लेवीय गी १७:१ ते प्रभु ने मूसा कन्ने आखया। १७:२ हारून ते उदे पुत्तरें ते सारे संतानें कन्ने गल्ल करो इस्राएल ते उन्दे कन्ने आख; ए ओह चीज ऐ जेड़ी प्रभु दे कोल ऐ हुक्म देईये आख्या। १७:३ इस्राएल दे घराना च जेड़ा कोई बी बैल गी मारदा ऐ, जां... डेरे च मेमने जां बकरी, जां डेरे च मारने आला। 17:4 ते उसी मलाटी दे तम्बू दे दरवाजे पर नेईं लेई औंदा। प्रभु दे तम्बू दे सामने परमेसरे गी बलिदान चढ़ाने आस्तै; खून उस मनुख उप्पर लाया जाग; उसी खून बहाया ऐ; ते ओह़ मानू उदे लोकें च कट्टी दित्ता जाग। १७:५ इसराइल दे लोक अपने बलिदानें गी लेई औन, जेड़े... ओह खुल्ले मैदान च चढ़ाई दिंदे न, तां जे ओह् उनेंगी गी लेई आन प्रभु, मंडली दे तम्बू दे दरवाजे तकर याजक, ते उन्हें गी परमेसरे दे बलिदान दे रूप च चढ़ाओ। 17:6 ते याजक उस खून गी प्रभु दी वेदी उप्पर छिड़कग मंडली दे तम्बू दे दरवाजे गी, ते चरबी गी ए यहोवा दे वास्ते मीठी गंध। १७:७ ते ओह फिरी अपने बलिदान शैतानें गी नेईं चढ़ांगन, जिंदे बाद वे वेश्याम हो गए हैं। ए उंदे आस् ते ह़मेसा आस् ते इक नियम रौग उंदी सारी पीढ़ियें च। 17:8 ते तू उनेंगी आखना ऐ, “जेह्ड़ा बी मनुख ऐ इस्राएल, जां तुंदे च रौहने आले परदेसी, जेड़े ए होमबलि या बलिदान, 17:9 ते उसी मलाटी दे तम्बू दे दरवाजे पर नेईं लेई औंदा। प्रभु गी चढ़ाने आस्ते; ओह मनुख उदे बीचा कटी जाह्ग लोक. 17:10 इस्राएल दे घराना जां परदेसी दा कोई बी माह्नू होऐ जेड़ा तुंदे च रौंदा ऐ, जेड़ा किसे किस्म दा खून खांदा ऐ; मैं सेट भी कर देगा मेरा मुंह उस आत्मा दे खिलाफ जेड़ा खून खांदा ऐ, ते उसी कट्टी देग अपने लोकें दे बीच। 17:11 की वे शरीर दा जीवन खून च ऐ, ते मैं तुसें गी दित्ता ऐ वेदी उप्पर तुंदे प्राणें दा प्रायश्चित करने आस्ते, की के ए खून ऐ जेड़ा आत्मा दा प्रायश्चित करदा ऐ। 17:12 इस आस् ते मैं इस्राएल दे लोकें गी ग् लाया के तुंदे चा कोई बी प्राण नेई खाग खून, ते कोई परदेसी जेड़ा तुंदे बीच रौहग, ओह खून नेई खाग। 17:13 ते इस्राएल दे संतानें च जां कोई बी मनुख परदेसी जेड़े तुंदे बीच रौंदे न, जेड़े कुसे बी जानवर दा शिकार करदे न ते पकड़दे न या मुर्गी जेड़ी खाई सकदी ऐ; उदे खून गी बी उंडेल देग, ते इसे धूल से ढक दे। १७:१४ की वे ए सारे शरीर दा जीवन ऐ; उदा खून जीवन आस्ते ऐ इस आस् ते मैं इस्राएल दे लोकें गी ग् लाया, 'तुस खाओगे।' किसे बी शरीर दा खून, कीहके सारे शरीर दा जीवन खून ऐ उदे च, जेका कोई खांदा ऐ, उसी कट्टी दित्ता जाग। १७:१५ ते हर इक प्राणी जेड़ा अपने आप च मरी गेदा हा, जां जेड़ा हा, उसी खांदा ऐ जानवरें कन्नै फटे दा, चाहे ओह् तुंदे अपने मुल्ख दा होऐ जां परदेसी, ओह़ अपने कपड़े धोईये पानी च नहाये, ते ह़ोई जा शाम तकर अशुद्ध ऐ, तां ओह शुद्ध होई जाग। 17:16 लेकन जेकर ओह इन्हें गी नेईं धोंदा ते ना गै अपने शरीर गी नहांदा ऐ; फिरी ओह अपना सहन करग अधर्म।