Oseas 6:1 Umari kamo, ug mamalik kita kang Jehova; ayoha kami; siya naghampak, ug siya magabugkos kanato. 6:2 Sa tapus ang duha ka adlaw iya kitang banhawon: sa ikatolo ka adlaw pagabanhawon kita niya, ug kita mabuhi sa iyang atubangan. 6:3 Unya kita mahibalo, kong kita magpadayon sa pag-ila kang Jehova: Ang iyang paggula mao na giandam sama sa buntag; ug siya moanhi kanato ingon sa ulan, ingon sa ulahi ug ang unang ulan sa yuta. 6:4 Oh Ephraim, unsay pagabuhaton ko kanimo? Oh Juda, unsa ang akong buhaton? ikaw? kay ang imong kaayo sama sa panganod sa kabuntagon, ug sama sa yamog sa kabuntagon molakaw. 6:5 Busa gisapsapan ko sila pinaagi sa mga manalagna; Gipatay ko sila pinaagi sa mga pulong sa akong baba: ug ang imong mga tulomanon maingon sa kahayag nga nagasiga. 6:6 Kay ang kalooy gitinguha ko, ug dili ang halad; ug ang kahibalo sa Dios labaw pa kay sa mga halad nga sinunog. 6:7 Apan sila sama sa mga tawo nanaglapas sa tugon: didto nanagbuhat sila maluibon batok kanako. 6:8 Ang Galaad maoy usa ka ciudad niadtong nanagbuhat sa kasal-anan, ug nahugawan sa dugo. 6:9 Ug ingon sa mga panon sa mga tulisan nga nagahulat sa usa ka tawo, mao usab ang panon sa mga sacerdote pagpatay diha sa dalan pinaagi sa pag-uyon: kay sila nagbuhat ug kaulag. 6:10 Ako nakakita ug usa ka makalilisang nga butang sa balay sa Israel: anaa ang ang pagpakighilawas sa Ephraim, ang Israel nahugawan. 6:11 Ingon man usab, Oh Juda, siya nagbutang ug usa ka ani alang kanimo, sa diha nga ako mibalik sa pagkabihag sa akong katawhan.