सिराच 20:1 इक ऐसी डांट ऐ जेड़ी ठीक नेई ऐ, फिरी कोई अपने आप गी पकड़ी लैंदा ऐ जीभ, ते ओह ज्ञानी ऐ। २०:२ गुप्त रूप च गुस्से च रौहने कोला बी डांटना बड़ा बेहतर ऐ, ते जेड़ा कबूल करदा ऐ जे उसी चोट लगने थमां बचाया जाग। 20:3 जदुं तुसेंगी डांटया जंदा ऐ, तां पछतावा करना किन्ना भ़ला ऐ! कीजे इय् यां गै होग तू जानबूझ के पाप तों बच जांदे हो। 20:4 जिय्यां नपुंसक दी कुंवारी गी फुल्लने दी लालसा होंदी ऐ; उसी तरह ओह कि हिंसा कन्नै न्याय गी अंजाम दिंदा ऐ। 20:5 इक ऐ जेड़ा चुप्पी रखदा ऐ, ते ज्ञानी पाया जंदा ऐ, ते दूआ बी उंदे कोल ऐ बहुत बकबक नफरत भरी हो जांदी ऐ। 20:6 कोई अपनी जीभ गी पकड़ी रखदा ऐ, कीजे उसी जवाब नेईं देना पौंदा; अपने वक्त गी जानदे होई चुप्पी रखदा ऐ। 20:7 ज्ञानी मनुख, जद तकर मौका नेई दिक् खीए अपनी जीभ गी पकड़ी लैग, लेकन बकबक करदा ऐ ते मूर्ख कोई बी समें गी परवाह नेईं करग। 20:8 जेड़ा मते सारे शब्दें दा प्रयोग करदा ऐ, ओह घृणा करग; ते जेड़ा लेई लेंदा ऐ उस च अपने आपै गी अधिकार कन्नै नफरत कीती जाग। 20:9 इक पापी ऐ जेड़ा बुरे कम्में च अच्छी सफलता पांदा ऐ; ते उथे ए फायदा जो नुकसान च बदलदा ऐ। 20:10 इक ऐसा वरदान ऐ जिसदे कन्ने तुसेंगी कोई फायदा नेई होग; ते इक दान ऐ जिसदा प्रतिफल दोगुनी होंदी ऐ। 20:11 महिमा दे कारण नीचता होंदी ऐ; ते उत्थें गै ऐ जेड़ा उसी उप्पर चुक्की लैंदा ऐ इक निम्न जागीर दा सिर। 20:12 इक ऐसा ऐ जेड़ा थोड़े दे बदले च मता खरीददा ऐ, ते उसी सत्त गुणा चुकांदा ऐ। 20:13 ज्ञानी मनुख अपने वचनें कन्ने प्यारा बनांदा ऐ, लेकन मूर्खें दी कृपा उझिल जाओगे। 20:14 मूर्ख दा दान तेरा कोई भला नेईं करग, जदूं तुंदे कोल होग; न ही अजे तक अपनी जरुरत दे कारण ईर्ष्या करने आलें दा; इक दे वास्ते। 20:15 ओह थोड़ा देंदा ऐ, ते मता डांटदा ऐ; ओह् अपना मुंह इस चाल्ली खोलदा ऐ रोने आला; अज्ज उधार दिंदा ऐ, ते कल फिरी मंगग इक गी परमात्मा ते मनुख कोला नफरत करना ऐ। 20:16 मूर्ख आखदा ऐ, “मेरे कोल कोई दोस्त नेईं ऐ, ते मेरे सारे भलाई दा कोई शुक्रिया नेईं ऐ।” कर्म ते मेरी रोटी खाने आले मेरे कन्ने बुरा बोलदे न। 20:17 किन्नी बार, ते किन्नी बारी उसी तिरस्कार करने आस्ते हस्सी जाग! कीजे ओह जानदा ऐ ठीक नेईं जेह्ड़ा होना ऐ; ते उसी सब किश इक गै ऐ जिंया उदे कोल ऐ यह नहीं। 20:18 फुटपाथ पर फिसलना जीभ कन्नै फिसलने कोला बेहतर ऐ, इस करी... दुष्टां दा पतन जल्दी आ जावेगा। 20:19 इक बेमौसम किस्सा हमेशा बेबुनियाद दे मुंह च गै रौह्ग। 20:20 बुद्धिमान वाक्य गी खारिज करी दित्ता जाग, जदूं ओह मूर्ख दे मुंह च निकलदा ऐ; कीहके ओह ठीक समें उप्पर ए गल्ल नेई बोलग। 20:21 ऐसा ऐ जेड़ा कमी दे कारण पाप करने च बाधा पांदा ऐ; आराम करो, ओह परेशान नेईं होग। 20:22 ऐसा ऐ जेड़ा शर्म दे जरिए अपनी आत्मा गी नष्ट करदा ऐ व्यक्तियें गी स्वीकार करना अपने आप गी उखाड़ फेंकदा ऐ। 20:23 ऐसा ऐ कि लज्जा अपने दोस्त कन्ने वादा करदा ऐ ते उसी बनांदा ऐ उसी बेकार गै दुश्मन। 20:24 झूठ मनुख च गंदा धब्बा ऐ, फिरी बी ओह लगातार मनुख दे मुंह च ऐ अनसिखाया। 20:25 चोर झूठ बोलने आली मनुख कोला बेहतर ऐ; विरासत गी तबाही होग। 20:26 झूठे दा स्वभाव बेइज्जती दा होंदा ऐ, ते उंदी शर्म हमेशा कन्ने होंदी ऐ उसी. 20:27 ज्ञानी अपने वचनें कन्ने अपने आप गी आदर देग, ते जेड़ा समझ बड़ी मनुखें गी खुश करग। 20:28 जेड़ा अपनी धरती दी खेती करदा ऐ, ओह अपने ढेर गी बधाग; बड्डे लोकें गी अधर्म दी माफी मिलग। 20:29 उपहार ते बरदान ज्ञानी दी अक्खीं गी अंधा करदे न, ते उंदे मुंह गी रोकदे न कि ओह़ डांट नेई करी सकदा। 20:30 ज्ञान जेड़ा छिपे दा ऐ, ते खजाने दा संग्रह कीता गेदा ऐ, किस च फायदा ऐ उनेंगी दवैं? 20:31 अपनी बुद्धि गी छुपाने आले कोला बी बेहतर ऐ जेड़ा अपनी मूर्खता गी छुपांदा ऐ। 20:32 प्रभु दी तलाश च जरूरी धैर्य उस कोला बेहतर ऐ बिना मार्गदर्शक दे अपनी जिंदगी जींदा ऐ।