Isaias
17:1 Damaskoko zama. Hara, Damasko a izatetik kentzen da
hiria, eta hondamendia izango da.
17:2 Aroerren hiriak utziak dira: artaldeak izango dira,
etzan zaitez, eta inork ez ditu beldurtuko.
17:3 Efraimengandik gotorlekua ere geldituko da, eta erreinua
Damasko, eta Siriako hondarrak: izango diradeen aintza bezela
Israelgo semeak, dio Armadetako Jaunak.
17:4 Eta guerthatuko da egun hartan Iacobren gloria içanen dela
argaldua, eta haren haragiaren gizena makurtu egingo da.
17:5 Eta izanen da uzta biltzaileak laborea biltzen eta biltzen dituenean bezala.
belarriak besoarekin; eta izanen da belarriak biltzen dituena bezala
Refaim harana.
17:6 Baina mahats bilketa bertan utziko da, oliba baten astintzea bezala
zuhaitza, bizpahiru baia goiko adarraren goiko aldean, lau edo
bost adar emankorrenetan, dio Jainko Jaunak
Israel.
17:7 Egun artan behaturen dio guiçonac bere Eguileari, eta beguiac içanen du
Israelgo Santuari errespetua.
17:8 Eta ez ditu begiratuko aldareetara, bere eskuen obra, ezta
errespetatuko du bere behatzak egindakoa, bai zuhaiztiak, edo
irudiak.
17:9 Egun hartan, haren hiri sendoak izanen dira adar utzia bezala, eta bat
goiko adarra, Israelko semeen gatik utzi zutena: eta
suntsipena izango da.
17:10 Ecen ahantzi baitzaizu zure salbamenduko Iainkoa, eta etzela izan
gogoan izan zure indarraren harkaitza, landatuko duzu, beraz, atsegina
landareak, eta irristada arraroekin ezarriko ditu:
17:11 Egunean hazten dezu zure landarea, eta goizean
zure hazia loratzen duzu, baina uzta pila bat izango da
atsekabearen eta atsekabe etsiaren eguna.
17:12 Maledictione den populu anitz, hotsaren antzera den oihua egiten baitute
itsasoak; eta nazioen zalapartari, hura bezalakoa egiten dutenak
ur ahaltsuen astindua!
17:13 Nationeac içanen dirade ur anitzen iguitea beçala: baina Iaincoa
errieta itzazu, eta urrundik ihes egingo dute, eta atzetik izango dira
haizearen aitzinean mendietako lastoa, eta aurretik ibiltzen den gauza bat bezala
zurrunbiloa.
17:14 Eta huná arratsean apur bat; eta goiza baino lehen ez dago.
Hau da hondatzen gaituztenen zatia, eta lapurtzen dutenen zatia
gu.