Mikea
2:1 Ai, gaiztakeria asmatzen duten eta beren oheetan gaiztakeria egiten dutenentzat! noiz
goiza argia da, praktikatzen dute, boterean baitago
haien eskua.
2:2 Eta soroak gutiziatzen dituzte, eta bortxaz hartzen dituzte; eta etxeak, eta hartu
urruntzen dituzte: beraz, gizon bat eta haren etxea zapaltzen dituzte, gizon bat eta harena
ondarea.
2:3 Horregatik, hau dio Jaunak: Hara, familia honen aurka asmatzen dut
gaiztakeria bat, zeñatik kenduko ez dezuen lepoa; ezta joango
harrokeriaz: zeren denbora hau gaiztoa da.
2:4 Egun hartan, parabola bat harturen du çuen contra, eta negar-batez
negar naigabea, eta erran: Guztiz hondatuak izan gara: aldatu du
nere herriaren zatia: nola kendu dit nigandik! urruntzen zuen
gure eremuak banatu ditu.
2:5 Halacotz eztuçue inor soqueria sortaz botaco duenik
Jaunaren kongregazioa.
2:6 Eztuçue profetizatu, erraiten dute profetizatzen dutenei: eztute profetizaturen.
haiei, ez dezatela lotsarik hartu.
2:7 Jakoben etxea deitzen zaren hori, da Jaunaren espiritua
estutu? hauek bere egintzak al dira? ene hitzek ez al diote onik egiten
zuzen ibiltzen al da?
2:8 Azkenaldian ere ene erria etsaia bezala jaiki da: arropa eranzten duzue
gerlatik urruntzen diren gizonak bezala iragaten direnen jantziarekin.
2:9 Ene erriko emazteak bota dituzue beren etxe atseginetatik; tik
haien seme-alabak kendu dizkizuet ene aintza betiko.
2:10 Jaiki zarete, eta zoazte; hau ez baita zure atsedena: kutsatua baita,
suntsitu egingo zaitu, suntsipen handiarekin ere.
2:11 Baldin espirituan eta faltsutasunean dabillen batek gezurra esaten badu, esanez, Nahi dut
profetizatu itzazu ardoa eta edariak; bera ere izango da
herri honen profeta.
2:12 Ziur bilduko naiz, Jakob, zu guziak; Ziur bilduko dut
Israelgo hondarra; Botzrako ardiak bezala bilduko ditut
artaldea beren artalaren erdian: zarata handia egingo dute
gizon askoren arrazoia.
2:13 Haustura igan da hekien aitzinean: hautsi dira, eta iragan dira
athetik igaro, eta handik irten dira, eta beren erregea igaroko da
haien aurrean, eta Jauna haien buruan.