Salomonen Kantua
8:1 O ene anaia bezela izango bazina, ene amaren bularrak zurrupatzen zituena!
kanpoan arkituko zintudanean, musu emango nizuke; bai, ez nuke izan behar
mespretxatua.
8:2 Nik eramango zaitut, eta ekarriko au ene amaren etxera, nork nahi luke
Agindu iezadazu: zukuko ardo espeziatua edanaraziko dizut
nire granada.
8:3 Haren ezkerreko eskua ene buru azpian egon beharko luke, eta bere eskuineko eskua besarkatuko luke
ni.
8:4 Agintzen dizuet, o Jerusalemgo alabak, ez zaretela piztu, ez iratzarri
ene maitea, nahi duen arte.
8:5 Nor da haur basamortutik igantzen dena, haren gainean makurturik
maitea? Sagarrondoaren azpian altxatu zaitut: hara ekarri zuen amak
atera zaitu: han atera zaitu eraman zintuztena.
8:6 Ezar nazazu zure bihotzean zigilu bat bezala, zure besoan zigilu bat bezala: ecen maitasuna da
heriotza bezain indartsua; hilobia bezain krudela da jeloskortasuna: haren ikatzak dira
suzko ikatzak, sugarrik sutsuena duena.
8:7 Uren askok ezin dute maitasuna itzali, eta uholdeek ezin dute ito.
gizonak bere etxeko substantzia guztia maitasunagatik emango luke, erabat
gaitzetsi.
8:8 Guc dugu arreba txiki bat, eta eztu bularrik: cer eguinen dugu
gure arreba mintzatuko den egunean?
8:9 Baldin harresi bat bada, haren gainean eraikiko dugu zilarrezko palazio bat, eta baldin hura
izan ate bat, zedrozko oholez itxiko dugu.
8:10 Ni harresi bat naiz, eta nire bularrak dorreak bezala: orduan bat bezala nengoen haren begietan
faborea aurkitu zuena.
8:11 Salomonek mahasti bat zeukan Baalhamonen; mahastia atera zuen
zaintzaileak; bakoitzak bere fruituagatik mila pieza ekarri behar zituen
zilarrezkoa.
8:12 Ene mahastia, ene dena, ene aitzinean dago: hik, oi Salomon, izan behar duzu
mila, eta berrehun frutua gordetzen dutenak.
8:13 Lorategietan bizi zarena, lagunek entzuten dute zure ahotsa.
entzutea eragin didazu.
8:14 Azkar, ene maitea, eta izan aiz orkatzaren edo aitzinaren antzekoa.
espezien mendietan.