2 Korintoarrei 2:1 Baina hau erabaki nuen neure buruarekin, ez naizela berriro zugana etorriko astuntasuna. 2:2 Ecen baldin tristatzen baitzaitut, nor da orduan pozten nauena, baina hura niri pena ematen didan bera? 2:3 Eta hau bera scribatu drauçuet, ethorri nintzelaric tristura izan ezdin poztu behar naizen horietaz; zu guztiongan konfiantza izatea, hori ene poza da zu guztion poza. 2:4 Ecen affliction anitz eta bihotzeko angustiatic scribatu drauçuet malko asko; ez atsekabetzeko, baina ezagutu dezazuen zuentzat ugariago dudan maitasuna. 2:5 Baina baldin cembeit atsekabea eragin badu, ez nau atsekabetu, baina partez: hori Agian ez dizut gehiegi kobratuko. 2:6 Aski da halako guiçonarentzat eguin içan den kastigu hau asko. 2:7 Beraz, aitzitic barkatu behar dezute, eta consolatu. ez dadila halakorik irentsi behar sobera penaz. 2:8 Halacotz othoitz eguiten drauçuet harequin çuen amorioa. 2:9 Ecen hunetaco-ere scribatu dut, çuen froga ezagut deçadançát. ala gauza guzietan obeditzen zareten. 2:10 Zerbait barkatzen badiozue, nik-ere barkatzen diot: ecen baldin zerbait barkatzen badiot. gauza, nori barkatu nion, zuregatik barkatu nion pertsonan Kristorena; 2:11 Satanas guganic aprobetxatu ez dedin: ecen ez gara haren jaramonik gailuak. 2:12 Gainera, Troasera ethorri nintzenean, Kristoren Ebanjelioa eta ate bat iragartzera. Jaunak zabaldu zidan, 2:13 Ez nuen atsedenik izan neure espirituan, zeren etzuten eriden Tito ene anaia: baina haietarik utzirik, handik Mazedoniara joan nintzen. 2:14 Bada, eskerrak Iainkoari, zeinak beti eragiten gaituen Kristoren baitan triunfatzera. eta bere ezagutzaren usaina erakusten du leku guztietan. 2:15 Ecen Iaincoari gara Christen usain gozo bat, salbatu diradenetan. eta galtzen direnetan: 2:16 Bateri gara heriotzaren usaina heriotzeraco. eta besteari bizitzaren usaina bizitzarako. Eta nor da aski gauza hauetarako? 2:17 Ecen gu ez gara Iaincoaren hitza hondatzen ditugun anhitz beçala, baina bai zintzotasuna, baina Jainkoaz bezala, Jainkoaren aitzinean mintzo gara Kristorengan.