1 Κορινθίους
13:1 Αν και μιλώ με τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, και δεν έχω
φιλανθρωπία, γίνομαι σαν ορείχαλκος που ηχεί, ή σαν κύμβαλο που κουδουνίζει.
13:2 Και παρόλο που έχω το χάρισμα της προφητείας και καταλαβαίνω όλα τα μυστήρια,
και όλη η γνώση. και παρόλο που έχω όλη την πίστη, ώστε να μπορέσω να αφαιρέσω
βουνά, και δεν έχω ελεημοσύνη, δεν είμαι τίποτα.
13:3 Και μολονότι χαρίζω όλα τα αγαθά μου για να ταΐσω τους φτωχούς, και μολονότι δίνω τα δικά μου
σώμα να καεί, και να μην έχεις ελεημοσύνη, δεν με ωφελεί τίποτα.
13:4 Η φιλανθρωπία υποφέρει πολύ και είναι ευγενική. φιλανθρωπία δεν φθονεί? φιλανθρωπία
δεν υπερηφανεύεται, δεν φουσκώνει,
13:5 Δεν συμπεριφέρεται απρεπώς, δεν αναζητά το δικό της, δεν είναι εύκολο
προκαλείται, δεν σκέφτεται κακό.
13:6 Δεν χαίρεται για την ανομία, αλλά χαίρεται για την αλήθεια.
13:7 Όλα τα ανέχεται, τα πάντα πιστεύει, τα πάντα ελπίζει, υπομένει
όλα τα πράγματα.
13:8 Η φιλανθρωπία δεν αποτυγχάνει ποτέ· αλλά αν υπάρχουν προφητείες, θα αποτύχουν.
αν υπάρχουν γλώσσες, θα σταματήσουν. είτε υπάρχει γνώση,
θα εξαφανιστεί.
13:9 Διότι εν μέρει γνωρίζουμε και εν μέρει προφητεύουμε.
13:10 Όταν όμως έρθει αυτό που είναι τέλειο, τότε θα έρθει αυτό που είναι εν μέρει
να καταργηθεί.
13:11 Όταν ήμουν παιδί, μιλούσα ως παιδί, καταλάβαινα ως παιδί, εγώ
σκεφτόμουν ως παιδί: αλλά όταν έγινα άντρας, άφησα στην άκρη παιδικά πράγματα.
13:12 Για τώρα βλέπουμε μέσα από ένα ποτήρι, σκοτεινά. αλλά μετά πρόσωπο με πρόσωπο: τώρα εγώ
γνωρίζω εν μέρει? αλλά τότε θα μάθω όπως και εγώ είμαι γνωστός.
13:13 Και τώρα μένει πίστη, ελπίδα, ελεημοσύνη, αυτά τα τρία. αλλά το μεγαλύτερο από
αυτά είναι φιλανθρωπία.