Oseas
6:1 Umari kamo, ug mamalik kita kang Jehova;
ayoha kami; siya naghampak, ug siya magabugkos kanato.
6:2 Sa tapus ang duha ka adlaw iya kitang banhawon: sa ikatolo ka adlaw pagabanhawon kita niya,
ug kita mabuhi sa iyang atubangan.
6:3 Unya kita mahibalo, kong kita magpadayon sa pag-ila kang Jehova: Ang iyang paggula mao na
giandam sama sa buntag; ug siya moanhi kanato ingon sa ulan, ingon sa
ulahi ug ang unang ulan sa yuta.
6:4 Oh Ephraim, unsay pagabuhaton ko kanimo? Oh Juda, unsa ang akong buhaton?
ikaw? kay ang imong kaayo sama sa panganod sa kabuntagon, ug sama sa yamog sa kabuntagon
molakaw.
6:5 Busa gisapsapan ko sila pinaagi sa mga manalagna; Gipatay ko sila pinaagi sa
mga pulong sa akong baba: ug ang imong mga tulomanon maingon sa kahayag nga nagasiga.
6:6 Kay ang kalooy gitinguha ko, ug dili ang halad; ug ang kahibalo sa Dios labaw pa
kay sa mga halad nga sinunog.
6:7 Apan sila sama sa mga tawo nanaglapas sa tugon: didto nanagbuhat sila
maluibon batok kanako.
6:8 Ang Galaad maoy usa ka ciudad niadtong nanagbuhat sa kasal-anan, ug nahugawan sa dugo.
6:9 Ug ingon sa mga panon sa mga tulisan nga nagahulat sa usa ka tawo, mao usab ang panon sa mga sacerdote
pagpatay diha sa dalan pinaagi sa pag-uyon: kay sila nagbuhat ug kaulag.
6:10 Ako nakakita ug usa ka makalilisang nga butang sa balay sa Israel: anaa ang
ang pagpakighilawas sa Ephraim, ang Israel nahugawan.
6:11 Ingon man usab, Oh Juda, siya nagbutang ug usa ka ani alang kanimo, sa diha nga ako mibalik sa
pagkabihag sa akong katawhan.