Lanpostua 17:1 Ene hatsa usteldu da, ene egunak iraungi, hilobiak prest daude enetzat. 17:2 Ez al dira nirekin burlatzaileak? eta ez du nere begiak beren baitan irauten probokazioa? 17:3 Etzan orain, jarri nazazu zurekin fidantza; nor da greba egingo duena eskuak nirekin? 17:4 Ecen ezkutatu dituc hekien bihotza adimendutic: beraz, içanen duc ez goratu. 17:5 Bere adiskideei lausengua esaten diena, bere umeen begiak huts egingo du. 17:6 Ni ere eguin nau populuaren iraizle. eta lehen a bezala nintzen tabret. 17:7 Ene begia-ere illun da tristegatic, eta ene kide guciac a beçala dira itzala. 17:8 Gizon zintzoak harrituko dira hortaz, eta errugabeak piztuko dira bera hipokritaren aurka. 17:9 Iustoak-ere eutsiko dio bere bideari, eta esku garbiak dituenak gero eta indartsuagoa izango da. 17:10 Baina çuec guciac, itzul çaitezte, eta zatozte orain: ecen eztut eriden bat zuen artean gizon jakintsua. 17:11 Iragan dira nere egunak, hautsi dira nere asmoak, ene pentsamenduak ere bihotza. 17:12 Gaua egun bihurtzen dute: argia laburra da iluntasunagatik. 17:13 Itxaroten banaiz, hilobia da ene etxea: egin dut ene ohea iluntasunean. 17:14 Corrupzioari erran diot, Hi aiz ene aita; ama, eta nire arreba. 17:15 Eta non da orain ene itxaropena? Nire itxaropenaz, nork ikusiko du? 17:16 Iautsiko dira putzuko bartetara, gure atsedena elkarrekin dagoenean hautsa.