Isaias
6:1 Ozias erregea hil zen urtean ikusi nuen Jauna a gainean eserita
tronua, altua eta altxatua, eta bere oinetakoak tenplua bete zuen.
6:2 Haren gañean serafinak zeuden: bakotxak sei hegal zeuzkan; biekin zuen
estali zuen aurpegia, eta birekin estali zituen bere oinak, eta birekin
hegan egin zuen.
6:3 Eta batak berceari oihu eguiten cion, eta erran ceçan, Santu, santu, santu da Iauna.
armadak: lur osoa bere aintzaz betea dago.
6:4 Eta ateko zutabeak mugitzen ziren oihu egiten zuenaren bozaz, eta
etxea kez bete zen.
6:5 Orduan erran nuen, Ai naiz ni! desegin naizen; zeren gizon zikin bat naiz
ezpainak, eta ezpain zikinen herri baten erdian bizi naiz, niretzat
begiek ikusi dute Erregea, ejerzituen Jauna.
6:6 Orduan, serafinetaric bat hegan ceçan enegana, bere escuan ikatz bat ceçala.
zeñak hartu zuen aldaretik tentzeekin:
6:7 Eta ene ahoan içan çuen, eta erran cieçón, Huná, hauc hunqui dituc hire ezpainak;
eta zure gaiztakeria kenduko da, eta zure bekatua garbitu.
6:8 Ençun nuen-ere Iaunaren boza, cioela, Nor igorriren dut, eta nor
joango zaigu? Orduan erran nuen: Hona hemen; Bidali iezadazu.
6:9 Eta erran cieçón, Zoaz, eta erraiçue populu huni, Ençun çaçue eguiaz, baina adiçue
ez; eta ikhusten duçue eguiaz, baina eztuçue aditzen.
6:10 Loditu eguiçue populu hunen bihotza, eta hequien belarriak astun, eta itxi
haien begiak; ez dezatela begiekin ikusi, eta belarriekin entzun, eta
beren bihotzez ulertu, eta konbertitu, eta sendatu.
6:11 Orduan erran nion, Iauna, noiz arte? Eta hark ihardetsi zuen: Hiriak galdu arte
biztanlerik gabe, eta etxeak gizonik gabe, eta lurra guztiz
desolatua,
6:12 Eta Jaunak urrutira eraman ditu gizonak, eta utzikeria handia izan da
lurraren erdian.
6:13 Baina hala ere, hamarren bat izanen da, eta itzuliren da, eta janen da.
teil zuhaitz bat bezala, eta haritz bat bezala, zeinen substantzia haietan dagoenean, haiek
bota beren hostoak: beraz, hazi saindua izango da haren sustantzia.