Lamentuak
4:1 Nola ilun da urrea! nola aldatzen da urrerik ederrena! du
Santutegiko harriak isurtzen dira kale guztien goiko aldean.
4:2 Siongo seme preziatuac, urre finearen parekoak, nola dirade
lurrezko pitxerra bezala estimatuak, ontzigilearen eskuen lana!
4:3 Itsasoko munstroek ere bularra ateratzen dute, beren kumeei zurrupatzea
besteak: nire herriaren alaba krudel bihurtu da, ostrukak bezala
basamortua.
4:4 Urrutiaren mihia bere aho-sabaian itsatsi da
egarria: ume txikiek ogia eskatzen dute, eta inork ez die zatitzen.
4:5 Eliqui eguiten çutenac, hondatu dira kaleetan: hec
besarkada gorridun gorotzetan hazi ziren.
4:6 Ecen da ene populuaren alabaren gaiztakeriaren zigorra
Sodomako bekatuaren zigorra baino handiagoa, hura bezala irauli zen
une batean, eta ez zitzaion eskurik gelditu.
4:7 Haren Nazaretarrak elurra baino garbiagoak ziren, esnea baino zuriagoak
Errubiak baino gorputz gorriagoak ziren, zafirozko leunduta zegoen:
4:8 Ikatza baino beltzagoa da haien aurpegia; kalean ez dira ezagutzen:
azala hezurretara itsatsi da; ihartu da, bat bezala bihurtu da
makila.
4:9 Ezpataz hildakoak baino hobeak dira
gosearekin: pinu hauengatik, jota, faltagatik
soroaren fruituak.
4:10 Emazte misericordiosoen escuek busti dituzte beren haurrak: ziren
haien haragia nire herriaren alaba suntsitzean.
4:11 Jaunak bere haserrea bete du; isuri du bere bortitza
haserrea, eta sua piztu du Sionen, eta irentsi du
horren oinarriak.
4:12 Lurreko erregeek eta munduko biztanle guztiek ez zuten nahi
arerioa eta etsaia sartu behar zirela uste izan dute
Jerusalemeko ateak.
4:13 Ecen bere Propheten bekatuac, eta bere aphezen gaichtoac, ecen
justuen odola isuri dute haren erdian,
4:14 Itsu bezala ibili dira kaleetan, kutsatu dute
beren burua odolez, gizonek beren jantziak ezin ukitu ahal izateko.
4:15 Oihu egin zieten, Alde zarete; kutsatua da; alde egin, alde egin, ukitu
ez: ihes egin eta noraezean zihoazenean, erran zuten jentilen artean: Haiek
ez da gehiago han biziko.
4:16 Jaunaren haserreak banatu ditu; ez ditu gehiago aintzat hartuko:
ez zituzten apaizen pertsonak errespetatzen, ez zuten alde egiten
adinekoak.
4:17 Guk, gure begiek oraindik huts egin dute gure laguntza hutsagatik;
salbatu ezin gaituen nazio baten bila ibili gara.
4:18 Gure urratsak ehizatzen dituzte, gure kaleetan ezin joan gaitezen: hurbil dago gure amaiera,
gure egunak bete dira; gure amaiera heldu baita.
4:19 Gure persecutoreac ceruco arranoac baino bizkorrago dira: perseguitu ciraden
gu mendietan, basamortuan jarri gaituzte.
4:20 Gure sudur-zuloetako arnasa, Jaunaren gantzutua, hartu zuten haiengan
hobiak, zeñataz esan genduan: Haren itzalpean biziko gara jentilen artean.
4:21 Poztu zaitezte eta poztu zaitezte, Edomen alaba, lurrean bizi zarena
Uz; kopa ere zuregana igaroko da: mozkortuko zara,
eta biluzik jarriko zara.
4:22 Konplitu da zure gaiztakeriaren zigorra, Siongo alaba; berak
ez zaitu gehiago gatibu eramango: zure bisita egingo du
gaiztakeria, Edomen alaba; ezagutuko ditu zure bekatuak.