Mikea 2:1 Ai, gaiztakeria asmatzen duten eta beren oheetan gaiztakeria egiten dutenentzat! noiz goiza argia da, praktikatzen dute, boterean baitago haien eskua. 2:2 Eta soroak gutiziatzen dituzte, eta bortxaz hartzen dituzte; eta etxeak, eta hartu urruntzen dituzte: beraz, gizon bat eta haren etxea zapaltzen dituzte, gizon bat eta harena ondarea. 2:3 Horregatik, hau dio Jaunak: Hara, familia honen aurka asmatzen dut gaiztakeria bat, zeñatik kenduko ez dezuen lepoa; ezta joango harrokeriaz: zeren denbora hau gaiztoa da. 2:4 Egun hartan, parabola bat harturen du çuen contra, eta negar-batez negar naigabea, eta erran: Guztiz hondatuak izan gara: aldatu du nere herriaren zatia: nola kendu dit nigandik! urruntzen zuen gure eremuak banatu ditu. 2:5 Halacotz eztuçue inor soqueria sortaz botaco duenik Jaunaren kongregazioa. 2:6 Eztuçue profetizatu, erraiten dute profetizatzen dutenei: eztute profetizaturen. haiei, ez dezatela lotsarik hartu. 2:7 Jakoben etxea deitzen zaren hori, da Jaunaren espiritua estutu? hauek bere egintzak al dira? ene hitzek ez al diote onik egiten zuzen ibiltzen al da? 2:8 Azkenaldian ere ene erria etsaia bezala jaiki da: arropa eranzten duzue gerlatik urruntzen diren gizonak bezala iragaten direnen jantziarekin. 2:9 Ene erriko emazteak bota dituzue beren etxe atseginetatik; tik haien seme-alabak kendu dizkizuet ene aintza betiko. 2:10 Jaiki zarete, eta zoazte; hau ez baita zure atsedena: kutsatua baita, suntsitu egingo zaitu, suntsipen handiarekin ere. 2:11 Baldin espirituan eta faltsutasunean dabillen batek gezurra esaten badu, esanez, Nahi dut profetizatu itzazu ardoa eta edariak; bera ere izango da herri honen profeta. 2:12 Ziur bilduko naiz, Jakob, zu guziak; Ziur bilduko dut Israelgo hondarra; Botzrako ardiak bezala bilduko ditut artaldea beren artalaren erdian: zarata handia egingo dute gizon askoren arrazoia. 2:13 Haustura igan da hekien aitzinean: hautsi dira, eta iragan dira athetik igaro, eta handik irten dira, eta beren erregea igaroko da haien aurrean, eta Jauna haien buruan.