Salmoak
104:1 Bedeinkatu Jauna, ene arima. Jauna, ene Jainkoa, oso handia zara; zu zara
ohorez eta maiestatez jantzia.
104:2 Zure burua argiz estaltzen duzuna soinekoz bezala, luzatzen duzuna
zeruak oihal bat bezala:
104:3 Nork jartzen ditu bere ganberetako habeak uretan, nork egiten dituen
bere gurdia hodeitzen du: haizearen hegoetan dabilena;
104:4 Norc eguiten dituen bere Aingueruac espiritu; bere ministroak su sutsua:
104:5 Nork ezarri zituen lurraren zimenduak, hura kendu ez zedin
inoiz.
104:6 Estali zenduan sakoneraz jantzia bezela: urak gelditu ziran
mendien gainetik.
104:7 Zure errietaz ihes egin zuten; hire trumoiaren bozaz laster joan ziren.
104:8 Mendietatik igotzen dira; haranetatik jaisten dira tokira
haientzat sortu duzuna.
104:9 Muga ezarri diozu iragai ez daitezen; ez dutela buelta
berriro lurra estaltzeko.
104:10 Haranetara igortzen ditu iturriak, muinoen artean doazenak.
104:11 Baserriko abere guztiei edaten diete: basa-astoek beren itzaltzen dute
egarria.
104:12 Haien bidez izango dute beren bizilekua zeruko hegaztiek, kantatzen dutenek
adar artean.
104:13 Bere geletatik muinoak ureztatzen ditu: lurra ase du.
zure lanen fruitua.
104:14 Belarra abereentzat hazten du, eta belarra zerbitzurako
gizona: lurretik janaria atera dezan;
104:15 Eta guiçonaren bihotza alaitzen duen ardoa, eta bere aurpegia egiteko olioa
distira, eta gizakiaren bihotza sendotzen duen ogia.
104:16 Jaunaren zuhaitzak izerdiz beteta daude; Libanoko zedroak, berak
landatu du;
104:17 Hegaztiek habiak egiten dituzten tokian: zikoinari dagokionez, izeiak dira.
bere etxea.
104:18 Muino garaiak basahuntzentzako babesleku dira; eta harkaitzak
koniak.
104:19 Ilargia urtaroetarako ezarri zuen: iguzkiak badaki bere beherantz.
104:20 Zuk iluntasuna egiten duzu, eta gaua da, non abere guztiak.
basoa ateratzen da.
104:21 Lehoi gazteek orro egiten dute beren harrapakinaren atzetik, eta Jainkoarengandik bilatzen dute beren janaria.
104:22 Eguzkia ilkitzen da, elkartzen dira, eta etzan dira
haien gorpuak.
104:23 Gizona ilkitzen da bere lanera eta bere lanera arratsalderaño.
104:24 Jauna, zein anitz diren zure obrak! zuhurtziaz egin dituzu guziak:
zure aberastasunez beteta dago lurra.
104:25 Hala da itsaso handi eta zabal hau, zeinetan ezin konta ahala dabiltzan gauzak.
piztia txikiak zein handiak.
104:26 Horra doaz ontziak: hor dago leviatan hori, jotzeko egin duzuna.
bertan.
104:27 Hauek dena zuregan itxaroten dute; beren haragia eman dezazun behar bezala
denboraldia.
104:28 Ematen diezuna, biltzen dute: hire eskua irekitzen duzu, haiek dira.
onez betea.
104:29 Ezkutatzen duzu zure aurpegia, aztoratu dira, arnasa kentzen diezu,
hiltzen dira, eta beren hautsetara itzultzen dira.
104:30 Zure izpiritua bidaltzen duzu, sortuak dira: eta berritzen duzu
lurraren aurpegia.
104:31 Jaunaren aintza betirako izango da: poztuko da Jauna.
bere lanak.
104:32 Behatzen du lurrera, eta dardar egiten du: muinoak ukitzen ditu, eta
erretzen dute.
104:33 Bizi naizen bitartean kantatuko diot Jaunari;
Jainkoa nire izatea dudan bitartean.
104:34 Goxoa izango da nire gogoeta: Jaunaren alaituko naiz.
104:35 Desegin bedi bekatariak lurretik, eta gaiztoak ez bedi.
gehiago. Bedeinkatu Jauna, ene arima. Gora ezazue Jauna.