Isaias 6:1 Ozias erregea hil zen urtean ikusi nuen Jauna a gainean eserita tronua, altua eta altxatua, eta bere oinetakoak tenplua bete zuen. 6:2 Haren gañean serafinak zeuden: bakotxak sei hegal zeuzkan; biekin zuen estali zuen aurpegia, eta birekin estali zituen bere oinak, eta birekin hegan egin zuen. 6:3 Eta batak berceari oihu eguiten cion, eta erran ceçan, Santu, santu, santu da Iauna. armadak: lur osoa bere aintzaz betea dago. 6:4 Eta ateko zutabeak mugitzen ziren oihu egiten zuenaren bozaz, eta etxea kez bete zen. 6:5 Orduan erran nuen, Ai naiz ni! desegin naizen; zeren gizon zikin bat naiz ezpainak, eta ezpain zikinen herri baten erdian bizi naiz, niretzat begiek ikusi dute Erregea, ejerzituen Jauna. 6:6 Orduan, serafinetaric bat hegan ceçan enegana, bere escuan ikatz bat ceçala. zeñak hartu zuen aldaretik tentzeekin: 6:7 Eta ene ahoan içan çuen, eta erran cieçón, Huná, hauc hunqui dituc hire ezpainak; eta zure gaiztakeria kenduko da, eta zure bekatua garbitu. 6:8 Ençun nuen-ere Iaunaren boza, cioela, Nor igorriren dut, eta nor joango zaigu? Orduan erran nuen: Hona hemen; Bidali iezadazu. 6:9 Eta erran cieçón, Zoaz, eta erraiçue populu huni, Ençun çaçue eguiaz, baina adiçue ez; eta ikhusten duçue eguiaz, baina eztuçue aditzen. 6:10 Loditu eguiçue populu hunen bihotza, eta hequien belarriak astun, eta itxi haien begiak; ez dezatela begiekin ikusi, eta belarriekin entzun, eta beren bihotzez ulertu, eta konbertitu, eta sendatu. 6:11 Orduan erran nion, Iauna, noiz arte? Eta hark ihardetsi zuen: Hiriak galdu arte biztanlerik gabe, eta etxeak gizonik gabe, eta lurra guztiz desolatua, 6:12 Eta Jaunak urrutira eraman ditu gizonak, eta utzikeria handia izan da lurraren erdian. 6:13 Baina hala ere, hamarren bat izanen da, eta itzuliren da, eta janen da. teil zuhaitz bat bezala, eta haritz bat bezala, zeinen substantzia haietan dagoenean, haiek bota beren hostoak: beraz, hazi saindua izango da haren sustantzia.