Salmoak
137:1 Babiloniako ibaien ondoan, han eseri ginen, bai, negar egin genuen,
oroitu zen Sion.
137:2 Gure harpak zintzilikatu genituen sahatsen gainean haren erdian.
137:3 Ezen han gatibu eraman gintuztenek kantu bat eskatzen ziguten; eta
xahutu gaituztenek poztasuna eskatzen ziguten, esanez, Kantatu iezaguzu horietako bat
Siongo abestiak.
137:4 Nola abestuko dugu Jaunaren kantua lur arrotzean?
137:5 Zu ahazten banaiz, Jerusalem, ahantz beza nire eskuineko eskuak bere maltzurkeria.
137:6 Zutaz oroitzen ez banaiz, itsats bedi ene mihia ene aho-sabaiari;
nere poz nagusiaren gainetik Jerusalem nahiago ez badut.
137:7 Gogoratu, Jauna, Edomgo semeez Jerusalemgo egunean; MOE
erran zuen: Altxa ezazu, ezabatu, haren oinarriraino.
137:8 O Babiloniako alaba, suntsitu beharrekoa! zoriontsu izango da, hori
saritzen zaitu zerbitzatu gaituzun bezala.
137:9 Zorionekoa izanen da, zure haurrak hartu eta hondatzen dituena
harriak.