Lanpostua
16:1 Orduan Jobek erantzun zuen:
16:2 Halaco gauça anhitz ençun ditut: consolatzaile miserableac çarete guciac.
16:3 Hitz hutsalak izanen al dute amaiera? edo zerk animatzen zaituen hori
erantzun?
16:4 Nik ere mintza nezake zuek bezala: baldin zuen arima ene arimaren ordez balego, nik
Zure kontra hitzak pilatu eta burua astindu.
16:5 Baina ene ahoz eta ene ezpainen higiduraz sendotu nahi zaituztet
zure atsekabea asetu beharko luke.
16:6 Mintzatzen banaiz ere, ene atsekabea ez da askatzen;
arindu naiz?
16:7 Baina orain nekatu egin nau: desertatu dezu ene talde gucia.
16:8 Eta bete nauzu zimurrez, ene kontrako testigantza dena.
eta ene argaltasunak ene baitan altxatzen dena, ene aurpegiaren testigantza ematen du.
16:9 Bere hasarrean urratzen nau, gorroto nauenak: garrasi egiten nau bere gañean.
hortzak; ene etsaiak zorrozten ditu begiak nigan.
16:10 Ahoz hedatu naute ene gainera; gainean kolpatu naute
masaila errietaz; nere kontra bildu dira.
16:11 Jainkoak entregatu nau gaiztoen esku, eta eskuetara utzi nau.
gaiztoen.
16:12 Lasai nengoen, baina hautsi nau: hark ere hartu nau.
ene lepoa, eta astindu ninduen puska, eta ezarri ninduen bere markarako.
16:13 Haren arkulariek inguratzen naute, hark apurtzen ditu nire erraiak, eta
ez du sobera; lurrera isurtzen du nire behazun.
16:14 Hausten nau hausturaz haustura, erraldoi bat bezala lasterka dabil ene gainera.
16:15 Nere larruazalean zakua josi dut, eta ene adarra hautsetan kutsatu dut.
16:16 Ene aurpegia negarrez zikindu da, eta ene betazalen heriotzaren itzala dago;
16:17 Ez nere escuetan injustiziaric: eta ene othoitza garbia da.
16:18 O lurra, ez ezazu estali ene odola, eta ene oihua ez bedi lekurik izan.
16:19 Eta orain, huná, ene testimonioa da zeruan, eta ene testimonioa goian da.
16:20 Ene adiskideek mespretxatzen naute: baina ene begiak malkoak isurtzen ditu Iainkoari.
16:21 Oi guiçon baten alde Iaincoaren aitzinean, guiçonac haren alde errelegatzen duen beçala
bizilaguna!
16:22 Urthe batzu ethorri direnean, orduan joanen naiz ezpadan bidetik
itzuli.