2 Korintoarrei
2:1 Baina hau erabaki nuen neure buruarekin, ez naizela berriro zugana etorriko
astuntasuna.
2:2 Ecen baldin tristatzen baitzaitut, nor da orduan pozten nauena, baina hura
niri pena ematen didan bera?
2:3 Eta hau bera scribatu drauçuet, ethorri nintzelaric tristura izan ezdin
poztu behar naizen horietaz; zu guztiongan konfiantza izatea, hori
ene poza da zu guztion poza.
2:4 Ecen affliction anitz eta bihotzeko angustiatic scribatu drauçuet
malko asko; ez atsekabetzeko, baina ezagutu dezazuen
zuentzat ugariago dudan maitasuna.
2:5 Baina baldin cembeit atsekabea eragin badu, ez nau atsekabetu, baina partez: hori
Agian ez dizut gehiegi kobratuko.
2:6 Aski da halako guiçonarentzat eguin içan den kastigu hau
asko.
2:7 Beraz, aitzitic barkatu behar dezute, eta consolatu.
ez dadila halakorik irentsi behar sobera penaz.
2:8 Halacotz othoitz eguiten drauçuet harequin çuen amorioa.
2:9 Ecen hunetaco-ere scribatu dut, çuen froga ezagut deçadançát.
ala gauza guzietan obeditzen zareten.
2:10 Zerbait barkatzen badiozue, nik-ere barkatzen diot: ecen baldin zerbait barkatzen badiot.
gauza, nori barkatu nion, zuregatik barkatu nion pertsonan
Kristorena;
2:11 Satanas guganic aprobetxatu ez dedin: ecen ez gara haren jaramonik
gailuak.
2:12 Gainera, Troasera ethorri nintzenean, Kristoren Ebanjelioa eta ate bat iragartzera.
Jaunak zabaldu zidan,
2:13 Ez nuen atsedenik izan neure espirituan, zeren etzuten eriden Tito ene anaia: baina
haietarik utzirik, handik Mazedoniara joan nintzen.
2:14 Bada, eskerrak Iainkoari, zeinak beti eragiten gaituen Kristoren baitan triunfatzera.
eta bere ezagutzaren usaina erakusten du leku guztietan.
2:15 Ecen Iaincoari gara Christen usain gozo bat, salbatu diradenetan.
eta galtzen direnetan:
2:16 Bateri gara heriotzaren usaina heriotzeraco. eta besteari
bizitzaren usaina bizitzarako. Eta nor da aski gauza hauetarako?
2:17 Ecen gu ez gara Iaincoaren hitza hondatzen ditugun anhitz beçala, baina bai
zintzotasuna, baina Jainkoaz bezala, Jainkoaren aitzinean mintzo gara Kristorengan.