حزقیال
12:1 کلام خداوند نیز بر من نازل شد و گفت:
12:2 ای پسر انسان، تو در میان خانه سرکشی ساکنی که دارای
چشم برای دیدن، و نمی بیند. گوش برای شنیدن دارند و نمی شنوند
خانه ای سرکش هستند
12:3 پس ای پسر انسان، چیزهای خود را برای برداشتن آماده کن و بردار
روز در نظر آنها; و تو باید از جای خود به جای دیگر حرکت کنی
در نظر آنها قرار دهید: ممکن است آنها در نظر بگیرند، هر چند آنها یک
خانه سرکش
12:4 آنگاه وسایل خود را در روز در نظر آنها مانند مواد بیرون بیاور
برای برداشتن: و تو نیز مانند آنها در شب بیرون می روی
که به اسارت می روند
12:5 دیوار را در نظر آنها حفر کن و از آن عبور کن.
12:6 در نظر آنها آن را بر شانه هایت خواهی برد و آن را بیرون خواهی آورد.
در گرگ و میش: صورت خود را بپوشان تا آن را نبینی
زمین: زیرا من تو را نشانه ای برای خاندان اسرائیل قرار داده ام.
12:7 و همانطور که به من دستور داده شده بود، انجام دادم
چیزهایی برای اسارت، و حتی من از طریق دیوار با خود حفر کردم
دست من آن را در گرگ و میش بیرون آوردم و آن را بر دوش خود حمل کردم
در دید آنها
12:8 و بامداد، کلام خداوند به من نازل شد و گفت:
12:9 ای پسر انسان، خاندان اسرائیل، خاندان سرکش، نگفته است
به تو چه می کنی؟
12:10 به آنها بگو، خداوند یهوه چنین میu200cگوید. این بار مربوط به
شاهزاده در اورشلیم و تمامی خاندان اسرائیل که در میان ایشان هستند.
12:11 بگو: من نشانه شما هستم.
آنها را ترک کرده و به اسارت خواهند رفت.
12:12 و شاهزادهu200cای که در میان آنهاست، بر شانهu200cهای خود در آن خواهد بود
گرگ و میش، و بیرون خواهند رفت. آنها برای حمل از دیوار حفر خواهند کرد
از آن بیرون صورت خود را بپوشاند تا زمین را نبیند
چشمانش.
12:13 تور خود را نیز بر او خواهم گسترانم و او در دام من گرفتار خواهد شد.
و او را به بابل به سرزمین کلدانیان خواهم آورد. هنوز باید
او آن را نمی بیند، اگرچه در آنجا خواهد مرد.
12:14 و به هر بادی هر چه در اطراف او است برای کمک به او پراکنده خواهم کرد.
و تمام گروه های او. و من شمشیر را به دنبال آنها خواهم کشید.
12:15 و هنگامی که آنها را در میان پراکنده خواهم کرد، خواهند دانست که من خداوند هستم
ملت ها و آنها را در کشورها پراکنده کنید.
12:16 اما من چند نفر از آنها را از شمشیر، از قحطی و
از آفت؛ تا همه زشتی های خود را در میان آنها اعلام کنند
بتانی که به آنجا می آیند. و خواهند دانست که من خداوند هستم.
12:17 و کلام خداوند بر من نازل شد و گفت:
12:18 ای پسر انسان، نان خود را با لرزش بخور و آب خود را با آن بنوش
لرزان و با احتیاط؛
12:19 و به مردم آن زمین بگو، خداوند یهوه مردم جهان چنین میu200cگوید
ساکنان اورشلیم و سرزمین اسرائیل. آنها باید بخورند
نانشان را با احتیاط و آبشان را با حیرت بنوش
تا سرزمین او از هر آنچه در آن است به دلیل
خشونت تمام کسانی که در آن ساکن هستند.
12:20 و شهرهای ساکن و زمین ویران خواهند شد
متروک خواهد شد و خواهید دانست که من خداوند هستم.
12:21 و کلام خداوند بر من نازل شد و گفت:
12:22 ای پسر انسان، آن ضرب المثلی که در سرزمین اسرائیل دارید چیست؟
گفت: روزها دراز شد و هر رؤیایی ناکام ماند؟
12:23 پس به آنها بگو، خداوند یهوه چنین میu200cگوید. این ضرب المثل را خواهم ساخت
متوقف شود، و دیگر از آن به عنوان ضرب المثل در اسرائیل استفاده نخواهند کرد. اما بگو
برای آنها روزها نزدیک است و اثر هر رؤیایی است.
12:24 زیرا دیگر هیچ رؤیایی بیهوده و پیشگویی چاپلوسی وجود نخواهد داشت
در داخل خاندان اسرائیل
12:25 زیرا من خداوند هستم، سخن خواهم گفت و سخنی که خواهم گفت
اتفاق افتادن؛ دیگر طولانی نخواهد شد، زیرا در روزهای تو، ای
خانه سرکش، من کلام را خواهم گفت و آن را اجرا خواهم کرد
خداوند.
12:26 دوباره کلام خداوند بر من نازل شد و گفت:
12:27 پسر انسان، اینک آنها از خاندان اسرائیل می گویند: رویایی که او
می بیند روزهای بسیار آینده است و او در مورد زمان هایی که هستند پیشگویی می کند
دور.
12:28 پس به آنها بگو، خداوند یهوه چنین میu200cگوید. هیچ یک از من وجود نخواهد داشت
کلمات دیگر طولانی می شوند، اما کلمه ای که من گفته ام خواهد بود
خداوند یهوه می گوید تمام شد.
