सुलेमान दी बुद्धि ३:१ लेकन धर्मी लोकें दी आत्मा परमात्मा दे हत्थ च ऐ, ते उत्थें गै होग कोई तड़प उन्हें छुओ। ३:२ अबुद्धिएं दी नजर च ओह मरदे लग्गे, ते उंदा चली जाना ऐ दुर्दशा के लरए लरमा गमा, ३:३ ते साढ़े कोला उंदे चली जाना पूरी चाल्ली कन्नै विनाश होई जा, लेकन ओह शांति च न। 3:4 की वे मनुखें दे सामने भलेआं उनेंगी सजा दित्ती जा, तां बी उंदी आशा पूरी ऐ अमरता दा। ३:५ थोड़ी सजा देईये उनेंगी बड़ा इनाम मिलग; परमात्मा ने उनेंगी परखया, ते उनेंगी अपने आस् ते काबिल पाया। ३:६ भट्ठी च सोने दे समान उनेंगी परखया, ते उनेंगी जले दे समान ग्रहण कित्ता प्रसाद देना। ३:७ ते उंदे मुलाकात दे समें च ओह चमकी जांगन, ते इधर-उधर दौड़ी जांगन ठूंठ दे बीच चिंगारी दे समान। ३:८ ओह राष्ट्रें दा न्याय करंगन, ते लोकें उप्पर राज करंगन, ते... उंदे प्रभु सदा राज करग। ३:९ जेके उदे उप्पर भरोसा रखदे न, ओह सच्चाई गी समझी लैंगन; प्रेम च वफादार ओस कन्ने रौहग, की के अनुग्रह ते दया उदे उप्पर ऐ संत ऐ, ते उसी अपने चुने दा ख्याल रखदा ऐ। ३:१० लेकन अभक्तें गी अपनी कल्पना दे मताबक सजा दित्ती जाग। जेड़े धर्मी लोकें गी उपेक्षा करदे न, ते प्रभु गी त्याग करदे न। ३:११ की वे जो कोई बुद्धि ते पोशण गी तुच्छ समझदा ऐ, ओह दयनीय ऐ ते उंदी आशा गी बेकार ऐ, उंदी मेहनत बेकार ऐ, ते उंदे कम्म बेकार ऐ। ३:१२ उंदी जनानियां मूर्ख न, ते उंदे बच्चे दुष्ट न। ३:१३ उंदी संतान गी शाप दित्ता गेदा ऐ। इस करिए धन्य ऐ बंजर जेड़ा ऐ अशुद्ध, जेड़ी पाप दे बिस्तर गी नेई जानदी ऐ; आत्माओं दा मुलाकात। ३:१४ ते धन्य ऐ ओह नपुंसक, जिसने अपने हत्थें कन्ने नेई कित्ता अधर्म ते परमात्मा दे खलाफ बुरी गल्लां कल्पना कीतियां; विश्वास दा खास वरदान दित्ता गेआ, ते मंदर च इक विरासत दित्ती गेई प्रभू अपने मन में ज्यादा स्वीकार्य। ३:१५ की वे भले मेहनत दा फल महिमा ऐ, ते बुद्धि दी जड़ होग कदे दूर ना गिरना। 3:16 व्यभिचारियें दे संतान दी तां ओह अपने कोल नेई औन सिद्धता, ते अधर्मी बिस्तर दा बीज जड़ें गी उखाड़ी दित्ता जाग। 3:17 की के ओह लंबे समें तकर जिंदा रौंह्दे न, पर उंदे उप्पर कोई परवाह नेई होग; आखरी युग बिना इज्जत दे होग। ३:१८ जां जेकर ओह जल्दी मर जांदे न तां उंदे कोल कोई उम्मीद नेई ऐ ते ना गै दिन च दिलासा मुकदमे दा। ३:१९ की वे अधर्मी पीढ़ी दा अंत भयानक ऐ।