Salomonen Kantua 1:1 Kantuen kantua, Salomonena dena. 1:2 Musu eman beza bere ahoko musuekin: ecen hobe da zure amorioa ardoa baino. 1:3 Zure ukendu onen usainagatik zure izena ukendu bezala da isuria, beraz, birjinak maite zaituzte. 1:4 Erakar nazazu, zure atzetik korrika egingo dugu: erregeak beregana eraman nau ganberak: poztu eta poztuko gara zurekin, zure maitasuna gogoratuko dugu ardoa baino gehiago: zuzenek maite zaituzte. 1:5 Beltza naiz, baina eder, Jerusalemgo alabak, oihal-etxolak bezala Kedar, Salomonen oihalak bezala. 1:6 Ez behatu enegana, zeren beltza naizen, zeren iguzkiak begiratu baitu ni: amaren seme-alabak nirekin haserretu ziren; atezain egin ninduten mahastiak; baina neure mahastia ez dut gorde. 1:7 Esan iezadazu, o nere arimak maite duen hori, non bazkatzen duzun, non duzun eguerdian atseden har dezazu zure artaldea; zure lagunen artaldeetatik aldenduten da? 1:8 Baldin ezpadaquic, o emazteen artean ederrena, zoaz eure bidetik artaldearen oinatzak, eta artzain-etxolaren ondoan eman zure antxumeak. 1:9 Ene maitea, Faraoiaren zaldi talde batekin konparatu zaitut. gurdiak. 1:10 Zure masailak eder dira harribitxi-lerroekin, zure lepoa urrezko kateekin. 1:11 Urrezko ertzak egingo dizkizugu zilarrezko kaskoekin. 1:12 Erregea bere mahaian eserita dagoen bitartean, ene ardoak igortzen du horren usaina. 1:13 Mirra sorta da ene maitea; gau osoan etzango da nire bularren artean. 1:14 Ene maitea da enetzat kanfiro-multzo bat bezala, mahastietan Engedi. 1:15 Huna, ederra aiz, ene maitea; hara, justua zara; usoak dituzu begiak. 1:16 Huná, ene maitea, aiçac ederra, bai, atsegina: gure ohea berde da. 1:17 Gure etxearen habeak zedroak dira, eta gure habeak izeizkoak.