Salmoak 32:1 Dohatsu da bere transgresioa barkatu zaiona, zeinen bekatua estali dena. 32:2 Zorionekoa Jaunak gaiztakeria egozten ez dion gizona, eta zeinen izpiritua iruzurrik ez duen. 32:3 Isilik egon nintzenean, nire hezurrak zahartu egin ziren egun osoan nire orroagatik luzea. 32:4 Ecen gau eta egun hire escua astun içan da ene gainean: ene hezetasuna bihurtu da udako lehortea. Selah. 32:5 Aitortu dizut neure bekatua, eta ez dut ezkutatu ene gaiztakeria. I esan zuen: «Aitortuko dizkiot nire erruak Jaunari; eta barkatu zenuen nere bekatuaren gaiztakeria. Selah. 32:6 Ecen haur Iaincoa den guciac othoitz eguiteco dauc demboran arkituko zaituzte: ziur aski ur handietako uholdeetan izango dira ez hurbildu harengana. 32:7 Zu zara ene ezkutalekua; gaitzetatik gordeko nauzu; zu inguratuko naute askapen-kantaz. Selah. 32:8 Irakatsiren zaitut eta irakatsiko zaitut joango zaren bidea: I nire begiz gidatuko zaitut. 32:9 Ez zaiteztela izan zaldia, edo mandoa bezela, adimendurik ez daukazunak. zeinen ahoa apurka eta bridaz heldu behar zaio, hurbil ez daitezen zuri. 32:10 Tristura anitz izango da gaiztoarentzat, baina Jaunarengan konfiantza duenak. errukiak inguratuko du. 32:11 Poztu zaitezte Jaunaz, eta poztu zaitezte, zintzook, eta oihu egin alaitu guztiak bihotzez zuzenak zaretenok.