Salomonen Kantua
1:1 Kantuen kantua, Salomonena dena.
1:2 Musu eman beza bere ahoko musuekin: ecen hobe da zure amorioa
ardoa baino.
1:3 Zure ukendu onen usainagatik zure izena ukendu bezala da
isuria, beraz, birjinak maite zaituzte.
1:4 Erakar nazazu, zure atzetik korrika egingo dugu: erregeak beregana eraman nau
ganberak: poztu eta poztuko gara zurekin, zure maitasuna gogoratuko dugu
ardoa baino gehiago: zuzenek maite zaituzte.
1:5 Beltza naiz, baina eder, Jerusalemgo alabak, oihal-etxolak bezala
Kedar, Salomonen oihalak bezala.
1:6 Ez behatu enegana, zeren beltza naizen, zeren iguzkiak begiratu baitu
ni: amaren seme-alabak nirekin haserretu ziren; atezain egin ninduten
mahastiak; baina neure mahastia ez dut gorde.
1:7 Esan iezadazu, o nere arimak maite duen hori, non bazkatzen duzun, non duzun
eguerdian atseden har dezazu zure artaldea;
zure lagunen artaldeetatik aldenduten da?
1:8 Baldin ezpadaquic, o emazteen artean ederrena, zoaz eure bidetik
artaldearen oinatzak, eta artzain-etxolaren ondoan eman zure antxumeak.
1:9 Ene maitea, Faraoiaren zaldi talde batekin konparatu zaitut.
gurdiak.
1:10 Zure masailak eder dira harribitxi-lerroekin, zure lepoa urrezko kateekin.
1:11 Urrezko ertzak egingo dizkizugu zilarrezko kaskoekin.
1:12 Erregea bere mahaian eserita dagoen bitartean, ene ardoak igortzen du
horren usaina.
1:13 Mirra sorta da ene maitea; gau osoan etzango da
nire bularren artean.
1:14 Ene maitea da enetzat kanfiro-multzo bat bezala, mahastietan
Engedi.
1:15 Huna, ederra aiz, ene maitea; hara, justua zara; usoak dituzu
begiak.
1:16 Huná, ene maitea, aiçac ederra, bai, atsegina: gure ohea berde da.
1:17 Gure etxearen habeak zedroak dira, eta gure habeak izeizkoak.