Lamentuak 4:1 Nola ilun da urrea! nola aldatzen da urrerik ederrena! du Santutegiko harriak isurtzen dira kale guztien goiko aldean. 4:2 Siongo seme preziatuac, urre finearen parekoak, nola dirade lurrezko pitxerra bezala estimatuak, ontzigilearen eskuen lana! 4:3 Itsasoko munstroek ere bularra ateratzen dute, beren kumeei zurrupatzea besteak: nire herriaren alaba krudel bihurtu da, ostrukak bezala basamortua. 4:4 Urrutiaren mihia bere aho-sabaian itsatsi da egarria: ume txikiek ogia eskatzen dute, eta inork ez die zatitzen. 4:5 Eliqui eguiten çutenac, hondatu dira kaleetan: hec besarkada gorridun gorotzetan hazi ziren. 4:6 Ecen da ene populuaren alabaren gaiztakeriaren zigorra Sodomako bekatuaren zigorra baino handiagoa, hura bezala irauli zen une batean, eta ez zitzaion eskurik gelditu. 4:7 Haren Nazaretarrak elurra baino garbiagoak ziren, esnea baino zuriagoak Errubiak baino gorputz gorriagoak ziren, zafirozko leunduta zegoen: 4:8 Ikatza baino beltzagoa da haien aurpegia; kalean ez dira ezagutzen: azala hezurretara itsatsi da; ihartu da, bat bezala bihurtu da makila. 4:9 Ezpataz hildakoak baino hobeak dira gosearekin: pinu hauengatik, jota, faltagatik soroaren fruituak. 4:10 Emazte misericordiosoen escuek busti dituzte beren haurrak: ziren haien haragia nire herriaren alaba suntsitzean. 4:11 Jaunak bere haserrea bete du; isuri du bere bortitza haserrea, eta sua piztu du Sionen, eta irentsi du horren oinarriak. 4:12 Lurreko erregeek eta munduko biztanle guztiek ez zuten nahi arerioa eta etsaia sartu behar zirela uste izan dute Jerusalemeko ateak. 4:13 Ecen bere Propheten bekatuac, eta bere aphezen gaichtoac, ecen justuen odola isuri dute haren erdian, 4:14 Itsu bezala ibili dira kaleetan, kutsatu dute beren burua odolez, gizonek beren jantziak ezin ukitu ahal izateko. 4:15 Oihu egin zieten, Alde zarete; kutsatua da; alde egin, alde egin, ukitu ez: ihes egin eta noraezean zihoazenean, erran zuten jentilen artean: Haiek ez da gehiago han biziko. 4:16 Jaunaren haserreak banatu ditu; ez ditu gehiago aintzat hartuko: ez zituzten apaizen pertsonak errespetatzen, ez zuten alde egiten adinekoak. 4:17 Guk, gure begiek oraindik huts egin dute gure laguntza hutsagatik; salbatu ezin gaituen nazio baten bila ibili gara. 4:18 Gure urratsak ehizatzen dituzte, gure kaleetan ezin joan gaitezen: hurbil dago gure amaiera, gure egunak bete dira; gure amaiera heldu baita. 4:19 Gure persecutoreac ceruco arranoac baino bizkorrago dira: perseguitu ciraden gu mendietan, basamortuan jarri gaituzte. 4:20 Gure sudur-zuloetako arnasa, Jaunaren gantzutua, hartu zuten haiengan hobiak, zeñataz esan genduan: Haren itzalpean biziko gara jentilen artean. 4:21 Poztu zaitezte eta poztu zaitezte, Edomen alaba, lurrean bizi zarena Uz; kopa ere zuregana igaroko da: mozkortuko zara, eta biluzik jarriko zara. 4:22 Konplitu da zure gaiztakeriaren zigorra, Siongo alaba; berak ez zaitu gehiago gatibu eramango: zure bisita egingo du gaiztakeria, Edomen alaba; ezagutuko ditu zure bekatuak.