Salomonen Kantua 8:1 O ene anaia bezela izango bazina, ene amaren bularrak zurrupatzen zituena! kanpoan arkituko zintudanean, musu emango nizuke; bai, ez nuke izan behar mespretxatua. 8:2 Nik eramango zaitut, eta ekarriko au ene amaren etxera, nork nahi luke Agindu iezadazu: zukuko ardo espeziatua edanaraziko dizut nire granada. 8:3 Haren ezkerreko eskua ene buru azpian egon beharko luke, eta bere eskuineko eskua besarkatuko luke ni. 8:4 Agintzen dizuet, o Jerusalemgo alabak, ez zaretela piztu, ez iratzarri ene maitea, nahi duen arte. 8:5 Nor da haur basamortutik igantzen dena, haren gainean makurturik maitea? Sagarrondoaren azpian altxatu zaitut: hara ekarri zuen amak atera zaitu: han atera zaitu eraman zintuztena. 8:6 Ezar nazazu zure bihotzean zigilu bat bezala, zure besoan zigilu bat bezala: ecen maitasuna da heriotza bezain indartsua; hilobia bezain krudela da jeloskortasuna: haren ikatzak dira suzko ikatzak, sugarrik sutsuena duena. 8:7 Uren askok ezin dute maitasuna itzali, eta uholdeek ezin dute ito. gizonak bere etxeko substantzia guztia maitasunagatik emango luke, erabat gaitzetsi. 8:8 Guc dugu arreba txiki bat, eta eztu bularrik: cer eguinen dugu gure arreba mintzatuko den egunean? 8:9 Baldin harresi bat bada, haren gainean eraikiko dugu zilarrezko palazio bat, eta baldin hura izan ate bat, zedrozko oholez itxiko dugu. 8:10 Ni harresi bat naiz, eta nire bularrak dorreak bezala: orduan bat bezala nengoen haren begietan faborea aurkitu zuena. 8:11 Salomonek mahasti bat zeukan Baalhamonen; mahastia atera zuen zaintzaileak; bakoitzak bere fruituagatik mila pieza ekarri behar zituen zilarrezkoa. 8:12 Ene mahastia, ene dena, ene aitzinean dago: hik, oi Salomon, izan behar duzu mila, eta berrehun frutua gordetzen dutenak. 8:13 Lorategietan bizi zarena, lagunek entzuten dute zure ahotsa. entzutea eragin didazu. 8:14 Azkar, ene maitea, eta izan aiz orkatzaren edo aitzinaren antzekoa. espezien mendietan.