Θρήνοι
1:1 Πώς κάθεται μοναχική η πόλη, που ήταν γεμάτη κόσμο! πως ειναι
γίνε χήρα! αυτή που ήταν μεγάλη ανάμεσα στα έθνη, και πριγκίπισσα
ανάμεσα στις επαρχίες πώς γίνεται παραπόταμος!
1:2 Κλαίει με πόνο τη νύχτα, και τα δάκρυά της είναι στα μάγουλά της:
όλους τους εραστές της δεν έχει κανέναν να την παρηγορήσει: όλοι οι φίλοι της έχουν ασχοληθεί
προδοτικά μαζί της, γίνονται εχθροί της.
1:3 Ο Ιούδας πήγε σε αιχμαλωσία λόγω θλίψης και λόγω μεγάλης
υποτέλεια: κατοικεί ανάμεσα στους εθνικούς, δεν βρίσκει ανάπαυση: όλη της
διώκτες την πρόλαβαν ανάμεσα στα στενά.
1:4 Οι δρόμοι της Σιών θρηνούν, γιατί κανείς δεν έρχεται στις επίσημες γιορτές.
οι πύλες της είναι έρημες: οι ιερείς της αναστενάζουν, οι παρθένες της ταλαιπωρούνται και
είναι σε πικρία.
1:5 Οι αντίπαλοί της είναι ο αρχηγός, οι εχθροί της ευημερούν. γιατί ο Κύριος έχει
την ταλαιπώρησε για το πλήθος των παραπτωμάτων της: τα παιδιά της είναι
αιχμαλωτίστηκε μπροστά στον εχθρό.
1:6 Και από την κόρη της Σιών έφυγε όλη η ομορφιά της: οι άρχοντές της
έχουν γίνει σαν ελάφια που δεν βρίσκουν βοσκότοπο, και χάνονται
δύναμη μπροστά στον διώκτη.
1:7 Η Ιερουσαλήμ θυμήθηκε στις ημέρες της θλίψης της και των δυστυχιών της
όλα τα ευχάριστα πράγματα της που είχε στις παλιές μέρες, όταν οι άνθρωποί της
έπεσε στα χέρια του εχθρού και κανένας δεν τη βοήθησε: οι αντίπαλοι
την είδε και χλεύασε τα σάββατά της.
1:8 Η Ιερουσαλήμ αμάρτησε βαρέως. επομένως αυτή αφαιρείται: όλα αυτά
τίμησε την περιφρόνησε την, επειδή είδαν τη γύμνια της: ναι, αυτή
αναστενάζει και γυρίζει προς τα πίσω.
1:9 Η βρωμιά της είναι στις φούστες της. Δεν θυμάται το τελευταίο της τέλος.
γι' αυτό κατέβηκε θαυμάσια: δεν είχε παρηγορητικό. Ω ΚΥΡΙΕ,
ιδού τη θλίψη μου· γιατί ο εχθρός μεγάλωσε.
1:10 Ο αντίπαλος άπλωσε το χέρι του πάνω σε όλα τα ευχάριστα πράγματα της· γιατί
είδε ότι τα έθνη μπήκαν στο αγιαστήριό της, που εσύ
δεν πρόσταξε να μην εισέλθουν στην εκκλησία σου.
1:11 Όλος ο λαός της αναστενάζει, ψάχνει ψωμί. έχουν δώσει τα ευχάριστα τους
Πράγματα για το κρέας για να ανακουφίσει την ψυχή: δες, Κύριε, και σκέψου. γιατί είμαι
γίνε μοχθηρός.
1:12 Δεν είναι τίποτα για εσάς, όλοι εσείς που περνάτε; ιδού, και δες αν υπάρχει
κάθε θλίψη σαν τη λύπη μου, που γίνεται σε μένα, με την οποία το
Ο Κύριος με ταλαιπώρησε την ημέρα του θυμού του.
1:13 Από ψηλά έστειλε φωτιά στα κόκαλά μου, και υπερισχύει
τους: άνοιξε ένα δίχτυ για τα πόδια μου, με γύρισε πίσω: έχει
με έκανε έρημο και λιποθυμούσα όλη μέρα.
1:14 Ο ζυγός των παραπτωμάτων μου είναι δεμένος από το χέρι του· στεφανώνονται,
και ανέβα επάνω στο λαιμό μου· έκανε τη δύναμή μου να πέσει, ο Κύριος
με παρέδωσε στα χέρια τους, από τους οποίους δεν μπορώ να σηκωθώ.
1:15 Ο Κύριος πάτησε όλους τους δυνατούς μου άνδρες ανάμεσά μου.
κάλεσε μια συνάθροιση εναντίον μου για να συντρίψει τους νέους μου: ο Κύριος
πάτησε την παρθένο, την κόρη του Ιούδα, σαν σε πατητήρι.
1:16 Για αυτά τα πράγματα κλαίω. το μάτι μου, το μάτι μου τρέχει κάτω από νερό,
γιατί το παρηγορητικό που πρέπει να ανακουφίσει την ψυχή μου είναι μακριά μου: το δικό μου
τα παιδιά είναι έρημα, γιατί ο εχθρός επικράτησε.
1:17 Η Σιών απλώνει τα χέρια της, και δεν υπάρχει κανείς να την παρηγορήσει
Ο Κύριος διέταξε για τον Ιακώβ, να είναι οι αντίπαλοί του
γύρω του: η Ιερουσαλήμ είναι σαν μια γυναίκα με εμμηνόρροια ανάμεσά τους.
1:18 Ο Κύριος είναι δίκαιος. γιατί επαναστάτησα ενάντια στην εντολή του:
ακούστε, σας παρακαλώ, όλοι οι άνθρωποι, και ιδού τη θλίψη μου: τις παρθένες μου και τις παρθένες μου
νεαροί άντρες πέφτουν αιχμάλωτοι.
1:19 Κάλεσα τους εραστές μου, αλλά με εξαπάτησαν: οι ιερείς μου και οι πρεσβύτεροι μου
παρέδωσαν το φάντασμα στην πόλη, ενώ αναζητούσαν το κρέας τους για να ανακουφιστούν
τις ψυχές τους.
1:20 Ιδού, Κύριε. γιατί είμαι σε στενοχώρια: τα σπλάχνα μου είναι ταραγμένα. η καρδιά μου
γυρίζει μέσα μου. γιατί έχω επαναστατήσει σκληρά: στο εξωτερικό το σπαθί
πένθος, στο σπίτι υπάρχει σαν θάνατος.
1:21 Άκουσαν ότι αναστενάζω· δεν υπάρχει κανένας να με παρηγορήσει· όλα δικά μου
Οι εχθροί άκουσαν για τον κόπο μου. χαίρονται που το έκανες:
θα φέρεις την ημέρα που κάλεσες, και θα είναι σαν
σε μένα.
1:22 Ας έρθει μπροστά σου όλη η κακία τους. και κάνε σε αυτούς, όπως εσύ
μου έκανες για όλες τις παραβάσεις μου· γιατί οι στεναγμοί μου είναι πολλοί, και
η καρδιά μου είναι αδύναμη.