Esdras
9:1 Bada gauça hauc eguin cituztenean, ethor cedin nigana prinçapeac, cioitela, Hara
Israelgo jendea, eta apaizak eta lebitarrak, ez dira banandu
beren buruak lurretako herrietatik, beren arabera egiten
hitagarriak, kanaandarren, hititaren, perizitarren, eta
Jebustarrak, amondarrak, moabtarrak, egiptoarrak eta amortarrak.
9:2 Ecen beren alabetatik artu dituzte berentzat eta berentzat
semeak: beraz, hazi santua nahastu dadin herriarekin
lur haiek: bai, printzeen eta agintarien eskua izan da nagusi
urratze hau.
9:3 Eta gauça hau ençun nuenean, urratu nituen neure soinekoa eta mantua, eta
Buruko ilea eta bizarra kendu eta harrituta eseri nintzen.
9:4 Orduan bildu içan çaizquidan enegana, ikhara ciraden guciac
Israelgo Jainkoa, izan zirenen transgresioagatik
eramanak; eta txundituta egon nintzen arratsaldeko sakrifiziora arte.
9:5 Eta arratseko sakrifizioan jaiki nintzen ene astuntasunetik; eta edukitzea
urratu nire jantzia eta mantua, belauniko erori nintzen, eta zabaldu nuen nire
eskuak ene Jainko Jaunari,
9:6 Eta erran çuen, O ene Iaincoa, lotsatzen naiz eta gorritu naiz ene beguithartea hiregana altxatzera.
ene Jainkoa: zeren gure gaiztakeriak areagotu dira gure buruaren gañean, eta gure errua
hazi da zeruraino.
9:7 Gure arbasoen egunetatik honetaz erru handi batean egon gara
eguna; eta gure gaiztakeriagatik izan gara gu, gure erregeak eta gure apaizak
lurraldeetako erregeen eskuetan emana, ezpataren eskuetara
gatibutasuna, eta harrapakina, eta aurpegia nahastea, gaur egun den bezala.
9:8 Eta orain denbora guti batez, gure Jainko Jaunaren grazia erakutsi da.
guri ihes egiteko aztarna bat uzteko, eta bere santuan iltze bat emateko
lekua, gure Jainkoak gure begiak argi ditzagun, eta suspertze apur bat eman diezagun
gure esklabutzan.
9:9 Ecen esklabo ginen; baina gure Jainkoak ez gaitu utzi gure esklabutzan,
baina errukia zabaldu digu Pertsiako erregeen aurrean
emaiguzu bizigarri bat, gure Jainkoaren etxea altxatzeko eta konpontzeko
hondamendiak, eta harresi bat emateko Judan eta Jerusalemen.
9:10 Eta orai, o gure Iaincoa, cer erranen dugu haur ondoren? utzi baitugu
zure aginduak,
9:11 Cein manatu duc hire cerbitzariac Propheten, dioela,
lurra, zeinetara joango zarete jabetzera, lur zikin bat da
lurreko jendearen zikinkeria, beren higuingarriekin, zeinak
mutur batetik bestera bete dute beren zikinkeriaz.
9:12 Orain bada, ez eman zuen alabak beren semeei, ez hartu
beren alabak zure semeei, ez bilatu haien bakea edo haien aberastasuna
beti: sendotu zaitezten, eta lurreko onak jan zaitezten eta utzi
zure seme-alabei betiko ondarerako.
9:13 Eta gure gainera ethorri içan diraden guciaz, gure egintza gaiztoac, eta gure handientzat
errua, ikusirik zuk gure Jainkoak gurea baino gutxiago zigortu gaituzula
gaiztakeriak merezi du, eta eman diguzu halako salbamendua;
9:14 Berriro hautsi beharko genituzke zure manamenduak, eta elkartzen bagenitu harekin
higuingarri hauen jendea? ez al zinateke gurekin haserretuko
hondatu gintuzten, hondarra eta ihesbiderik ez izateko?
9:15 Israelgo Iainco Jauna, zintzoa aiz: ecen oraino igesi gabiltzan beçala
gaur da: huna, zure aurrean gaude gure hutsegiteetan, zeren gu
horregatik ezin zure aurrean egon.