भजन संहिता
१४२:१ मैं अपनी आवाज़ कन्ने प्रभु गी पुकारया; मैं अपनी आवाज़ कन्ने प्रभु दे सामने कित्ता
मेरी गुहार करो।
१४२:२ मैं उदे सामने अपनी शिकायत उंडेल दित्ती; मैं उंदे सामने अपनी परेशानी दस्सी।
१४२:३ जदूं मेरी आत्मा मेरे अंदर डूबी गई, तां तू मेरा रस्ता जान गया। च
जिस रस्ते च मैं चलदा हा, उने गुप्त रूप च मेरे लेई जाल पाया ऐ।
१४२:४ मैं अपने सज्जे हत्थ गी दिक्खेआ, ते दिक्खेआ, पर कोई ऐसा नेईं हा जेह्ड़ा चाह्न्दा
मिगी जानना: शरण ने मिगी असफल करी दित्ता; कोई मनुख ने मेरी आत्मा दी परवाह नेईं कीती।
१४२:५ मैं तेरे कोल पुकारया, हे प्रभु, मैं आख्या, तू मेरा शरण ऐ ते मेरा हिस्सा ऐ
जिंदे दी धरती।
१४२:६ मेरे पुकार दा ध्यान रखो; की वे अऊं बड़ा नीच कित्ता गेया ऐं;
सताने आले; की वे ओह मेरे कोला बी बलवान न।
१४२:७ मेरी प्राण गी जेल चों कड्डो, तां जे मैं तेरे नां दी स्तुति करां: धर्मी
मेरे चारों ओर घुमा देगा; कीहके तू मेरे कन्ने बखूब व्यवहार करगे।