Тобіт 8:1 І калі яны павячэралі, яны прывялі Тобія да яе. 8:2 І калі ён ішоў, ён успомніў словы Рафаэля, і ўзяў попел пахаў, і пакласці на іх сэрца і печань рыбы, і паліў з яго. 8:3 Пах, калі злы дух адчуў пах, ён уцёк у крайні куток Егіпта, і анёл звязаў яго. 8:4 І пасля таго, як яны абодва былі зачыненыя разам, Тобіас падняўся з ложак і сказаў: сястра, устань і памолімся, каб Бог злітаваўся на нас. 8:5 Затым Тобія пачаў казаць: Дабраславёны Ты, Божа бацькоў нашых, і дабраславёнае сьвятое і слаўнае імя Тваё навекі; хай дабраславяць нябёсы цябе і ўсе твае стварэньні. 8:6 Ты стварыў Адама і даў яму Еву, жонку ягоную, у памочніцу і апеку да іх прыйшло чалавецтва; Ты сказаў: нядобра быць чалавеку аднаасобна; зробім яму такую ж дапамогу, як ён сам. 8:7 І цяпер, Госпадзе, я прымаю гэтую маю сястру не па жаданні, але па праву: таму міласэрна загадай, каб мы разам старэлі. 8:8 І яна сказала яму: амін. 8:9 Такім чынам, яны абодва спалі ў тую ноч. І ўстаў Рагуіл, пайшоў і зрабіў магіла, 8:10 Кажучы: баюся, каб і ён не памёр. 8:11 Але калі Рагуэль увайшоў у свой дом, 8:12 Ён сказаў сваёй жонцы Эдне. Пашлі адну са служанак, і няхай яна пабачыць ці жывы ён, а калі яго няма, то пахаваем яго, і ніхто ня ведае гэта. 8:13 І служанка адчыніла дзверы і ўвайшла, і знайшла іх абодвух спячых, 8:14 І выйшаў, і сказаў ім, што ён жывы. 8:15 Тады Рагуіл пахваліў Бога і сказаў: Божа, Ты варты хвалы з усёю чыстаю і сьвятою хвалою; таму няхай славяць Цябе сьвятыя Твае усе твае стварэньні; і хай славяць Цябе ўсе анёлы Твае і выбраныя Твае назаўжды. 8:16 Цябе хваліць, бо ты ўзрадаваў мяне; а гэта не так прыходзьце да мяне, якую я падазраваў; але ты зрабіў з намі так Твая вялікая міласць. 8:17 Ты заслужыш хвалы, таму што ты памілаваў дваіх, якія былі адзінародныя дзеці сваіх бацькоў: дай ім міласць, Госпадзе, і скончыць жыццё сваё ў здароўі з радасцю і міласэрнасцю. 8:18 Тады Рагуіл загадаў сваім слугам засыпаць магілу. 8:19 І ён праводзіў вяселле чатырнаццаць дзён. 8:20 Бо яшчэ да таго, як скончыліся дні шлюбу, Рагуэль сказаў прысягнуўшы яму, каб ён не адыходзіў раней за чатырнаццаць дзён тэрмін шлюбу скончыўся; 8:21 І тады ён павінен узяць палову свайго дабра і ў бяспецы пайсці да яго бацька; а астатняе павінна быць, калі я і мая жонка памёрм.