2 ساموئل
7:1 و این واقع شد، هنگامی که پادشاه در خانه خود نشست، و خداوند داشت
او را از دست همه دشمنانش آسوده ساخت.
7:2 که پادشاه به ناتان نبی گفت: اکنون ببین، من در خانه ای ساکن هستم.
از سرو، اما تابوت خدا در پرده ها ساکن است.
7:3 و ناتان به پادشاه گفت: برو و هر آنچه را که در دل خود داری بکن. برای
خداوند با توست.
7:4 و در آن شب واقع شد که کلام خداوند نازل شد
ناتان، گفت:
7:5 برو و به بنده من داوود بگو، خداوند چنین میu200cگوید، مرا بسازی
خانه ای که من در آن ساکن شوم؟
7:6 در حالی که از زمانی که بزرگ شدم در هیچ خانه ای ساکن نبودم
بنی اسرائیل حتی تا امروز از مصر خارج شده اند، اما راه رفته اند
در خیمه و در خیمه.
7:7 در تمام مکانهایی که با همه بنی اسرائیل در آنجا قدم زده ام
با هر یک از اقوام اسرائیل که به آنها امر کردم سخنی گفتم
قوم من اسرائیل را تغذیه کنید و بگویید چرا خانه ای از سرو برای من نمی سازید؟
7:8 پس اکنون به بنده من داوود چنین بگو، چنین می گوید
یَهُوَه صبایوت، تو را از گوسفندان، از تعقیب گوسفندان گرفتم،
تا بر قوم خود، بر اسرائیل فرمانروایی کنم:
7:9 و من با تو بودم هر جا که رفتی و همه را قطع کردم
دشمنانت را از نظر تو دور کردند و برای تو نامی بزرگ قرار دادند
به نام مردان بزرگی که در زمین هستند.
7:10 بعلاوه برای قوم خود اسرائیل مکانی تعیین خواهم کرد و خواهم کاشت
تا در مکانی برای خود ساکن شوند و دیگر حرکت نکنند.
و فرزندان شرارت دیگر آنها را مبتلا نخواهند کرد
قبل از زمان،
7:11 و مانند زمانی که به قضات امر کردم که بر قوم من باشند
اسراییل، و تو را از دست همه دشمنانت آرام کرده است. همچنین
خداوند به تو می گوید که برای تو خانه ای خواهد ساخت.
7:12 و هنگامی که روزهای تو به پایان رسید و تو با پدران خود بخوابی، من
ذریت تو را بعد از تو برپا خواهد کرد که از روده تو بیرون خواهد آمد،
و پادشاهی او را برقرار خواهم کرد.
7:13 او خانه ای برای نام من خواهد ساخت و من تاج و تخت را استوار خواهم کرد
پادشاهی او برای همیشه
7:14 من پدر او خواهم بود و او پسر من خواهد بود. اگر او مرتکب گناه شود، من
او را با عصای آدمیان و با ضربات تند و تیز تنبیه خواهد کرد
فرزندان انسان:
7:15 اما رحمت من از او دور نخواهد شد، همانطور که از شاؤل گرفتم.
او را پیش تو گذاشتم
7:16 و خانه تو و پادشاهی تو تا ابد استوار خواهد بود
تو: تاج و تخت تو تا ابد پایدار خواهد بود.
7:17 با توجه به همه این سخنان و بر اساس تمام این رؤیا، چنین شد
ناتان با داوود صحبت کن.
7:18 سپس داوود پادشاه داخل شد و در حضور خداوند نشست و گفت: من کیستم؟
ای پروردگار خدا؟ و خانه من چیست که مرا تا اینجا آورده ای؟
7:19 و ای خداوند یهوه این هنوز در نظر تو کوچک بود. اما تو داری
از خانه بنده تو نیز برای مدت طولانی سخن گفته است. و است
این طرز انسان است، خداوندا؟
7:20 و داوود چه چیزی بیشتر می تواند به تو بگوید؟ زیرا تو ای خداوند، خودت را می دانی
خدمتگزار.
7:21 به خاطر کلام خود و مطابق دل خود عمل کردی
همه این چیزهای بزرگ، تا بنده خود را بداند.
7:22 از این رو، ای خداوند خدا، تو بزرگی، زیرا هیچ کس مانند تو نیست.
با تمام آنچه ما داریم، غیر از تو خدایی نیست
با گوش ما شنیده می شود
7:23 و کدام قوم در زمین مانند قوم تو است، حتی مانند اسرائیل،
که خدا رفت تا قومی را برای خود بازخرید کند و نامی برای او بگذارد،
و برای شما کارهای بزرگ و وحشتناک برای سرزمین شما در برابر شما انجام دهم
مردمی را که از مصر، از قوم ها و قوم ها برای خود بازخرید کردی
خدایان آنها؟
7:24 زیرا که قوم خود اسرائیل را برای خود تصدیق کردی که مردمی باشند
تو برای همیشه و تو ای خداوند، خدای آنها هستی.
7:25 و اکنون، ای خداوند خدا، کلامی را که در مورد خود گفتی
بنده و در مورد خانه اش، آن را تا ابد استوار کن و مانند خودت عمل کن
گفته است
7:26 و نام تو تا ابدالاباد جلال یابد و بگوید یهوه صبایوت است
خدا بر اسرائیل، و خانۀ بنده تو داود استوار شود
قبل از تو
7:27 زیرا تو ای یهوه صبایوت، خدای اسرائیل، به بنده خود وحی کردی،
گفت: برای تو خانه ای خواهم ساخت
دلش این است که این دعا را برای تو بخواند.
7:28 و اکنون ای خداوند خداوند، تو آن خدا هستی و سخنان تو صادق است و تو
این نیکی را به بنده خود وعده داده است:
7:29 پس اکنون خشنود باش که خانه خادمت را برکت دهی
ممکن است تا ابدالاباد در حضور تو باقی بماند، زیرا تو ای خداوند، تو سخن گفته ای
آن: و به برکت تو، خانه ی بنده تو برکت باد
همیشه.
