جامعه
11:1 نان خود را بر آب بینداز زیرا پس از روزهای بسیار آن را خواهی یافت.
11:2 به هفت و همچنین به هشت سهم بدهید. چون نمیدونی چیه
بدی بر زمین خواهد بود.
11:3 اگر ابرها پر از باران باشند، خود را بر زمین خالی میu200cکنند
اگر درخت به سمت جنوب، یا به سمت شمال، در محل سقوط کند
جایی که درخت می افتد، آنجا خواهد بود.
11:4 کسی که باد را مشاهده میu200cکند، نمیu200cکارد. و کسی که به آن توجه دارد
ابرها درو نخواهند کرد
11:5 چون نمیu200cدانی راه روح چیست و استخوانu200cها چگونه عمل میu200cکنند
در شکم او که باردار است رشد کن و تو آن را نمی دانی
کارهای خدایی که همه را می سازد.
11:6 در صبح بذر خود را بکار و در شام دستت را دریغ نکن.
زیرا تو نمی دانی که رستگار می شوی، یا این یا آن، یا
آیا هر دو یکسان باشند خوب.
11:7 به راستی که نور شیرین است و برای چشم چیز دلپذیر است
خورشید را ببین:
11:8 اما اگر شخصی سالهای زیادی زندگی کند و در همه آنها شادی کند. با این حال به او اجازه دهید
روزهای تاریکی را به خاطر بسپار زیرا آنها بسیار خواهند بود. همه آن چیزی که می آید
غرور است
11:9 ای جوان در جوانی خود شادی کن. و بگذار قلبت تو را شاد کند
روزهای جوانی خود را، و در راه های دل خود و در دید خود قدم بزنید
از چشمان تو، اما بدان که برای همه این چیزها خدا خواهد آورد
تو به قضاوت
11:10 پس اندوه را از دل خود دور کن و بدی را از خود دور کن
گوشت: زیرا کودکی و جوانی باطل است.
