Zakarias
2:1 Berriz altxatu nituen ene begiak, eta begiratu nuen, eta huná gizon bat zuen
neurtzeko lerroa eskuan.
2:2 Orduan erran nion, Nora zoaz? Eta esan zidan: Neurtzeko
Jerusalem, zein den haren zabalera eta zein luzera den ikusteko
horrena.
2:3 Eta huná, ilki cedin enequin minçatzen cen Aingerua, eta berce Aingeru bat
bere bila atera zen,
2:4 Eta erran cieçón, Iestera, erran cioela gazte huni, cioela, Ierusalem
bizi izan zaitezte harresirik gabeko hiribilduak gizon eta abere askorentzat
bertan:
2:5 Zeren ni, dio Jaunak, suzko harresia izango naiz haren inguruan, eta
aintza izango da haren erdian.
2:6 Au, au, ilki, eta iges egizu iparraldeko lurretik, dio Jaunak:
zeruko lau haizeek bezala zabaldu zaituztet, dio
JAUNA.
2:7 Libra zazu, o Sion, Babiloniako alabarekin bizi zarena.
2:8 Zeren hau dio armadetako Jaunak; Aintzaren ondoren igorri nau
hondatu zintuzten nazioek, zuek ukitzen zaituztenak ukitzen baitu
bere begiko sagarra.
2:9 Ecen huná, escua emanen diet hekien gainean, eta harrapakin içanen dirade
beren zerbitzariei, eta jakinen duzue ejerzituen Jaunak bidali duela
ni.
2:10 Kanta eçaçue, eta poztu çaitezte, Siongo alaba: ecen huná, ethorten naiz, eta habitaren naiz.
zure erdian, dio Jaunak.
2:11 Eta nazio anhitz baturen dirade Jaunari egun hartan, eta içanen dirade
ene erria: eta zure erdian biziko naiz, eta ezagutuko duzu
ejerzituen Jaunak zuregana bidali nauela.
2:12 Eta Jaunak heredatuko du Juda bere zatia lur sainduan, eta izango du
aukeratu berriro Jerusalem.
2:13 Isilik egon zaitezte, aragi guzia, Jaunaren aitzinean;
bizileku santua.