Esdras 9:1 Bada gauça hauc eguin cituztenean, ethor cedin nigana prinçapeac, cioitela, Hara Israelgo jendea, eta apaizak eta lebitarrak, ez dira banandu beren buruak lurretako herrietatik, beren arabera egiten hitagarriak, kanaandarren, hititaren, perizitarren, eta Jebustarrak, amondarrak, moabtarrak, egiptoarrak eta amortarrak. 9:2 Ecen beren alabetatik artu dituzte berentzat eta berentzat semeak: beraz, hazi santua nahastu dadin herriarekin lur haiek: bai, printzeen eta agintarien eskua izan da nagusi urratze hau. 9:3 Eta gauça hau ençun nuenean, urratu nituen neure soinekoa eta mantua, eta Buruko ilea eta bizarra kendu eta harrituta eseri nintzen. 9:4 Orduan bildu içan çaizquidan enegana, ikhara ciraden guciac Israelgo Jainkoa, izan zirenen transgresioagatik eramanak; eta txundituta egon nintzen arratsaldeko sakrifiziora arte. 9:5 Eta arratseko sakrifizioan jaiki nintzen ene astuntasunetik; eta edukitzea urratu nire jantzia eta mantua, belauniko erori nintzen, eta zabaldu nuen nire eskuak ene Jainko Jaunari, 9:6 Eta erran çuen, O ene Iaincoa, lotsatzen naiz eta gorritu naiz ene beguithartea hiregana altxatzera. ene Jainkoa: zeren gure gaiztakeriak areagotu dira gure buruaren gañean, eta gure errua hazi da zeruraino. 9:7 Gure arbasoen egunetatik honetaz erru handi batean egon gara eguna; eta gure gaiztakeriagatik izan gara gu, gure erregeak eta gure apaizak lurraldeetako erregeen eskuetan emana, ezpataren eskuetara gatibutasuna, eta harrapakina, eta aurpegia nahastea, gaur egun den bezala. 9:8 Eta orain denbora guti batez, gure Jainko Jaunaren grazia erakutsi da. guri ihes egiteko aztarna bat uzteko, eta bere santuan iltze bat emateko lekua, gure Jainkoak gure begiak argi ditzagun, eta suspertze apur bat eman diezagun gure esklabutzan. 9:9 Ecen esklabo ginen; baina gure Jainkoak ez gaitu utzi gure esklabutzan, baina errukia zabaldu digu Pertsiako erregeen aurrean emaiguzu bizigarri bat, gure Jainkoaren etxea altxatzeko eta konpontzeko hondamendiak, eta harresi bat emateko Judan eta Jerusalemen. 9:10 Eta orai, o gure Iaincoa, cer erranen dugu haur ondoren? utzi baitugu zure aginduak, 9:11 Cein manatu duc hire cerbitzariac Propheten, dioela, lurra, zeinetara joango zarete jabetzera, lur zikin bat da lurreko jendearen zikinkeria, beren higuingarriekin, zeinak mutur batetik bestera bete dute beren zikinkeriaz. 9:12 Orain bada, ez eman zuen alabak beren semeei, ez hartu beren alabak zure semeei, ez bilatu haien bakea edo haien aberastasuna beti: sendotu zaitezten, eta lurreko onak jan zaitezten eta utzi zure seme-alabei betiko ondarerako. 9:13 Eta gure gainera ethorri içan diraden guciaz, gure egintza gaiztoac, eta gure handientzat errua, ikusirik zuk gure Jainkoak gurea baino gutxiago zigortu gaituzula gaiztakeriak merezi du, eta eman diguzu halako salbamendua; 9:14 Berriro hautsi beharko genituzke zure manamenduak, eta elkartzen bagenitu harekin higuingarri hauen jendea? ez al zinateke gurekin haserretuko hondatu gintuzten, hondarra eta ihesbiderik ez izateko? 9:15 Israelgo Iainco Jauna, zintzoa aiz: ecen oraino igesi gabiltzan beçala gaur da: huna, zure aurrean gaude gure hutsegiteetan, zeren gu horregatik ezin zure aurrean egon.