه و جمیع فرماندهان را فراخواند
نیروهایی که با او بودند و همه مردم از کوچک تا
                                                               بهترین،
42:9 و به آنها گفت: «خداوند، خدای اسرائیل، که به او میu200cگویید، چنین میu200cگوید.
          مرا فرستاد تا دعای تو را به او برسانم.
42:10 اگر همچنان در این زمین بمانید، شما را می سازم و نمی کشم
تو را پایین میu200cآورم، و من تو را خواهم کاشت، و تو را نمیu200cچینم، زیرا از خود توبه کردهu200cام
                                       بدی که در حق شما کردم.
42:11 از پادشاه بابل که از او می ترسید نترسید. نباش
خداوند می گوید که از او می ترسم، زیرا من با شما هستم تا شما را نجات دهم
                                   تو را از دست او نجات دهد
42:12 و من بر شما رحم خواهم کرد تا بر شما رحم کند و
                      باعث شود به سرزمین خود بازگردی
42:13 اما اگر بگویید ما در این سرزمین ساکن نخواهیم شد و صدای او را اطاعت نکنید
                                                     یهوه خدای تو،
42:14 گفتن، نه. اما ما به سرزمین مصر خواهیم رفت، جایی که نه را خواهیم دید
جنگ، نه صدای شیپور را بشنو، نه گرسنگی نان داشته باشد. و
                                         آنجا ساکن خواهیم شد:
42:15 پس اکنون ای بازماندگان یهودا، کلام خداوند را بشنوید. بدین ترتیب
یهوه صبایوت خدای اسرائیل می گوید. اگر شما به طور کامل چهره خود را تنظیم کنید
          تا وارد مصر شوند و در آنجا اقامت کنند.
42:16 آنگاه واقع خواهد شد که شمشیری که از آن می ترسیدید، خواهد آمد
در آنجا در زمین مصر شما را فرا خواهد گرفت و قحطی که در آن بودید
هراسان، در مصر به دنبال شما خواهند آمد. و در آنجا خواهید بود
                                                                     بمیر
42:17 با تمام مردانی که برای رفتن به مصر روی میu200cآورند چنین خواهد بود
اقامت در آنجا؛ آنها با شمشیر، قحطی، و با مرگ خواهند مرد
طاعون: و هیچ یک از آنها باقی نمی ماند یا از شری که من می گذرانم فرار نمی کند
                                           بر آنها خواهد آورد.
42:18 زیرا خداوند صبایوت، خدای اسرائیل، چنین میu200cگوید. به عنوان عصبانیت من و
خشم من بر ساکنان اورشلیم ریخته شده است. بنابراین
آیا خشم من بر شما سرازیر خواهد شد، هنگامی که به مصر وارد شوید.
و شما مایه عذاب و حیرت و نفرین خواهید بود و الف
           سرزنش و دیگر این مکان را نخواهید دید.
42:19 خداوند در مورد شما گفته است ای بازماندگان یهودا. وارد نشوید
       مصر: بدانید که من امروز شما را پند دادم.
42:20 زیرا هنگامی که مرا نزد خداوند خود فرستادید، در دلهای خود متقلب شدید.
خدا گفت: «برای ما برای یهوه خدای ما دعا کنید. و با توجه به همه
که یهوه خدای ما خواهد گفت، پس به ما اعلام کن و ما آن را انجام خواهیم داد.
42:21 و اکنون این روز را به شما اعلام کردم. اما شما از آن اطاعت نکردید
صدای یهوه خدای شما و نه چیزی که به خاطر آن مرا فرستاده است
                                                                  به شما
    42:22 پس یقین بدانید که با شمشیر خواهید مرد
    قحطی و طاعون در جایی که می خواهید بروید و
                                                        اقامت گزیدن