योना ने दी ४:१ लेकन इस गल् ला ने योना गी बड़ा नाराज कित्ता, ते ओह़ बड़ा गुस्सा आया। 4:2 उसने प्रभु कोला प्रार्थना कीती ते आखया, “हे प्रभु, तेरे कोला विनती करना, के ए नेईं हा।” मेरी गल्ल, जदूं मैं अजें बी अपने देश च हा? इस आस् ते अऊं पैह़लैं भ़ेज् जेया तरशीश: कीजे मैं जानदा हा के तू कृपालु परमात्मा ओ, ते दयालु ते धीमा ऐ गुस्से, ते बड़ी मेहरबानी करो, ते बुराई दा पछतावा करो। ४:३ इस आस् ते हे प्रभु, ह़ुन मेरे कोला मेरी जान लेई लै; कीजे ऐ मेरे लेई जीने कोला बी बेहतर ऐ जे मैं मरना। ४:४ फिरी प्रभु ने आख्या, “ क्या तू गुस्सा करना ठीक ऐ ? ४:५ इस आस् ते योना नगर च बाह़र निकली गेया, ते शैह़रे दे पूरब पास् से बैठी गेया, ते... ओस ने उसी इक बूथ बनाई लेया, ते ओस दे थल्ले छाया च बैठी गेया दे खें कक शहर का क्मा शोता। ४:६ ते यहोवा परमात्मा ने इक लौकी तैयार किता, ते उसी योना दे उपर चढ़ाया। तां जे उदे सिर उप्पर परछाई बनी जा, तां जे उसी उदे दुख थमा छुड़ाई सकै। इस आस् ते योना गी लौकी उप् पर बड़ा खुश हा। ४:७ पर परमात्मा ने अगले दिन सवेरे इक कीड़ा तैयार कित्ता, ते ओस ने मार दित्ता लौकी कि मुरझाई गई। ४:८ जदुं सूरज उगया, तां परमात्मा ने ए तेज पूरब दी हवा; ते सूरज ने योना दे सिर उप्पर धड़कया, तां जे ओह् बेहोश होई गेया ते अपने आप च मरने दी इच्छा रखेया, ते आखया, “मेरे आस्ते बेहतर ऐ।” जीने से ज्यादा मरना। ४:९ ते परमात्मा ने योना गी आखया, “ क्या तू लौकी आस्ते गुस्सा करना ठीक ऐ ? ते ओह आखया, “मेरा मौत तकर गुस्सा करना ठीक ऐ।” 4:10 फिरी प्रभु ने आख्या, “तुस लौकी उप्पर तरस खादा ऐ, जिसदे लेई तू ना मेहनत किती ते ना उगाई; जो इक रात च ऊपर आई, ते इक रात च नाश होई गेआ। ४:११ ते मैं नीनवे गी, उस महान शहर गी नेई बख्शना चाईदा, जिदे च मते सारे न छह हजार लोक जेह्ड़े अपने सज्जे हत्थ च भेद नेईं करी सकदे ते उंदा बाएं हत्थ; ते मते सारे मवेशी बी ?