Isaias 17:1 Damaskoko zama. Hara, Damasko a izatetik kentzen da hiria, eta hondamendia izango da. 17:2 Aroerren hiriak utziak dira: artaldeak izango dira, etzan zaitez, eta inork ez ditu beldurtuko. 17:3 Efraimengandik gotorlekua ere geldituko da, eta erreinua Damasko, eta Siriako hondarrak: izango diradeen aintza bezela Israelgo semeak, dio Armadetako Jaunak. 17:4 Eta guerthatuko da egun hartan Iacobren gloria içanen dela argaldua, eta haren haragiaren gizena makurtu egingo da. 17:5 Eta izanen da uzta biltzaileak laborea biltzen eta biltzen dituenean bezala. belarriak besoarekin; eta izanen da belarriak biltzen dituena bezala Refaim harana. 17:6 Baina mahats bilketa bertan utziko da, oliba baten astintzea bezala zuhaitza, bizpahiru baia goiko adarraren goiko aldean, lau edo bost adar emankorrenetan, dio Jainko Jaunak Israel. 17:7 Egun artan behaturen dio guiçonac bere Eguileari, eta beguiac içanen du Israelgo Santuari errespetua. 17:8 Eta ez ditu begiratuko aldareetara, bere eskuen obra, ezta errespetatuko du bere behatzak egindakoa, bai zuhaiztiak, edo irudiak. 17:9 Egun hartan, haren hiri sendoak izanen dira adar utzia bezala, eta bat goiko adarra, Israelko semeen gatik utzi zutena: eta suntsipena izango da. 17:10 Ecen ahantzi baitzaizu zure salbamenduko Iainkoa, eta etzela izan gogoan izan zure indarraren harkaitza, landatuko duzu, beraz, atsegina landareak, eta irristada arraroekin ezarriko ditu: 17:11 Egunean hazten dezu zure landarea, eta goizean zure hazia loratzen duzu, baina uzta pila bat izango da atsekabearen eta atsekabe etsiaren eguna. 17:12 Maledictione den populu anitz, hotsaren antzera den oihua egiten baitute itsasoak; eta nazioen zalapartari, hura bezalakoa egiten dutenak ur ahaltsuen astindua! 17:13 Nationeac içanen dirade ur anitzen iguitea beçala: baina Iaincoa errieta itzazu, eta urrundik ihes egingo dute, eta atzetik izango dira haizearen aitzinean mendietako lastoa, eta aurretik ibiltzen den gauza bat bezala zurrunbiloa. 17:14 Eta huná arratsean apur bat; eta goiza baino lehen ez dago. Hau da hondatzen gaituztenen zatia, eta lapurtzen dutenen zatia gu.