Lanpostua
17:1 Ene hatsa usteldu da, ene egunak iraungi, hilobiak prest daude enetzat.
17:2 Ez al dira nirekin burlatzaileak? eta ez du nere begiak beren baitan irauten
probokazioa?
17:3 Etzan orain, jarri nazazu zurekin fidantza; nor da greba egingo duena
eskuak nirekin?
17:4 Ecen ezkutatu dituc hekien bihotza adimendutic: beraz, içanen duc
ez goratu.
17:5 Bere adiskideei lausengua esaten diena, bere umeen begiak
huts egingo du.
17:6 Ni ere eguin nau populuaren iraizle. eta lehen a bezala nintzen
tabret.
17:7 Ene begia-ere illun da tristegatic, eta ene kide guciac a beçala dira
itzala.
17:8 Gizon zintzoak harrituko dira hortaz, eta errugabeak piztuko dira
bera hipokritaren aurka.
17:9 Iustoak-ere eutsiko dio bere bideari, eta esku garbiak dituenak
gero eta indartsuagoa izango da.
17:10 Baina çuec guciac, itzul çaitezte, eta zatozte orain: ecen eztut eriden bat
zuen artean gizon jakintsua.
17:11 Iragan dira nere egunak, hautsi dira nere asmoak, ene pentsamenduak ere
bihotza.
17:12 Gaua egun bihurtzen dute: argia laburra da iluntasunagatik.
17:13 Itxaroten banaiz, hilobia da ene etxea: egin dut ene ohea iluntasunean.
17:14 Corrupzioari erran diot, Hi aiz ene aita;
ama, eta nire arreba.
17:15 Eta non da orain ene itxaropena? Nire itxaropenaz, nork ikusiko du?
17:16 Iautsiko dira putzuko bartetara, gure atsedena elkarrekin dagoenean
hautsa.