Сірах
22:1 Гультай параўноўваецца з брудным каменем, і кожны будзе шыпець
яго на ганьбу.
22:2 Гультай параўноўваецца з брудам у гной: кожны чалавек, што
бярэ яго, паціскае яму руку.
22:3 Дрэнна выхаваны чалавек - ганьба бацькі свайго, які спарадзіў яго;
[Дурная] дачка нарадзілася ў яго страту.
22:4 Мудрая дачка прынясе спадчыну свайму мужу, але яна
жыве несумленна - цяжар бацькі.
22:5 Смелая ганьбіць і бацьку, і мужа, але яны
абодва будуць пагарджаць ёю.
22:6 Казка не па часе [як] музыка ў жалобе: але паласы і
выпраўленне мудрасці ніколі не па-за часам.
22:7 Хто вучыць дурня, гэта як той, хто склейвае чарапок, і як
той, хто абуджае чалавека ад моцнага сну.
22:8 Той, хто распавядае казку дурню, гаворыць з тым у сне: калі ён
расказаў сваю гісторыю, ён скажа: што здарылася?
22:9 Калі дзеці жывуць сумленна і маюць сродкі, яны павінны пакрываць
нізасці сваіх бацькоў.
22:10 Але дзеці, будучы пыхлівымі, праз пагарду і недахоп выхавання робяць
пляміць шляхетнасць свайго роду.
22:11 Плачце па мёртвым, бо ён страціў святло; і плачце па дурню,
бо ён жадае разумення: мала плачце па памерлых, бо ён
супакойваецца, а жыцьцё дурня горшае за сьмерць.
22:12 Сем дзён аплакваюць памерлага; але для дурня і ан
бязбожнік ва ўсе дні жыцьця свайго.
22:13 Не размаўляйце з дурнем і не хадзіце да неразумнага.
сьцеражыся яго, каб ня мець бяды, і ніколі не апаганішся
з яго глупствамі: адыдзі ад яго, і ты знойдзеш супакой, і ніколі
хвалявацца ад вар'яцтва.
22:14 Што цяжэй за свінец? і як гэтае імя, як не дурань?
22:15 Пясок, і соль, і масу жалеза лягчэй несці, чым чалавеку
без разумення.
22:16 Так як драўніна, аперазаная і звязаная разам у будынку, не можа быць аслаблена
дрыжачы: так спалохаецца сэрца, умацаванае парадай
ні ў які час.
22:17 Сэрца, якое трымаецца на думцы разумення, падобнае да чыстай тынкоўкі
на сцяне галерэі.
22:18 Палессе, пастаўленае на высокім месцы, ніколі не ўстоіць супраць ветру: так а
страшнае сэрца ў думцы дурня не можа супрацьстаяць нікому
страх.
22:19 Той, хто калоць вока, выкліча слёзы;
сэрца прымушае паказаць свае веды.
22:20 Хто кідае камень у птушак, адпужвае іх;
ганіць сябра разрывае сяброўства.
22:21 Хоць ты агаліў меч на свайго сябра, але не адчайвайся: бо там
можа быць вяртаннем [на карысць.]
22:22 Калі ты адкрыў рот свой на сябра твайго, не бойся; для там
можа быць прымірэнне: хіба што для папрокаў, або гонару, або раскрыцця
таямніц, або здрадлівая рана: для гэтых рэчаў кожны сябар
адыйдзе.
22:23 Будзь верны бліжняму свайму ў яго беднасці, каб ты мог радавацца
яго росквіт: заставайцеся з ім у час яго цяжкасці, што
ты можаш быць спадкаемцам з ім у спадчыне ягонай, бо мілае маёмасць - не
заўсёды трэба пагарджаць: ні багаты, які дурны, каб быць у
захапленне.
22:24 Як пар і дым з печы ідзе перад агнём; так зняважліва
перад крывёй.
22:25 Мне не будзе сорамна бараніць сябра; і я не буду хавацца
ад яго.
22:26 І калі праз яго са мной здарыцца якое-небудзь зло, кожны, хто пачуе гэта, будзе
сцеражыся яго.
22:27 Хто паставіць варту перад маімі вуснамі і пячатку мудрасці на маіх
вусны, каб я не ўпаў ім раптоўна і каб язык мой загубіў мяне
не?