कहावतां ३०:१ याके दे पुत्तर अगुर दे वचन, भविष्यवाणी ही इतीएल ते उकाल तकर। ३०:२ निश्चय ही मैं कुसे मनुख कोला ज्यादा क्रूर हां, ते मेरी समझ नेईं ऐ इक आदमी। 30:3 ना मैं ज्ञान सिक्खी लेया, ते ना पवित्रता दा ज्ञान ऐ। ३०:४ कुन सुर्ग च चली गेदा ऐ जां उतरी गेदा ऐ? जिसने इकट्ठा कीता ऐ मुट्ठी च हवा ? कुस ने पानी गी कपड़े च बन्नी लेता ऐ ? जिसने है धरती दे सारे छोर स्थापित कित्ता? उदा नां केह़ ऐ, ते उदा केह़ ऐ पुत्तर दा नां, जेकर तुस दस्सी सकदे ओ? ३०:५ परमात्मा दा हर इक वचन शुद्ध ऐ, ओह उंदे उप्पर भरोसा करने आलें आस्तै ढाल ऐ उस च। 30:6 तू उंदे वचनें च नेईं जोड़, तां जे ओह् तुसेंगी डांट नेईं देग, ते तू ए झूठा। 30:7 मैं तेरे कोला दो गल्लां मंगियां न; मरने शा पैह़लैं मिगी उंदे शा इन्कार नेई करो। 30:8 मेरे कोला आडंबर ते झूठ गी दूर करी ओड़ो, ना मिगी गरीबी देओ ते ना धन; मेरे लेई सुविधाजनक खाना मिगी खिलाओ: 30:9 कहीं मैं भरोची जा, ते तुहानू इन्कार कर के आखना, “प्रभु कौन है?” या कहीं अऊं न हों गरीब, ते चोरी करो, ते मेरे परमात्मा दा नां बेकार लैओ। 30:10 कोई दास उप्पर अपने मालिक उप्पर इल्जाम नेईं लाओ, तां जे ओह् तुसेंगी श्राप नेईं देग ते तू बी होई जाओ दोषी पाया गया। ३०:११ इक पीढ़ी ऐ जेड़ी अपने पिता गी श्राप दिंदी ऐ, ते आशीर्वाद नेईं दिंदी उंदी मां। 30:12 इक पीढ़ी ऐ जेड़ी अपनी अक्खीं च शुद्ध ऐ, पर फिरी बी नेईं ऐ अपनी गंदगी से धोया। 30:13 इक पीढ़ी ऐ, हे उंदी अक्खीं किन्नी ऊंची न! ते उंदी पलकें दी उठाया। 30:14 इक पीढ़ी ऐ, जिंदे दांत तलवारें दे समान न, ते उंदे जबड़े दे दांत चाकू, धरती थमां गरीबें गी खाइयै ते जरूरतमंदें गी बी खाइयै पुरुष। 30:15 घोड़े दे हर इक दी दो धीयां न, जेड़ी रोंदी ऐ, “ देओ, देओ।” त्रै होंदे न जेड़ी गल्लां कदें बी तृप्त नेईं होंदियां, हां, चार गल्लां नेई आखदियां न, “काफी ऐ।” ३०:१६ कबर दा; ते बंजर गर्भ; धरती जेड़ी पानी कन्ने नेई भरोची; ते अग्ग जेड़ी नेई ग् लांदी, “काफी ऐ।” 30:17 जेड़ी अक्ख अपने पिता दा मजाक उड़ांदी ऐ ते अपनी मां दी आज्ञा मनने गी तुच्छ समझदी ऐ। घाटी दे काग उसी चुक्की लैंगन, ते चील दे बच्चे उसी चुनी लैंगन खाओ। 30:18 मेरे आस् ते त्रै गल् लां ह़न, जेके मेरे आस् ते बड़ा गै अद्भुत ह़न, ते चार गल् लां ह़न न जानना ऐ: ३०:१९ हवा च चील दा रस्ता; चट्टान उप्पर नाग दा रस्ता; ओह् समुंद्र दे बिच्च इक जहाज दा रस्ता; ते इक दासी दे कन्ने मनुख दा रस्ता। ३०:२० व्यभिचारी जनानी दा रस्ता इयां ऐ; ओह खांदी ऐ ते उसी पोंछदी ऐ मुंह ते आखदा ऐ, “मैं कोई बुराई नेई किता।” ३०:२१ धरती त्रै गल्लें आस्तै परेशान ऐ, ते चार गल्लें आस्तै जिनेंगी ओह् नेईं करी सकदा रिच्छ: ३०:२२ किसे दास आस्ते, जदुं ओह राज करदा ऐ; ते बेवकूफ जदुं ओह़ खाने कन् ने भ़रोई जंदा ऐ; 30:23 घृणित जनानी आस्ते, जदूं ओह ब्याह करदी ऐ; ते इक नौकरानी जेह्ड़ी वारिस ऐ उसकी मालकिन। ३०:२४ धरती उप्पर चार चीजां थोह् ड़ियां न, पर ओह़ गै न अति बुद्धिमान: 30:25 चींटियां ताकतवर नेईं होन, फिरी बी ओह अपना मांस उदे च तैयार करदियां न सोहा; 30:26 शंकु कमजोर लोक गै न, फिरी बी उनेंगी अपने घर बनांदे न चट्टानें गी; 30:27 टिड्डियें दा कोई राजा नेईं ऐ, फिरी बी ओह़ सारे गै ताड़-बात चली जंदे न; 30:28 मकड़ी अपने हत्थें कन्नै पकड़ी लैंदी ऐ ते राजाएं दे महल च ऐ। 30:29 त्रै गल्लां ठीक होंदियां न, ते चार गल्लां ठीक होंदियां न। 30:30 शेर जेड़ा जानवरें च सबने थमां मजबूत ऐ, ते किसे दे लेई नेईं मुड़दा; 30:31 इक ग्रेहाउंड; ते बकरी बी; ते इक राजा, जिसदे खिलाफ कोई नेईं उठते हुए। 30:32 जेकर तू अपने आप गी उप्पर चुक्की लैने च मूर्खता कित्ता ऐ, जां जेकर तू कित्ता ऐ बुरा सोचा, अपने मुंह उप्पर हत्थ रखो। ३०:३३ ज़रूर दुद्ध दे मथने कन्ने मक्खन ते मरोड़ने कन्ने मक्खन पैदा होंदा ऐ नाक च खून निकलदा ऐ, इस चाल्ली गुस्से दा जबरदस्ती पैदा करदा ऐ झगड़ा।