دانیال
12:1 و در آن زمان میکائیل، شاهزاده بزرگی که ایستاده است، برخواهد خاست
برای فرزندان قوم تو: و زمان سختی خواهد بود،
از آنجایی که حتی تا آن زمان یک ملت وجود داشته است هرگز وجود نداشته است: و
              در آن زمان قوم تو رهایی خواهند یافت
                                      در کتاب نوشته شده است.
12:2 و بسیاری از کسانی که در خاک زمین می خوابند، برخی بیدار خواهند شد
   به زندگی ابدی، و برخی به شرم و تحقیر ابدی.
12:3 و خردمندان مانند روشنایی فلک خواهند درخشید.
و آنانی که بسیاری را مانند ستارگان تا ابدالاباد به سوی عدالت سوق می دهند.
12:4 اما تو، ای دانیال، کلمات را ببند و کتاب را حتی به
زمان پایان: بسیاری به این سو و آن سو خواهند دوید و دانش خواهد بود
                                                       افزایش یافت.
12:5 پس من دانیال نگاه کردم و اینک دو نفر دیگر ایستاده بودند
این طرف ساحل رودخانه، و آن طرف در آن طرف رودخانه
                                                      ساحل رودخانه
12:6 و یکی به مردی که کتانی پوشیده بود، گفت که بر روی آب بود
رودخانه، تا کی به پایان این شگفتی ها می گذرد؟
12:7 و شنیدم که مردی که کتانی پوشیده بود، که بر روی آبهای آن بود
رودخانه، هنگامی که دست راست و دست چپ خود را به سوی آسمان بلند کرد و
به کسی که تا ابد زنده است سوگند یاد کنید که برای مدتی خواهد بود،
یک و نیم؛ و هنگامی که او به پراکنده کردن قدرت از
  ای قوم مقدّس، همه این چیزها تمام خواهد شد.
12:8 و شنیدم، اما نفهمیدم، سپس گفتم ای پروردگار من، چه خواهد شد
                                               پایان این چیزها؟
12:9 و او گفت: برو، ای دانیال، زیرا کلمات بسته و مهر شده اند
                                                     تا زمان پایان
12:10 بسیاری پاک خواهند شد و سفید و آزمایش خواهند شد. اما بدکاران این کار را خواهند کرد
شرارت کن و هیچ یک از شریران نخواهند فهمید. اما عاقل باید
                                                                فهمیدن.
12:11 و از زمانی که قربانی روزانه برداشته شود، و
مکروهی که ویران را برپا می کند، هزار و دو نفر خواهند بود
                                                        صد و نود روز
12:12 خوشا به حال کسی که منتظر است و به هزار سیصد و سیصد می رسد
                                                        پنج و سی روز
12:13 اما تو برو تا انتها، زیرا تو استراحت خواهی کرد و در آن بایستی
                                       سهم تو در پایان روزها