सिराच
20:1 इक ऐसी डांट ऐ जेड़ी ठीक नेई ऐ, फिरी कोई अपने आप गी पकड़ी लैंदा ऐ
जीभ, ते ओह ज्ञानी ऐ।
२०:२ गुप्त रूप च गुस्से च रौहने कोला बी डांटना बड़ा बेहतर ऐ, ते जेड़ा
कबूल करदा ऐ जे उसी चोट लगने थमां बचाया जाग।
20:3 जदुं तुसेंगी डांटया जंदा ऐ, तां पछतावा करना किन्ना भ़ला ऐ! कीजे इय् यां गै होग
तू जानबूझ के पाप तों बच जांदे हो।
20:4 जिय्यां नपुंसक दी कुंवारी गी फुल्लने दी लालसा होंदी ऐ; उसी तरह ओह कि
हिंसा कन्नै न्याय गी अंजाम दिंदा ऐ।
20:5 इक ऐ जेड़ा चुप्पी रखदा ऐ, ते ज्ञानी पाया जंदा ऐ, ते दूआ बी उंदे कोल ऐ
बहुत बकबक नफरत भरी हो जांदी ऐ।
20:6 कोई अपनी जीभ गी पकड़ी रखदा ऐ, कीजे उसी जवाब नेईं देना पौंदा;
अपने वक्त गी जानदे होई चुप्पी रखदा ऐ।
20:7 ज्ञानी मनुख, जद तकर मौका नेई दिक् खीए अपनी जीभ गी पकड़ी लैग, लेकन बकबक करदा ऐ
ते मूर्ख कोई बी समें गी परवाह नेईं करग।
20:8 जेड़ा मते सारे शब्दें दा प्रयोग करदा ऐ, ओह घृणा करग; ते जेड़ा लेई लेंदा ऐ
उस च अपने आपै गी अधिकार कन्नै नफरत कीती जाग।
20:9 इक पापी ऐ जेड़ा बुरे कम्में च अच्छी सफलता पांदा ऐ; ते उथे ए
फायदा जो नुकसान च बदलदा ऐ।
20:10 इक ऐसा वरदान ऐ जिसदे कन्ने तुसेंगी कोई फायदा नेई होग; ते इक दान ऐ जिसदा
प्रतिफल दोगुनी होंदी ऐ।
20:11 महिमा दे कारण नीचता होंदी ऐ; ते उत्थें गै ऐ जेड़ा उसी उप्पर चुक्की लैंदा ऐ
इक निम्न जागीर दा सिर।
20:12 इक ऐसा ऐ जेड़ा थोड़े दे बदले च मता खरीददा ऐ, ते उसी सत्त गुणा चुकांदा ऐ।
20:13 ज्ञानी मनुख अपने वचनें कन्ने प्यारा बनांदा ऐ, लेकन मूर्खें दी कृपा
उझिल जाओगे।
20:14 मूर्ख दा दान तेरा कोई भला नेईं करग, जदूं तुंदे कोल होग; न ही अजे तक
अपनी जरुरत दे कारण ईर्ष्या करने आलें दा;
इक दे वास्ते।
20:15 ओह थोड़ा देंदा ऐ, ते मता डांटदा ऐ; ओह् अपना मुंह इस चाल्ली खोलदा ऐ
रोने आला; अज्ज उधार दिंदा ऐ, ते कल फिरी मंगग
इक गी परमात्मा ते मनुख कोला नफरत करना ऐ।
20:16 मूर्ख आखदा ऐ, “मेरे कोल कोई दोस्त नेईं ऐ, ते मेरे सारे भलाई दा कोई शुक्रिया नेईं ऐ।”
कर्म ते मेरी रोटी खाने आले मेरे कन्ने बुरा बोलदे न।
20:17 किन्नी बार, ते किन्नी बारी उसी तिरस्कार करने आस्ते हस्सी जाग! कीजे ओह जानदा ऐ
ठीक नेईं जेह्ड़ा होना ऐ; ते उसी सब किश इक गै ऐ जिंया उदे कोल ऐ
यह नहीं।
20:18 फुटपाथ पर फिसलना जीभ कन्नै फिसलने कोला बेहतर ऐ, इस करी...
दुष्टां दा पतन जल्दी आ जावेगा।
20:19 इक बेमौसम किस्सा हमेशा बेबुनियाद दे मुंह च गै रौह्ग।
20:20 बुद्धिमान वाक्य गी खारिज करी दित्ता जाग, जदूं ओह मूर्ख दे मुंह च निकलदा ऐ;
कीहके ओह ठीक समें उप्पर ए गल्ल नेई बोलग।
20:21 ऐसा ऐ जेड़ा कमी दे कारण पाप करने च बाधा पांदा ऐ;
आराम करो, ओह परेशान नेईं होग।
20:22 ऐसा ऐ जेड़ा शर्म दे जरिए अपनी आत्मा गी नष्ट करदा ऐ
व्यक्तियें गी स्वीकार करना अपने आप गी उखाड़ फेंकदा ऐ।
20:23 ऐसा ऐ कि लज्जा अपने दोस्त कन्ने वादा करदा ऐ ते उसी बनांदा ऐ
उसी बेकार गै दुश्मन।
20:24 झूठ मनुख च गंदा धब्बा ऐ, फिरी बी ओह लगातार मनुख दे मुंह च ऐ
अनसिखाया।
20:25 चोर झूठ बोलने आली मनुख कोला बेहतर ऐ;
विरासत गी तबाही होग।
20:26 झूठे दा स्वभाव बेइज्जती दा होंदा ऐ, ते उंदी शर्म हमेशा कन्ने होंदी ऐ
उसी.
20:27 ज्ञानी अपने वचनें कन्ने अपने आप गी आदर देग, ते जेड़ा
समझ बड़ी मनुखें गी खुश करग।
20:28 जेड़ा अपनी धरती दी खेती करदा ऐ, ओह अपने ढेर गी बधाग;
बड्डे लोकें गी अधर्म दी माफी मिलग।
20:29 उपहार ते बरदान ज्ञानी दी अक्खीं गी अंधा करदे न, ते उंदे मुंह गी रोकदे न
कि ओह़ डांट नेई करी सकदा।
20:30 ज्ञान जेड़ा छिपे दा ऐ, ते खजाने दा संग्रह कीता गेदा ऐ, किस च फायदा ऐ
उनेंगी दवैं?
20:31 अपनी बुद्धि गी छुपाने आले कोला बी बेहतर ऐ जेड़ा अपनी मूर्खता गी छुपांदा ऐ।
20:32 प्रभु दी तलाश च जरूरी धैर्य उस कोला बेहतर ऐ
बिना मार्गदर्शक दे अपनी जिंदगी जींदा ऐ।