Isaias 64:1 Oi, zerua urratuko bazenu, jautsi bazina, zure aurrean mendiak isur daitezen, 64:2 Su urtzen den bezala, suak urak irakiten dituenean, zure izena zure arerioei ezagutarazteko, nazioek izan dezaten dardara zure presentzian! 64:3 Guk itxaroten ez genituen gauza ikaragarriak egin zenituenean, ethorri zinen behera, mendiak jaisten ziren zure aurrean. 64:4 Ecen munduaren asieratik eztute aditu, ez ikusi belarritik, eta begiak ez du ikusi, oi Jainkoa, zure ondoan daukana itxaroten duenarentzat prestatua. 64:5 Bozkarioz eta zuzentasuna eguiten duenaren alaitzen duc orhoit zaitez zure bideetan: hara, haserre zaude; zeren bekatu egin baitugu: horietan da iraupena, eta salbatuko gara. 64:6 Baina gu guciac gara gauza satsu bat beçala, eta gure iustitia guciac beçala trapu zikinak; eta hosto bat bezala desagertzen gara denok; eta gure gaiztakeriak, bezala haizeak, eraman gaitu. 64:7 Eta ez da inor zure izena deitzen duenik, bere burua suspertzen duenik zuregandik harrapatzeko: ezkutatu dezulako zure arpegia, eta badozu hondatu gaituzte gure gaiztakeriagatik. 64:8 Baina orain, Jauna, zu zara gure aita; gu gara buztina, eta zu gurea ontzigile; eta guztiok gara zure eskuaren obra. 64:9 Ez haserre oso larri, Jauna, eta ez oroitu gaiztakeria betirako. huna, othoizten dizugu, denok gara zure herria. 64:10 Zure hiri santuak basamortu bat dira, Sion basamortu bat da, Jerusalem bat desolazioa. 64:11 Gure etxe saindua eta ederra da, non gure arbasoek laudatu zintuzten suak erre: eta gure gauza atsegin guztiak suntsituak dira. 64:12 Gauça hauetaric eçarrituren al çaizte, Iauna? eutsiko al diozu zure bakea, eta oso minduta?