कहावतां १४:१ हर ज्ञानी जनानी अपना घर बनांदी ऐ, लेकन मूर्ख उसी उखाड़दा ऐ हत्थें कन्नै। १४:२ जेड़ा अपनी सच्चाई च चलदा ऐ, ओह प्रभु कोला डरदा ऐ, लेकन जेड़ा ऐ अपने रास्ते च विकृत उसी तुच्छ समझदा ऐ। १४:३ मूर्ख दे मुंह च घमंड दी छड़ी ऐ, लेकन ज्ञानी दे होठ इन्हें बचाई रखेगा। १४:४ जित्थें बैल नेईं होंदे, उत्थें पालना साफ होंदा ऐ, लेकन मती पैदावार होंदी ऐ बैल दी ताकत। १४:५ वफादार गवाह झूठ नेई बोलग, लेकन झूठा गवाह झूठ बोलग। १४:६ तिरस्कार करने आला ज्ञान दी तलाश करदा ऐ, लेकन उसी नेई पांदा; जेड़ा समझदा ऐ। 14:7 मूर्ख मनुख दे सामने चली जाओ, जदुं तू उसी नेई समझदा ज्ञान दे होठ। १४:८ समझदार दा ज्ञान ओस दा रास्ता समझना ऐ, लेकन मूर्खता ऐ मूर्खों धोखा है। १४:९ मूर्ख पाप दा मजाक उड़ांदे न, लेकन धर्मी लोकें च अनुग्रह ऐ। १४:१० दिल अपनी कड़वाहट गी जानदा ऐ; ते परदेसी नेई करदा अपनी खुशी च दखल देना। १४:११ दुष्टें दा घर उखाड़ दित्ता जाग, लेकन तम्बू दा... सीधा पनपेगा। १४:१२ इक रस्ता ऐ जेड़ा मनुख गी ठीक लगदा ऐ, लेकन उदा अंत ऐ मौत दे रस्ते। १४:१३ हस्सने च बी दिल दुखी होंदा ऐ; ते उस मस्ती दा अंत ऐ भारीपन। 14:14 दिल च पिच्छें हटने आला अपने रस्ते कन्ने भरोचे दा होग, ते भला मनुख अपने आप तों तृप्त हो जावेगा। १४:१५ सादगी हर गल्ल उप्पर विश्वास करदा ऐ, लेकन समझदार अपने आपै गी खरी चाल्ली दिक्खदा ऐ जाना. १४:१६ ज्ञानी डरदा ऐ, ते बुराई कोला दूर होई जंदा ऐ, लेकन मूर्ख गुस्से च ऐ ते ऐ बिश्वास पात्तर. १४:१७ जेड़ा जल्दी गुस्सा करदा ऐ, ओह मूर्खता कन्ने कम्म करदा ऐ, ते बुरे षड्यंत्र आला आदमी ऐ नफरत कीती। १४:१८ सादे लोकें गी मूर्खता दा वारिस होंदा ऐ, लेकन समझदारें गी ज्ञान दा मुकुट लाया जंदा ऐ। १४:१९ बुरे भले दे सामने झुकदे न; ते दुष्टें गी दरवाजें पर धर्मी। १४:२० गरीब गी अपने गै पड़ोसी कोला नफरत होंदी ऐ, लेकन अमीर दे मते सारे होंदे न दोस्त. १४:२१ जेड़ा अपने पड़ोसी गी तुच्छ समझदा ऐ, ओह पाप करदा ऐ; गरीब, खुश ऐ ओह। 14:22 क्या ओह बुराई दी कल्पना करने आले गलती नेईं करदे? लेकन दया ते सच्चाई उंदे उप्पर होग कि भलाई गढ़ना। 14:23 सारे मेहनत च फायदा होंदा ऐ, लेकन होठ दी गल्ल सिर्फ उसी गै होंदी ऐ गरीबी। १४:२४ ज्ञानी दा मुकुट उंदी धन ऐ, लेकन मूर्खें दी मूर्खता ऐ मूर्खता। १४:२५ सच्चा गवाह प्राणें गी बचाई दिंदा ऐ, लेकन धोखेबाज गवाह झूठ बोलदा ऐ। 14:26 प्रभु दे डर च मजबूत भरोसा ऐ, ते उंदे संतान होंगन शरण दी जगह होवे। 14:27 प्रभु दा डर जीवन दा इक फव्वारा ऐ, जिसदे जाल कोला हटना मौत. १४:२८ लोकें दी भीड़ च राजा दा आदर ऐ, लेकन कमी च लोकें दा विनाश ऐ राजकुमार दा। १४:२९ जो गुस्से च धीमा ऐ, ओह बड़ी समझदार ऐ, लेकन जेड़ा जल्दबाजी च ऐ आत्मा दा मूर्खता गी उच्चा करदा ऐ। 14:30 स्वस्थ दिल शरीर दा जीवन ऐ, लेकन सड़ने कन्ने ईर्ष्या करो हड्डियां। १४:३१ जेड़ा गरीबें गी दमन करदा ऐ, ओह अपने बनाने आले गी निंदा करदा ऐ, लेकन जेड़ा आदर करदा ऐ उसी गरीबें उप्पर दया ऐ। १४:३२ दुष्ट गी अपनी दुष्टता च भगाया जंदा ऐ, लेकन धर्मी गी आशा ऐ उंदी मौत च। १४:३३ बुद्धि समझने आले दे दिल च टिकी दी ऐ; जो मूर्खें दे बिच्च ऐ, उसी प्रगट कीता जंदा ऐ। १४:३४ धार्मिकता इक जाति गी उच्चा करदी ऐ, लेकन पाप कुसै बी लोकें आस्तै निंदा ऐ। १४:३५ राजा दा अनुग्रह ज्ञानी दास उप्पर होंदा ऐ, लेकन उदा गुस्सा उदे उप्पर ऐ जो शर्म पैदा करदा ऐ।