خروج
17:1 و تمام جماعت بنی اسرائیل از آنجا حرکت کردند
بیابان سین، پس از سفرهای خود، طبق دستور
خداوند در رفیدیم اردو زد و برای مردم آب نبود
برای نوشیدن
17:2 پس قوم با موسی دعوا کردند و گفتند: آن آب را به ما بده
ممکن است بنوشیم موسی به آنها گفت: چرا با من دعوا می کنید؟ به همین دلیل
آیا خداوند را وسوسه می کنید؟
17:3 و مردم آنجا تشنه آب شدند. و مردم علیه آن زمزمه کردند
موسی و گفت: چرا ما را از آن بیرون آوردی؟
مصر، تا ما و فرزندان و چهارپایان ما را با تشنگی بکشد؟
17:4 موسی نزد خداوند فریاد زد و گفت: با این قوم چه کنم؟
آنها تقریباً آماده سنگسار من هستند.
17:5 و خداوند به موسی گفت: «به حضور قوم برو و با خود ببر
تو از بزرگان اسرائیل. و عصای تو را که با آن می زدی
رودخانه، دستت را بگیر و برو.
17:6 اینک، من در آنجا بر صخره در حورب در برابر تو خواهم ایستاد. و شما
به صخره برخورد خواهد کرد و از آن آب بیرون خواهد آمد که
مردم ممکن است بنوشند و موسی در نظر بزرگان اسرائیل چنین کرد.
17:7 و نام این مکان را ماسا و مریبه گذاشت، زیرا
سرزنش بنی اسرائیل و چون خداوند را وسوسه کردند،
گفت: آیا خداوند در میان ماست یا نه؟
17:8 سپس عمالیق آمد و با اسرائیل در رفیدیم جنگید.
17:9 و موسی به یوشع گفت: «ما را از میان مردان انتخاب کن و بیرون برو و با آنها بجنگ
عمالک: فردا با میله بر بالای تپه خواهم ایستاد
خدا در دست من است
17:10 پس یوشع همانطور که موسی به او گفته بود عمل کرد و با عمالیق جنگید.
موسی و هارون و حور به بالای تپه رفتند.
17:11 و واقع شد، هنگامی که موسی دست خود را بالا برد، اسرائیل پیروز شد.
و چون دست خود را فرود آورد، عمالیق پیروز شد.
17:12 اما دستان موسی سنگین بود. و سنگی برداشتند و زیر آن گذاشتند
او بر آن نشست. و هارون و حور دستان او را بالا نگه داشتند
از یک طرف، و دیگری در طرف دیگر؛ و دستانش بود
ثابت تا غروب خورشید
17:13 و یوشع عمالیق و قومش را با دم شمشیر ناراحت کرد.
17:14 و خداوند به موسی گفت: «این را برای یادبود در کتابی بنویس و
آن را در گوش یوشع تکرار کن، زیرا من آن را کاملاً خاموش خواهم کرد
یاد عمالیق از زیر بهشت.
17:15 و موسی قربانگاهی ساخت و نام آن را یهوهنیسی گذاشت.
17:16 زیرا او گفت: زیرا خداوند سوگند یاد کرده است که خداوند جنگ خواهد کرد.
با عمالیق از نسلی به نسل دیگر.
