Zakarias 2:1 Berriz altxatu nituen ene begiak, eta begiratu nuen, eta huná gizon bat zuen neurtzeko lerroa eskuan. 2:2 Orduan erran nion, Nora zoaz? Eta esan zidan: Neurtzeko Jerusalem, zein den haren zabalera eta zein luzera den ikusteko horrena. 2:3 Eta huná, ilki cedin enequin minçatzen cen Aingerua, eta berce Aingeru bat bere bila atera zen, 2:4 Eta erran cieçón, Iestera, erran cioela gazte huni, cioela, Ierusalem bizi izan zaitezte harresirik gabeko hiribilduak gizon eta abere askorentzat bertan: 2:5 Zeren ni, dio Jaunak, suzko harresia izango naiz haren inguruan, eta aintza izango da haren erdian. 2:6 Au, au, ilki, eta iges egizu iparraldeko lurretik, dio Jaunak: zeruko lau haizeek bezala zabaldu zaituztet, dio JAUNA. 2:7 Libra zazu, o Sion, Babiloniako alabarekin bizi zarena. 2:8 Zeren hau dio armadetako Jaunak; Aintzaren ondoren igorri nau hondatu zintuzten nazioek, zuek ukitzen zaituztenak ukitzen baitu bere begiko sagarra. 2:9 Ecen huná, escua emanen diet hekien gainean, eta harrapakin içanen dirade beren zerbitzariei, eta jakinen duzue ejerzituen Jaunak bidali duela ni. 2:10 Kanta eçaçue, eta poztu çaitezte, Siongo alaba: ecen huná, ethorten naiz, eta habitaren naiz. zure erdian, dio Jaunak. 2:11 Eta nazio anhitz baturen dirade Jaunari egun hartan, eta içanen dirade ene erria: eta zure erdian biziko naiz, eta ezagutuko duzu ejerzituen Jaunak zuregana bidali nauela. 2:12 Eta Jaunak heredatuko du Juda bere zatia lur sainduan, eta izango du aukeratu berriro Jerusalem. 2:13 Isilik egon zaitezte, aragi guzia, Jaunaren aitzinean; bizileku santua.