Salmoak 137:1 Babiloniako ibaien ondoan, han eseri ginen, bai, negar egin genuen, oroitu zen Sion. 137:2 Gure harpak zintzilikatu genituen sahatsen gainean haren erdian. 137:3 Ezen han gatibu eraman gintuztenek kantu bat eskatzen ziguten; eta xahutu gaituztenek poztasuna eskatzen ziguten, esanez, Kantatu iezaguzu horietako bat Siongo abestiak. 137:4 Nola abestuko dugu Jaunaren kantua lur arrotzean? 137:5 Zu ahazten banaiz, Jerusalem, ahantz beza nire eskuineko eskuak bere maltzurkeria. 137:6 Zutaz oroitzen ez banaiz, itsats bedi ene mihia ene aho-sabaiari; nere poz nagusiaren gainetik Jerusalem nahiago ez badut. 137:7 Gogoratu, Jauna, Edomgo semeez Jerusalemgo egunean; MOE erran zuen: Altxa ezazu, ezabatu, haren oinarriraino. 137:8 O Babiloniako alaba, suntsitu beharrekoa! zoriontsu izango da, hori saritzen zaitu zerbitzatu gaituzun bezala. 137:9 Zorionekoa izanen da, zure haurrak hartu eta hondatzen dituena harriak.