Lanpostua 16:1 Orduan Jobek erantzun zuen: 16:2 Halaco gauça anhitz ençun ditut: consolatzaile miserableac çarete guciac. 16:3 Hitz hutsalak izanen al dute amaiera? edo zerk animatzen zaituen hori erantzun? 16:4 Nik ere mintza nezake zuek bezala: baldin zuen arima ene arimaren ordez balego, nik Zure kontra hitzak pilatu eta burua astindu. 16:5 Baina ene ahoz eta ene ezpainen higiduraz sendotu nahi zaituztet zure atsekabea asetu beharko luke. 16:6 Mintzatzen banaiz ere, ene atsekabea ez da askatzen; arindu naiz? 16:7 Baina orain nekatu egin nau: desertatu dezu ene talde gucia. 16:8 Eta bete nauzu zimurrez, ene kontrako testigantza dena. eta ene argaltasunak ene baitan altxatzen dena, ene aurpegiaren testigantza ematen du. 16:9 Bere hasarrean urratzen nau, gorroto nauenak: garrasi egiten nau bere gañean. hortzak; ene etsaiak zorrozten ditu begiak nigan. 16:10 Ahoz hedatu naute ene gainera; gainean kolpatu naute masaila errietaz; nere kontra bildu dira. 16:11 Jainkoak entregatu nau gaiztoen esku, eta eskuetara utzi nau. gaiztoen. 16:12 Lasai nengoen, baina hautsi nau: hark ere hartu nau. ene lepoa, eta astindu ninduen puska, eta ezarri ninduen bere markarako. 16:13 Haren arkulariek inguratzen naute, hark apurtzen ditu nire erraiak, eta ez du sobera; lurrera isurtzen du nire behazun. 16:14 Hausten nau hausturaz haustura, erraldoi bat bezala lasterka dabil ene gainera. 16:15 Nere larruazalean zakua josi dut, eta ene adarra hautsetan kutsatu dut. 16:16 Ene aurpegia negarrez zikindu da, eta ene betazalen heriotzaren itzala dago; 16:17 Ez nere escuetan injustiziaric: eta ene othoitza garbia da. 16:18 O lurra, ez ezazu estali ene odola, eta ene oihua ez bedi lekurik izan. 16:19 Eta orain, huná, ene testimonioa da zeruan, eta ene testimonioa goian da. 16:20 Ene adiskideek mespretxatzen naute: baina ene begiak malkoak isurtzen ditu Iainkoari. 16:21 Oi guiçon baten alde Iaincoaren aitzinean, guiçonac haren alde errelegatzen duen beçala bizilaguna! 16:22 Urthe batzu ethorri direnean, orduan joanen naiz ezpadan bidetik itzuli.