Salmoak
32:1 Dohatsu da bere transgresioa barkatu zaiona, zeinen bekatua estali dena.
32:2 Zorionekoa Jaunak gaiztakeria egozten ez dion gizona, eta
zeinen izpiritua iruzurrik ez duen.
32:3 Isilik egon nintzenean, nire hezurrak zahartu egin ziren egun osoan nire orroagatik
luzea.
32:4 Ecen gau eta egun hire escua astun içan da ene gainean: ene hezetasuna bihurtu da
udako lehortea. Selah.
32:5 Aitortu dizut neure bekatua, eta ez dut ezkutatu ene gaiztakeria. I
esan zuen: «Aitortuko dizkiot nire erruak Jaunari; eta barkatu zenuen
nere bekatuaren gaiztakeria. Selah.
32:6 Ecen haur Iaincoa den guciac othoitz eguiteco dauc demboran
arkituko zaituzte: ziur aski ur handietako uholdeetan izango dira
ez hurbildu harengana.
32:7 Zu zara ene ezkutalekua; gaitzetatik gordeko nauzu; zu
inguratuko naute askapen-kantaz. Selah.
32:8 Irakatsiren zaitut eta irakatsiko zaitut joango zaren bidea: I
nire begiz gidatuko zaitut.
32:9 Ez zaiteztela izan zaldia, edo mandoa bezela, adimendurik ez daukazunak.
zeinen ahoa apurka eta bridaz heldu behar zaio, hurbil ez daitezen
zuri.
32:10 Tristura anitz izango da gaiztoarentzat, baina Jaunarengan konfiantza duenak.
errukiak inguratuko du.
32:11 Poztu zaitezte Jaunaz, eta poztu zaitezte, zintzook, eta oihu egin alaitu guztiak
bihotzez zuzenak zaretenok.