Isaias
64:1 Oi, zerua urratuko bazenu, jautsi bazina,
zure aurrean mendiak isur daitezen,
64:2 Su urtzen den bezala, suak urak irakiten dituenean,
zure izena zure arerioei ezagutarazteko, nazioek izan dezaten
dardara zure presentzian!
64:3 Guk itxaroten ez genituen gauza ikaragarriak egin zenituenean, ethorri zinen
behera, mendiak jaisten ziren zure aurrean.
64:4 Ecen munduaren asieratik eztute aditu, ez ikusi
belarritik, eta begiak ez du ikusi, oi Jainkoa, zure ondoan daukana
itxaroten duenarentzat prestatua.
64:5 Bozkarioz eta zuzentasuna eguiten duenaren alaitzen duc
orhoit zaitez zure bideetan: hara, haserre zaude; zeren bekatu egin baitugu:
horietan da iraupena, eta salbatuko gara.
64:6 Baina gu guciac gara gauza satsu bat beçala, eta gure iustitia guciac beçala
trapu zikinak; eta hosto bat bezala desagertzen gara denok; eta gure gaiztakeriak, bezala
haizeak, eraman gaitu.
64:7 Eta ez da inor zure izena deitzen duenik, bere burua suspertzen duenik
zuregandik harrapatzeko: ezkutatu dezulako zure arpegia, eta badozu
hondatu gaituzte gure gaiztakeriagatik.
64:8 Baina orain, Jauna, zu zara gure aita; gu gara buztina, eta zu gurea
ontzigile; eta guztiok gara zure eskuaren obra.
64:9 Ez haserre oso larri, Jauna, eta ez oroitu gaiztakeria betirako.
huna, othoizten dizugu, denok gara zure herria.
64:10 Zure hiri santuak basamortu bat dira, Sion basamortu bat da, Jerusalem bat
desolazioa.
64:11 Gure etxe saindua eta ederra da, non gure arbasoek laudatu zintuzten
suak erre: eta gure gauza atsegin guztiak suntsituak dira.
64:12 Gauça hauetaric eçarrituren al çaizte, Iauna? eutsiko al diozu zure
bakea, eta oso minduta?