Lanpostua
30:1 Baina orain ni baino gazteago direnek irri egiten naute, zeinen aitak
Mespretxutuko nuke nire artaldeko txakurrekin ezartzea.
30:2 Bai, nora balia nazake haien eskuen indarrak, zeinetan zaharrean?
adina hil zen?
30:3 Ecen gabezia eta gosetea ecen bakarti ciraden; basamortura ihesi
lehengo denbora desolatua eta alferrikakoa.
30:4 Zeinek moztu zituzten sasien ondoan malbak, eta ipuru-sustraiak beren haragirako.
30:5 Gizonen artetik bota zituzten (oihu egin zuten haien ondoan bezala, a
lapurra ;)
30:6 Haranetako itsaslabarretan, lurreko kobazuloetan eta haitzuloetan bizitzea.
arrokak.
30:7 Sasi artean garrasi egiten zuten; ortiken azpian biltzen ziren
elkarrekin.
30:8 erhoen semeak ziran, bai, gizon zintzoen semeak: gaiztoagoak ziran
lurra baino.
30:9 Eta orain ni naiz haien kantua, bai, ni naiz haien hitza.
30:10 Gorroto naute, nigandik urruti iges egiten dute, eta eztute barkatu ene aurpegira tu egiten.
30:11 Ene lokarria askatu eta atsekabetu nauelako, utzi dute-eta.
askatu brida nire aurrean.
30:12 Ene eskuineko aldean altxatzen da gaztea; oinak urruntzen dizkidate, eta haiek
altxa itzazu ene kontra haien galbiderako bideak.
30:13 Nire bidea hondatzen dute, nire zorigaiztoko aurreratu dute, ez dute lagungarririk.
30:14 Uren haustura zabal bat bezala ethorri dira nire gainera: desolazioan
beren buruak nire gainera jaurti zituzten.
30:15 Izugarriak ene gañera biurtu dira;
ongizatea hodei gisa igarotzen da.
30:16 Eta orain ene arima isuri da ene gainera; neke egunak hartu ditu
eutsi niri.
30:17 Ene hezurrak zulatzen dira gauean, eta nere hezurrak eztute hartzen
atsedena.
30:18 Ene eritasunaren indar handiz aldatu da ene soñekoa, lotzen nau
nire berokiaren lepokoa bezala.
30:19 Hark bota nau lohira, eta hautsa eta errautsa bezalakoa bihurtu naiz.
30:20 Oihu egiten dizut zuri, eta ez nauzu entzuten: zutitzen naiz, eta hi.
ez nauzu aintzat hartu.
30:21 Ankerra egin zaitut ene kontra: zure esku sendoarekin zure buruari kontra egiten diozu.
nire aurka.
30:22 Haizeari altxatzen nauzu; gainean ibiltzen nauzu, eta
disolbatu nire substantzia.
30:23 Ecen badaquit ecen heriotzera eramanen nautela, eta etchera
bizidun guztientzat.
30:24 Baina ez du luzatuko bere eskua hilobira, oihu egiten duten arren
bere suntsipenean.
30:25 Ez al nuen negarrik egin arazoan zegoenagatik? ez al zen nire arima atsekabetu
pobreak?
30:26 Ona itxaroten nuenean, orduan ethorri zitzaidan gaizkia: eta itxaroten nuenean
argia, heldu zen iluntasuna.
30:27 Ene erraiak irakiten ziren, eta ez zuten atseden hartu: atsekabeko egunek eragotzi zidaten.
30:28 Eguzki gabe doluz joan nintzen: zutitu nintzen, eta oihu egin nuen
kongregazioa.
30:29 Ni herensugeen anaia naiz, eta hontzen lagun.
30:30 Nire azala beltza da nire gainean, eta nire hezurrak beroak erre dira.
30:31 Ene harpa-ere dolu bihurtu da, eta ene organoa haien bozetara
negar hori.