Lanpostua 30:1 Baina orain ni baino gazteago direnek irri egiten naute, zeinen aitak Mespretxutuko nuke nire artaldeko txakurrekin ezartzea. 30:2 Bai, nora balia nazake haien eskuen indarrak, zeinetan zaharrean? adina hil zen? 30:3 Ecen gabezia eta gosetea ecen bakarti ciraden; basamortura ihesi lehengo denbora desolatua eta alferrikakoa. 30:4 Zeinek moztu zituzten sasien ondoan malbak, eta ipuru-sustraiak beren haragirako. 30:5 Gizonen artetik bota zituzten (oihu egin zuten haien ondoan bezala, a lapurra ;) 30:6 Haranetako itsaslabarretan, lurreko kobazuloetan eta haitzuloetan bizitzea. arrokak. 30:7 Sasi artean garrasi egiten zuten; ortiken azpian biltzen ziren elkarrekin. 30:8 erhoen semeak ziran, bai, gizon zintzoen semeak: gaiztoagoak ziran lurra baino. 30:9 Eta orain ni naiz haien kantua, bai, ni naiz haien hitza. 30:10 Gorroto naute, nigandik urruti iges egiten dute, eta eztute barkatu ene aurpegira tu egiten. 30:11 Ene lokarria askatu eta atsekabetu nauelako, utzi dute-eta. askatu brida nire aurrean. 30:12 Ene eskuineko aldean altxatzen da gaztea; oinak urruntzen dizkidate, eta haiek altxa itzazu ene kontra haien galbiderako bideak. 30:13 Nire bidea hondatzen dute, nire zorigaiztoko aurreratu dute, ez dute lagungarririk. 30:14 Uren haustura zabal bat bezala ethorri dira nire gainera: desolazioan beren buruak nire gainera jaurti zituzten. 30:15 Izugarriak ene gañera biurtu dira; ongizatea hodei gisa igarotzen da. 30:16 Eta orain ene arima isuri da ene gainera; neke egunak hartu ditu eutsi niri. 30:17 Ene hezurrak zulatzen dira gauean, eta nere hezurrak eztute hartzen atsedena. 30:18 Ene eritasunaren indar handiz aldatu da ene soñekoa, lotzen nau nire berokiaren lepokoa bezala. 30:19 Hark bota nau lohira, eta hautsa eta errautsa bezalakoa bihurtu naiz. 30:20 Oihu egiten dizut zuri, eta ez nauzu entzuten: zutitzen naiz, eta hi. ez nauzu aintzat hartu. 30:21 Ankerra egin zaitut ene kontra: zure esku sendoarekin zure buruari kontra egiten diozu. nire aurka. 30:22 Haizeari altxatzen nauzu; gainean ibiltzen nauzu, eta disolbatu nire substantzia. 30:23 Ecen badaquit ecen heriotzera eramanen nautela, eta etchera bizidun guztientzat. 30:24 Baina ez du luzatuko bere eskua hilobira, oihu egiten duten arren bere suntsipenean. 30:25 Ez al nuen negarrik egin arazoan zegoenagatik? ez al zen nire arima atsekabetu pobreak? 30:26 Ona itxaroten nuenean, orduan ethorri zitzaidan gaizkia: eta itxaroten nuenean argia, heldu zen iluntasuna. 30:27 Ene erraiak irakiten ziren, eta ez zuten atseden hartu: atsekabeko egunek eragotzi zidaten. 30:28 Eguzki gabe doluz joan nintzen: zutitu nintzen, eta oihu egin nuen kongregazioa. 30:29 Ni herensugeen anaia naiz, eta hontzen lagun. 30:30 Nire azala beltza da nire gainean, eta nire hezurrak beroak erre dira. 30:31 Ene harpa-ere dolu bihurtu da, eta ene organoa haien bozetara negar hori.