मार्क ने दी
४:१ ओह फिरी समुंदरे दे कंडे सिखाना शुरू कित्ता;
उसी बड़ी भीड़ ही, ते ओह इक जहाज च बैठी गेया
समुंदर; ते सारी भीड़ समुंदरे दे कंडे धरती उप्पर ही।
४:२ उन उन्हें गी दृष्टांतें दे जरिए मते सारे गल्लां सिखांदे हे, ते उन्हें गी अपने च आखया
सिद्धांत दा,
४:३ सुनो; दिखो, इक बोने आला बोने आला निकली आया।
४:४ ते बोवाई करदे होई किश रस्ते दे कंडे डिग्गी गे ते...
हवा दे मुर्गे आए ते उसी खाई लेंदे हे।
४:५ ते किश पथरीली जमीन उप्पर डिग्गी गे जित्थें उदे कोल मती मिट्टी नेई ही; ते
तुरत उग आई, की वे उदे च धरती दी कोई गहराई नेई ही।
४:६ लेकन जदुं सूरज उगया, तां ओह झुलसी गेया; ते कीजे उंदी जड़ नेई ही, इस करी उसी
मुरझा गया।
४:७ ते किश कांटे दे बीच डिग्गी गे, ते कांटे उगने ते उसी गला घोटदे होई...
इस कन्नै कोई फल नेई निकलदा हा।
४:८ ते होर अच्छी जमीन उप्पर डिग्गी गे, ते फल पैदा कीते ते...
बधामां; ते केई तीस, ते कोई साठ, ते केई आन पैदा कित्ता
सौ.
४:९ उन उन्दे कन्ने आखया, “जिस दे कोल सुनने आस्ते कान न, ओ सुनन।”
4:10 जदुं ओह़ अकेला हा, ते बारां कन् ने उंदे आस-पास दे लोकें मंगी
उसी दृष्टांत।
4:11 उन उन्हें आखया, “तुसेंगी इस गल्ल दा रहस्य जानना दित्ता गेदा ऐ
परमात्मा दा राज;
दृष्टांतें च कीता गेदा ऐ।
4:12 तां जे दिखदे गै ओह दिखन, लेकन नेईं समझन; ते सुनियै सुनी सकदे न।
ते नेई समझना; कहीं किसे वेले ओह धर्मांतरित नेईं होन, ते उंदे
पापें गी माफ करना चाइदा।
4:13 उन उन्दे कन्ने आखया, “ के तुस इस दृष्टान्त गी नेईं जानदे ? ते फिरी तुस किस चाल्ली करगे
सारे दृष्टांत जानदे ओ ?
४:१४ बोने आला वचन बोंदा ऐ।
4:15 ते रस्ते दे कंडे ओह गै न, जित्थें वचन बोया गेदा ऐ; पर कदूं
उनेंगी सुनेया ऐ, शैतान तुरत आई जंदा ऐ, ते ओह़ वचन गी लेई जंदा ऐ
उनके दिलों में बोया गया।
4:16 ते ओह बी ऐन जेड़े पत्थरें दी जमीन उप्पर बोए गेदे न; जो, कब
उनेंगी वचन सुनी लेता ऐ, ते तुरत उसी खुशी कन्ने ग्रहण करी लैंदे न;
4:17 ते अपने आप च जड़ नेईं ऐ, ते इस चाल्ली थोड़ी देर तकर टिकदे न;
जदुं वचन दे कारण दुख जां सताव पैदा होंदा ऐ, तां तुरत
उनेंगी नाराजगी होंदी ऐ।
४:१८ ते कांटे दे बीच बोए गेदे न; जिवें वचन सुनो,
४:१९ ते इस संसार दी चिंताएं, ते धन-दौलत दी धोखा ते...
दूई चीजें दी वासनाएं च प्रवेश करदे होई वचन दा गला घोटदे न, ते ओह बनी जंदा ऐ
निष्फल।
४:२० ते ए ओह हेन जो अच्छी जमीन उप्पर बोए गेदे न; जिवें वचन सुनो,
ते उसी ग्रहण करिए फल देओ, कोई तीस गुणा, कोई साठ गुना, ते...
