कहावतां
१४:१ हर ज्ञानी जनानी अपना घर बनांदी ऐ, लेकन मूर्ख उसी उखाड़दा ऐ
हत्थें कन्नै।
१४:२ जेड़ा अपनी सच्चाई च चलदा ऐ, ओह प्रभु कोला डरदा ऐ, लेकन जेड़ा ऐ
अपने रास्ते च विकृत उसी तुच्छ समझदा ऐ।
१४:३ मूर्ख दे मुंह च घमंड दी छड़ी ऐ, लेकन ज्ञानी दे होठ
इन्हें बचाई रखेगा।
१४:४ जित्थें बैल नेईं होंदे, उत्थें पालना साफ होंदा ऐ, लेकन मती पैदावार होंदी ऐ
बैल दी ताकत।
१४:५ वफादार गवाह झूठ नेई बोलग, लेकन झूठा गवाह झूठ बोलग।
१४:६ तिरस्कार करने आला ज्ञान दी तलाश करदा ऐ, लेकन उसी नेई पांदा;
जेड़ा समझदा ऐ।
14:7 मूर्ख मनुख दे सामने चली जाओ, जदुं तू उसी नेई समझदा
ज्ञान दे होठ।
१४:८ समझदार दा ज्ञान ओस दा रास्ता समझना ऐ, लेकन मूर्खता ऐ
मूर्खों धोखा है।
१४:९ मूर्ख पाप दा मजाक उड़ांदे न, लेकन धर्मी लोकें च अनुग्रह ऐ।
१४:१० दिल अपनी कड़वाहट गी जानदा ऐ; ते परदेसी नेई करदा
अपनी खुशी च दखल देना।
१४:११ दुष्टें दा घर उखाड़ दित्ता जाग, लेकन तम्बू दा...
सीधा पनपेगा।
१४:१२ इक रस्ता ऐ जेड़ा मनुख गी ठीक लगदा ऐ, लेकन उदा अंत ऐ
मौत दे रस्ते।
१४:१३ हस्सने च बी दिल दुखी होंदा ऐ; ते उस मस्ती दा अंत ऐ
भारीपन।
14:14 दिल च पिच्छें हटने आला अपने रस्ते कन्ने भरोचे दा होग, ते भला
मनुख अपने आप तों तृप्त हो जावेगा।
१४:१५ सादगी हर गल्ल उप्पर विश्वास करदा ऐ, लेकन समझदार अपने आपै गी खरी चाल्ली दिक्खदा ऐ
जाना.
१४:१६ ज्ञानी डरदा ऐ, ते बुराई कोला दूर होई जंदा ऐ, लेकन मूर्ख गुस्से च ऐ ते ऐ
बिश्वास पात्तर.
१४:१७ जेड़ा जल्दी गुस्सा करदा ऐ, ओह मूर्खता कन्ने कम्म करदा ऐ, ते बुरे षड्यंत्र आला आदमी ऐ
नफरत कीती।
१४:१८ सादे लोकें गी मूर्खता दा वारिस होंदा ऐ, लेकन समझदारें गी ज्ञान दा मुकुट लाया जंदा ऐ।
१४:१९ बुरे भले दे सामने झुकदे न; ते दुष्टें गी दरवाजें पर
धर्मी।
१४:२० गरीब गी अपने गै पड़ोसी कोला नफरत होंदी ऐ, लेकन अमीर दे मते सारे होंदे न
दोस्त.
१४:२१ जेड़ा अपने पड़ोसी गी तुच्छ समझदा ऐ, ओह पाप करदा ऐ;
गरीब, खुश ऐ ओह।
14:22 क्या ओह बुराई दी कल्पना करने आले गलती नेईं करदे? लेकन दया ते सच्चाई उंदे उप्पर होग
कि भलाई गढ़ना।
14:23 सारे मेहनत च फायदा होंदा ऐ, लेकन होठ दी गल्ल सिर्फ उसी गै होंदी ऐ
गरीबी।
१४:२४ ज्ञानी दा मुकुट उंदी धन ऐ, लेकन मूर्खें दी मूर्खता ऐ
मूर्खता।
१४:२५ सच्चा गवाह प्राणें गी बचाई दिंदा ऐ, लेकन धोखेबाज गवाह झूठ बोलदा ऐ।
14:26 प्रभु दे डर च मजबूत भरोसा ऐ, ते उंदे संतान होंगन
शरण दी जगह होवे।
14:27 प्रभु दा डर जीवन दा इक फव्वारा ऐ, जिसदे जाल कोला हटना
मौत.
१४:२८ लोकें दी भीड़ च राजा दा आदर ऐ, लेकन कमी च
लोकें दा विनाश ऐ राजकुमार दा।
१४:२९ जो गुस्से च धीमा ऐ, ओह बड़ी समझदार ऐ, लेकन जेड़ा जल्दबाजी च ऐ
आत्मा दा मूर्खता गी उच्चा करदा ऐ।
14:30 स्वस्थ दिल शरीर दा जीवन ऐ, लेकन सड़ने कन्ने ईर्ष्या करो
हड्डियां।
१४:३१ जेड़ा गरीबें गी दमन करदा ऐ, ओह अपने बनाने आले गी निंदा करदा ऐ, लेकन जेड़ा आदर करदा ऐ
उसी गरीबें उप्पर दया ऐ।
१४:३२ दुष्ट गी अपनी दुष्टता च भगाया जंदा ऐ, लेकन धर्मी गी आशा ऐ
उंदी मौत च।
१४:३३ बुद्धि समझने आले दे दिल च टिकी दी ऐ;
जो मूर्खें दे बिच्च ऐ, उसी प्रगट कीता जंदा ऐ।
१४:३४ धार्मिकता इक जाति गी उच्चा करदी ऐ, लेकन पाप कुसै बी लोकें आस्तै निंदा ऐ।
१४:३५ राजा दा अनुग्रह ज्ञानी दास उप्पर होंदा ऐ, लेकन उदा गुस्सा उदे उप्पर ऐ
जो शर्म पैदा करदा ऐ।