Ισάιας
64:1 Αχ να έστριζες τους ουρανούς, να κατέβαινες,
για να κυλήσουν τα βουνά μπροστά σου,
64:2 Όπως όταν η φωτιά που λιώνει, η φωτιά κάνει τα νερά να βράσουν,
για να γνωστοποιήσεις το όνομά σου στους αντιπάλους σου, για να μπορέσουν τα έθνη
τρέμουν στην παρουσία σου!
64:3 Όταν έκανες τρομερά πράγματα που δεν ψάχναμε, ήρθες
κάτω, τα βουνά κύλησαν στην παρουσία σου.
64:4 Διότι από την αρχή του κόσμου οι άνθρωποι δεν άκουσαν, ούτε αντιλήφθηκαν
με το αυτί, ούτε το μάτι είδε, Θεέ, παρά σε σένα, όσα έχει
προετοιμασμένος για αυτόν που τον περιμένει.
64:5 Συναντάς αυτόν που χαίρεται και πράττει δικαιοσύνη, εκείνους που
Να σε θυμάσαι στους δρόμους σου· ιδού, είσαι οργισμένος. γιατί αμαρτήσαμε:
σε αυτά είναι η συνέχεια, και θα σωθούμε.
64:6 Αλλά είμαστε όλοι σαν ακάθαρτο πράγμα, και όλες οι δικαιοσύνη μας είναι σαν
βρώμικα κουρέλια? και όλοι ξεθωριάζουμε σαν φύλλο. και οι ανομίες μας, όπως το
άνεμος, μας πήρε μακριά.
64:7 Και δεν υπάρχει κανείς που να επικαλείται το όνομά σου, που να ξεσηκώνεται
να σε πιάσω: γιατί μας έκρυψες το πρόσωπό σου και το έχεις
μας κατανάλωσε, λόγω των ανομιών μας.
64:8 Αλλά τώρα, Κύριε, εσύ είσαι ο πατέρας μας. εμείς είμαστε ο πηλός, κι εσύ δικός μας
αγγειοπλάστης; και όλοι είμαστε έργο του χεριού σου.
64:9 Μη θυμώνεις πολύ, Κύριε, και μη θυμάσαι την ανομία για πάντα.
ιδού, δες, σε παρακαλούμε, είμαστε όλοι ο λαός σου.
64:10 Οι ιερές πόλεις σου είναι έρημος, η Σιών είναι έρημος, η Ιερουσαλήμ
ερήμωση.
64:11 Είναι το άγιο και όμορφο σπίτι μας, όπου σε ύμνησαν οι πατέρες μας
κάηκε στη φωτιά: και όλα τα ευχάριστα πράγματα μας ερημώθηκαν.
64:12 Θα συγκρατηθείς για αυτά τα πράγματα, Κύριε; θα το κρατήσεις
ειρήνη, και μας ταλαιπωρούν πολύ;