कुछ सौ।
4:21 उन उन्हें आखया, “ क्या कोई मोमबत्ती गी बुशै दे हेठ लाने आस्ते लेई आया गेदा ऐ या...
इक बिस्तर दे हेठ? ते मोमबत्ती उप्पर नेई लाना?
४:२२ कीजे कोई बी चीज़ छिपी दी नेईं ऐ जेड़ी प्रगट नेईं होग; ना ही कोई था
गल्ल गुप्त रखी गेई, पर एह् जे विदेश च आई जा।
4:23 जेकर कुसे गी सुनने दे कान न, तां ओह सुनन।
४:२४ उन उन्दे कन्ने आखया, “ तुस जे किश सुनदे ओ, उसी ध्यान रखो;
मेटे, तुंदे लेई नापया जाग, ते जेड़े सुनदे ओ, उदे लेई होर बी होग
दित्ते दा.
४:२५ कीजे जिसदे कोल ऐ, उसी देई दित्ता जाग
जे किश उदे कोल ऐ, उसी बी लेई लैता जाग।
४:२६ ओस ने आख्या, “परमात्मा दा राज इय्यां गै ऐ, जिय्यां कोई बीज पांदा ऐ।”
जमीन गी;
4:27 ते रात-दिन सोई जा, ते बीज उगदा ते...
बड्डा हो जाओ, ओह नेईं जानदा के किस चाल्ली।
४:२८ की वे धरती अपने आप गी फल देंदी ऐ; पहले ब्लेड, फिर दी
कान, उसदे बाद कान च भरी मकई।
४:२९ लेकन जदुं फल पैदा होई जंदा ऐ, तां ओह फौरन उस च पाई लैंदा ऐ
हँसुआ, कीजे फसल आई गेई ऐ।
4:30 उन आखया, “ परमात्मा दे राज दी तुलना किस कन्ने करगे ? या किस दे नाल
तुलना क्या अस इसदी तुलना करगे?
४:३१ ए सरसों दे दाने दे समान ऐ, जेड़ा धरती उप्पर बोए जाने पर।
धरती दे सारे बीजें कोला बी घट्ट ऐ।
४:३२ लेकन जदुं बोया जंदा ऐ, ते उगदा ऐ ते सारी जड़ी-बूटियें कोला बी बड्डा होई जंदा ऐ।
ते बड्डी-बड्डी शाखाएं गी उड़ांदा ऐ; तां जे हवा दे पंछी रुकी सकन
इसदी छाया दे हेठ।
4:33 ते उन्दे समान मते सारे दृष्टांतें कन्ने उंदे कन्ने वचन बोलया
इसे सुनने में सक्षम।
४:३४ लेकन ओस ने उंदे कन्ने बिना कुसै दृष्टान्त दे नेईं बोलया;
उने अपने चेलें गी सब किश समझाया।
४:३५ उस्सै दिन शाम होईये उन उन्हें आखया, “ आओ।”
दूजे पासे चली जाओ।
४:३६ जदुं उनेंगी भीड़ गी भगाया, ते उसी उं'दे समान गै पकड़ी लेत्ता
जहाज में। ते उंदे कन्ने होर बी छोटे-छोटे जहाज बी हे।
4:37 ते हवा दा बड़ा तूफान आया ते लहरें ने जहाज च धड़कया।
तां जे ह़ुन ओह़ भ़रोई गेया।
४:३८ ओह जहाज दे पिच्छले हिस्से च तकिए उप्पर सुत्ते दा हा
उसी जगाओ ते उसी आखयो, “ गुरु, तुगी इस गल्लै दी कोई परवाह नेई ऐ के अस नाश होई जाचे ?
४:३९ उन उठ के हवा गी डांटया ते समुंद्र गी आखया, “ शांति हो
तां-बी. ते हवा बंद होई गेई ते बड़ी शान्ति होई गेई।
4:40 उन उन्दे कन्ने आखया, “ तुस इन्ना किय्यां डरदे ओ? केह़ ह़ोया के तुंदे कोल नेई ऐ
तबार?
४:४१ ते ओह बड़ा डरदे होई इक दुए कन्ने आखया, “ केहड़ा मनुख ऐ।”
केह़ एह़ ऐ के हवा ते समुंदर बी उदी आज्ञा मनदे न?