Isaia
39:1 In quellu tempu Merodachbaladan, u figliolu di Baladan, rè di Babilonia, mandò.
Lettere è un presente à Ezechia: perchè avia intesu ch'ellu era statu
malatu, è fù guaritu.
39:2 È Ezechia era cuntentu di elli, è li mostrò a casa di u so preziosu
e cose, l'argentu è l'oru, è e spezie, è u preziosu
unguentu, è tutta a casa di a so armatura, è tuttu ciò chì era trovu in u so
tesori: ùn ci era nunda in a so casa, nè in tuttu u so duminiu, chì
Ezechia ùn li mostrò micca.
39:3 Allora u prufeta Isaia ghjunse à u rè Ezechia, è li disse:
dissi sti omi ? è da induve sò ghjunti à tè ? È Ezechia disse:
Sò venuti da un paese luntanu à mè, ancu da Babilonia.
39:4 Allora ellu disse: "Chì anu vistu in a vostra casa?" È Ezechia rispose:
Tuttu ciò chì hè in a mo casa anu vistu: ùn ci hè nunda à mezu à i mo
tesori chì ùn li aghju micca mostratu.
39:5 Isaia disse à Ezechia: "Ascoltate a parolla di u Signore di l'armata.
39:6 Eccu, venenu i ghjorni, chì tuttu ciò chì hè in a vostra casa, è ciò chì
i to babbi anu accumpagnatu in magazzinu finu à questu ghjornu, seranu purtati
Babilonia: nunda ùn sarà lasciatu, dice u Signore.
39:7 È di i to figlioli chì daranu da voi, chì vi parturiterà.
si piglianu ; è seranu eunuchi in u palazzu di u
rè di Babilonia.
39:8 Allora Ezechia disse à Isaia: "Bona hè a parolla di u Signore chì tù.
hà parlatu. Ellu disse ancu: Perchè ci sarà pace è verità in u mo
ghjorni.