Isaia 39:1 In quellu tempu Merodachbaladan, u figliolu di Baladan, rè di Babilonia, mandò. Lettere è un presente à Ezechia: perchè avia intesu ch'ellu era statu malatu, è fù guaritu. 39:2 È Ezechia era cuntentu di elli, è li mostrò a casa di u so preziosu e cose, l'argentu è l'oru, è e spezie, è u preziosu unguentu, è tutta a casa di a so armatura, è tuttu ciò chì era trovu in u so tesori: ùn ci era nunda in a so casa, nè in tuttu u so duminiu, chì Ezechia ùn li mostrò micca. 39:3 Allora u prufeta Isaia ghjunse à u rè Ezechia, è li disse: dissi sti omi ? è da induve sò ghjunti à tè ? È Ezechia disse: Sò venuti da un paese luntanu à mè, ancu da Babilonia. 39:4 Allora ellu disse: "Chì anu vistu in a vostra casa?" È Ezechia rispose: Tuttu ciò chì hè in a mo casa anu vistu: ùn ci hè nunda à mezu à i mo tesori chì ùn li aghju micca mostratu. 39:5 Isaia disse à Ezechia: "Ascoltate a parolla di u Signore di l'armata. 39:6 Eccu, venenu i ghjorni, chì tuttu ciò chì hè in a vostra casa, è ciò chì i to babbi anu accumpagnatu in magazzinu finu à questu ghjornu, seranu purtati Babilonia: nunda ùn sarà lasciatu, dice u Signore. 39:7 È di i to figlioli chì daranu da voi, chì vi parturiterà. si piglianu ; è seranu eunuchi in u palazzu di u rè di Babilonia. 39:8 Allora Ezechia disse à Isaia: "Bona hè a parolla di u Signore chì tù. hà parlatu. Ellu disse ancu: Perchè ci sarà pace è verità in u mo ghjorni.