Тобіт
8:1 І калі яны павячэралі, яны прывялі Тобія да яе.
8:2 І калі ён ішоў, ён успомніў словы Рафаэля, і ўзяў попел
пахаў, і пакласці на іх сэрца і печань рыбы,
і паліў з яго.
8:3 Пах, калі злы дух адчуў пах, ён уцёк у
крайні куток Егіпта, і анёл звязаў яго.
8:4 І пасля таго, як яны абодва былі зачыненыя разам, Тобіас падняўся з
ложак і сказаў: сястра, устань і памолімся, каб Бог злітаваўся
на нас.
8:5 Затым Тобія пачаў казаць: Дабраславёны Ты, Божа бацькоў нашых, і
дабраславёнае сьвятое і слаўнае імя Тваё навекі; хай дабраславяць нябёсы
цябе і ўсе твае стварэньні.
8:6 Ты стварыў Адама і даў яму Еву, жонку ягоную, у памочніцу і апеку
да іх прыйшло чалавецтва; Ты сказаў: нядобра быць чалавеку
аднаасобна; зробім яму такую ж дапамогу, як ён сам.
8:7 І цяпер, Госпадзе, я прымаю гэтую маю сястру не па жаданні, але па праву:
таму міласэрна загадай, каб мы разам старэлі.
8:8 І яна сказала яму: амін.
8:9 Такім чынам, яны абодва спалі ў тую ноч. І ўстаў Рагуіл, пайшоў і зрабіў
магіла,
8:10 Кажучы: баюся, каб і ён не памёр.
8:11 Але калі Рагуэль увайшоў у свой дом,
8:12 Ён сказаў сваёй жонцы Эдне. Пашлі адну са служанак, і няхай яна пабачыць
ці жывы ён, а калі яго няма, то пахаваем яго, і ніхто ня ведае
гэта.
8:13 І служанка адчыніла дзверы і ўвайшла, і знайшла іх абодвух спячых,
8:14 І выйшаў, і сказаў ім, што ён жывы.
8:15 Тады Рагуіл пахваліў Бога і сказаў: Божа, Ты варты хвалы
з усёю чыстаю і сьвятою хвалою; таму няхай славяць Цябе сьвятыя Твае
усе твае стварэньні; і хай славяць Цябе ўсе анёлы Твае і выбраныя Твае
назаўжды.
8:16 Цябе хваліць, бо ты ўзрадаваў мяне; а гэта не так
прыходзьце да мяне, якую я падазраваў; але ты зрабіў з намі так
Твая вялікая міласць.
8:17 Ты заслужыш хвалы, таму што ты памілаваў дваіх, якія былі
адзінародныя дзеці сваіх бацькоў: дай ім міласць, Госпадзе, і
скончыць жыццё сваё ў здароўі з радасцю і міласэрнасцю.
8:18 Тады Рагуіл загадаў сваім слугам засыпаць магілу.
8:19 І ён праводзіў вяселле чатырнаццаць дзён.
8:20 Бо яшчэ да таго, як скончыліся дні шлюбу, Рагуэль сказаў
прысягнуўшы яму, каб ён не адыходзіў раней за чатырнаццаць дзён
тэрмін шлюбу скончыўся;
8:21 І тады ён павінен узяць палову свайго дабра і ў бяспецы пайсці да яго
бацька; а астатняе павінна быць, калі я і мая жонка памёрм.