यशायाह ने दी
२:१ अमोज दे पुत्तर यशायाह ने यहूदा ते यरूशलेम दे बारे च जेड़ा वचन दिखया हा।
२:२ ते आखरी दिनें च प्हाड़े दा पहाड़...
प्रभु दा घर प्हाड़ें दी चोटी उप्पर स्थापित होग ते ओह
प्हाड़ियें उप्पर उंचाई पाओ; ते सारे जाति उदे कोल बग जांगन।
2:3 ते मते सारे लोक जाइयै आखङन, “आओ, ते अस चली जाचे
यहोवा दा पहाड़, याकूब दे परमात्मा दे घर; ते ओह़ गै करग
सानु उदे रस्ते सिखाओ, ते अस उदे रस्ते च चलगे;
व्यवस्था ते परमेसरे दा वचन यरूशलेम थवां निकलग।
2:4 ओह राष्ट्रें च न्याय करग, ते मते सारे लोकें गी डांटग
ओह अपनी तलवारें गी हल च ते अपने भाले गी हल च पाई लैंगन
छंटाई दे हुक: राष्ट्र राष्ट्र दे खिलाफ तलवार नेईं चुक्कग, ते ना गै
क्या ओह होर युद्ध सिखदे न।
2:5 हे याकूब दे घराना, तुस आओ, ते आओ, प्रभु दी रोशनी च चलचे।
२:६ इस करिए तू अपने लोकें गी याकूब दे घरै गी त्याग दित्ता ऐ, कीजे ओह
पूरब कोलां भरोची जाओ, ते पलिस्तीयें दे समान भविखवानी करन।
ते परदेसी दे संतान च अपने आप गी खुश करदे न।
२:७ उंदी धरती बी चांदी ते सोने कन्ने भरोची दी ऐ, ते ना गै उंदा कोई अंत ऐ
उंदे खजाने; उंदी ज़मीन बी घोड़े कन्ने भरोची दी ऐ, ते ना कोई घोड़े
उंदे रथें दा अंत:
२:८ उंदी देश बी मूर्तियें कन्नै भरोची दी ऐ; अपने कम्में दी पूजा करदे न
हत्थ, जेड़ा उंदी उंगलियां बनाई लेदा ऐ।
२:९ ते नीच मनुख प्रणाम करदा ऐ, ते महान मनुख अपने आप गी नम्र करदा ऐ।
इस आस् ते उनेंगी माफ नेई करो।
2:10 प्रभु दे डर कन्ने चट्टान च जाओ, ते तू धूड़ च छुपाओ।
ते उदी महिमा दी महिमा आस्ते।
२:११ मनुख दी उच्ची नज़र नम्र होई जाग, ते मनुखें दी घमंड
प्रणाम कीता जाह्ग, ते उस दिन सिर्फ प्रभु गी गै उच्चा कीता जाग।
2:12 कीजे सेनाएं दे प्रभु दा दिन हर इक घमंडी उप्पर होग
ते उच्चे, ते हर इक उप्पर उठने आले उप्पर; ते उसी लेई आया जाग
घट्ट:
२:१३ ते लेबनान दे सारे देवदारें उप्पर, जेह्ड़े उच्चे ते उप्पर चढे दे न, ते...
बाशान दे सारे ओक्स उप्पर,
2:14 ते सारे ऊंचे पहाड़ें उप्पर ते सारें उप्परली प्हाड़ियें उप्पर
उप्पर,
२:१५ ते हर इक ऊंचे बुर्ज ते हर बाड़ आली दीवार उप्पर।
२:१६ ते तरशीश दे सारे जहाजें उप्पर ते सारे सुखद चित्रें उप्पर।
२:१७ ते मनुख दी उंचाई ते मनुख दी घमंड झुकी जाह्ग
नीच कित्ता जाह्ग, ते उस दिन सिर्फ प्रभु गी गै उच्चा कीता जाग।
२:१८ ते मूर्तियां गी ओह पूरी चाल्ली खत्म करी देग।
२:१९ ते ओह चट्टानें दे छेद च ते गुफाएं च चली जांगन
धरती, प्रभु दे डर ते उदी महिमा दी महिमा आस्ते, जदुं ओह
धरती गी भयानक रूप कन्नै हिलाने आस्तै उठदा ऐ।
2:20 उस दिन कोई अपनी मूर्तियां चांदी दी मूर्तियां ते सोने दी मूर्तियां फेंकग।
जिसी उनेंगी हर इक गी अपने आस् ते, तिल ते तिल ते
चमगादड़ें दा;
2:21 चट्टानें दे दरारें च ते चीर-फाड़ दे चोटियें च जाना
चट्टानें, प्रभु दे डर आस्ते, ते उंदी महिमा दी महिमा आस्ते, जदूं ओह
धरती गी भयानक रूप कन्नै हिलाने आस्तै उठदा ऐ।
2:22 तुस मनुख कोला रुक जाओ, जिसदी सांस उदे नाक दे छेद च ऐ, की के ओह किस च ऐ
लेखा-जोखा कीता जा ?