भजन संहिता १४२:१ मैं अपनी आवाज़ कन्ने प्रभु गी पुकारया; मैं अपनी आवाज़ कन्ने प्रभु दे सामने कित्ता मेरी गुहार करो। १४२:२ मैं उदे सामने अपनी शिकायत उंडेल दित्ती; मैं उंदे सामने अपनी परेशानी दस्सी। १४२:३ जदूं मेरी आत्मा मेरे अंदर डूबी गई, तां तू मेरा रस्ता जान गया। च जिस रस्ते च मैं चलदा हा, उने गुप्त रूप च मेरे लेई जाल पाया ऐ। १४२:४ मैं अपने सज्जे हत्थ गी दिक्खेआ, ते दिक्खेआ, पर कोई ऐसा नेईं हा जेह्ड़ा चाह्न्दा मिगी जानना: शरण ने मिगी असफल करी दित्ता; कोई मनुख ने मेरी आत्मा दी परवाह नेईं कीती। १४२:५ मैं तेरे कोल पुकारया, हे प्रभु, मैं आख्या, तू मेरा शरण ऐ ते मेरा हिस्सा ऐ जिंदे दी धरती। १४२:६ मेरे पुकार दा ध्यान रखो; की वे अऊं बड़ा नीच कित्ता गेया ऐं; सताने आले; की वे ओह मेरे कोला बी बलवान न। १४२:७ मेरी प्राण गी जेल चों कड्डो, तां जे मैं तेरे नां दी स्तुति करां: धर्मी मेरे चारों ओर घुमा देगा; कीहके तू मेरे कन्ने बखूब व्यवहार करगे।