ارمیا
17:1 گناه یهودا با قلم آهنین و با نقطه الف نوشته شده است
الماس: بر سفره دل و شاخ آنها حک شده است
از قربانگاه های تو
17:2 در حالی که فرزندانشان قربانگاهu200cها و نخلستانu200cهای خود را در کنار آن به یاد میu200cآورند
درختان سبز روی تپه های بلند
17:3 ای کوه من در صحرا، من اموال تو و همه تو را خواهم داد
گنج های غنیمت و مکان های بلند تو برای گناه، در تمام تو
مرز ها.
17:4 و تو، حتی خودت، از میراث خود که من
به تو داد و تو را به خدمت دشمنانت در زمین خواهم رساند
که تو نمی دانی، زیرا در خشم من آتشی افروخته ای
برای همیشه می سوزد
17:5 خداوند چنین میu200cگوید. ملعون باد کسی که به انسان اعتماد کند و بسازد
گوشت بازوی او و دل او از خداوند دور شده است.
17:6 زیرا او مانند هیپ در بیابان خواهد بود و نخواهد دید چه زمانی
خوب می آید؛ اما در مکان های خشک شده در بیابان ساکن خواهند شد
سرزمینی نمکی و غیر مسکونی
17:7 خوشا به حال مردی که بر خداوند توکل دارد و خداوند امید او را دارد.
است.
17:8 زیرا او مانند درختی خواهد بود که در کنار آب کاشته شده و گسترده میu200cشود
ریشهu200cهای او در کنار رودخانه است و وقتی گرما میu200cآید، جز برگ او را نخواهد دید
سبز خواهد شد و در سال خشکسالی مراقب نباشند
میوه دادن را متوقف خواهد کرد.
17:9 دل بیش از هر چیز فریبنده و به شدت شریر است.
میدانم؟
17:10 من خداوند قلب را میu200cجویم و افسارها را میu200cآزمایی تا به هر کسی بدهم
بر حسب روشهای او و بر اساس ثمره اعمال او.
17:11 همانطور که کبک روی تخمu200cها میu200cنشیند و آنها را جوجه نمیu200cآورد. بنابراین او که
ثروتمند می شود و نه به حق، آنها را در میان خود رها می کند
روزها، و در پایان او احمق خواهد بود.
17:12 یک تخت بلند با شکوه از ابتدا مکان مقدس ما است.
17:13 ای خداوند، امید اسرائیل، همه کسانی که تو را ترک میu200cکنند شرمنده خواهند شد و
کسانی که از من میروند در زمین مکتوب خواهند شد، زیرا آنها
خداوند، چشمه آبهای زنده را ترک کرده اند.
17:14 ای خداوند مرا شفا بده و من شفا خواهم یافت. مرا نجات ده، و من نجات خواهم یافت:
زیرا تو ستایش من هستی
17:15 اینک، آنها به من می گویند، کلام خداوند کجاست؟ بگذار بیاید
اکنون.
17:16 و اما من از کشیش شدن عجله نکردهu200cام تا از تو پیروی کنم.
من روز غم انگیز را آرزو نکرده ام. تو می دانی: آنچه بیرون آمد
لب هایم درست پیش تو بود
17:17 برای من وحشت مباش، تو امید من در روز بدی.
17:18 کسانی که به من جفا میu200cکنند شرمنده باشند، اما من شرمنده نباشم.
بگذارید آنها ناامید شوند، اما اجازه ندهید که من ناامید شوم
روز شرارت، و آنها را با نابودی مضاعف هلاک کن.
17:19 خداوند به من چنین گفت. برو و در دروازه فرزندان بایست
مردمی که پادشاهان یهودا به وسیله آنها وارد می شوند و به وسیله آنها می روند
بیرون و در تمامی دروازه های اورشلیم.
17:20 و به آنها بگو: ای پادشاهان یهودا، کلام خداوند را بشنوید.
تمامی یهودا و تمامی ساکنان اورشلیم که از این طریق وارد می شوند
دروازه ها:
17:21 خداوند چنین می گوید. مواظب خود باشید و باری بر دوش نگذارید
روز سبت را از دروازه های اورشلیم وارد نکنید.
17:22 در روز سبت باری را از خانهu200cهای خود خارج نکنید.
شما هیچ کاری انجام ندهید، بلکه روز سبت را همانطور که من دستور دادم، تقدیم کنید
پدران شما
17:23 اما آنها اطاعت نکردند و گوش خود را متمایل نکردند، بلکه گردن خود را ساختند
سفت، تا نه بشنوند و نه آموزش دریافت کنند.
17:24 و این چنین خواهد شد، اگر شما با جدیت به من گوش دهید، می گوید
خداوندا، هیچ باری را از دروازهu200cهای این شهر وارد نکن
روز سبت، اما روز سبت را تقدیس کنید تا در آن هیچ کاری انجام ندهید.
17:25 آنگاه پادشاهان و امیران به دروازهu200cهای این شهر وارد خواهند شد
بر تخت داوود نشسته و بر ارابهu200cها و اسبu200cها سوار شده،
آنها و امیرانشان، مردان یهودا و ساکنان آن
اورشلیم: و این شهر تا ابد باقی خواهد ماند.
17:26 و آنها از شهرهای یهودا و از مکانهای اطراف خواهند آمد
اورشلیم و از سرزمین بنیامین و از دشت و از
کوه ها و از جنوب قربانی های سوختنی می آورند و
قربانیu200cها و قربانیu200cهای گوشت و بخور و آوردن قربانیu200cها
ستایش برای خانه خداوند.
17:27 اما اگر به من گوش ندهید که روز سبت را تقدیس کنم و
باری را تحمل کنید، حتی در روز سبت از دروازه های اورشلیم وارد شوید
روز؛ آنگاه آتشی در دروازه های آن افروختم و خواهد بلعید
قصرهای اورشلیم، و خاموش نخواهد شد.
