Сірах 22:1 Гультай параўноўваецца з брудным каменем, і кожны будзе шыпець яго на ганьбу. 22:2 Гультай параўноўваецца з брудам у гной: кожны чалавек, што бярэ яго, паціскае яму руку. 22:3 Дрэнна выхаваны чалавек - ганьба бацькі свайго, які спарадзіў яго; [Дурная] дачка нарадзілася ў яго страту. 22:4 Мудрая дачка прынясе спадчыну свайму мужу, але яна жыве несумленна - цяжар бацькі. 22:5 Смелая ганьбіць і бацьку, і мужа, але яны абодва будуць пагарджаць ёю. 22:6 Казка не па часе [як] музыка ў жалобе: але паласы і выпраўленне мудрасці ніколі не па-за часам. 22:7 Хто вучыць дурня, гэта як той, хто склейвае чарапок, і як той, хто абуджае чалавека ад моцнага сну. 22:8 Той, хто распавядае казку дурню, гаворыць з тым у сне: калі ён расказаў сваю гісторыю, ён скажа: што здарылася? 22:9 Калі дзеці жывуць сумленна і маюць сродкі, яны павінны пакрываць нізасці сваіх бацькоў. 22:10 Але дзеці, будучы пыхлівымі, праз пагарду і недахоп выхавання робяць пляміць шляхетнасць свайго роду. 22:11 Плачце па мёртвым, бо ён страціў святло; і плачце па дурню, бо ён жадае разумення: мала плачце па памерлых, бо ён супакойваецца, а жыцьцё дурня горшае за сьмерць. 22:12 Сем дзён аплакваюць памерлага; але для дурня і ан бязбожнік ва ўсе дні жыцьця свайго. 22:13 Не размаўляйце з дурнем і не хадзіце да неразумнага. сьцеражыся яго, каб ня мець бяды, і ніколі не апаганішся з яго глупствамі: адыдзі ад яго, і ты знойдзеш супакой, і ніколі хвалявацца ад вар'яцтва. 22:14 Што цяжэй за свінец? і як гэтае імя, як не дурань? 22:15 Пясок, і соль, і масу жалеза лягчэй несці, чым чалавеку без разумення. 22:16 Так як драўніна, аперазаная і звязаная разам у будынку, не можа быць аслаблена дрыжачы: так спалохаецца сэрца, умацаванае парадай ні ў які час. 22:17 Сэрца, якое трымаецца на думцы разумення, падобнае да чыстай тынкоўкі на сцяне галерэі. 22:18 Палессе, пастаўленае на высокім месцы, ніколі не ўстоіць супраць ветру: так а страшнае сэрца ў думцы дурня не можа супрацьстаяць нікому страх. 22:19 Той, хто калоць вока, выкліча слёзы; сэрца прымушае паказаць свае веды. 22:20 Хто кідае камень у птушак, адпужвае іх; ганіць сябра разрывае сяброўства. 22:21 Хоць ты агаліў меч на свайго сябра, але не адчайвайся: бо там можа быць вяртаннем [на карысць.] 22:22 Калі ты адкрыў рот свой на сябра твайго, не бойся; для там можа быць прымірэнне: хіба што для папрокаў, або гонару, або раскрыцця таямніц, або здрадлівая рана: для гэтых рэчаў кожны сябар адыйдзе. 22:23 Будзь верны бліжняму свайму ў яго беднасці, каб ты мог радавацца яго росквіт: заставайцеся з ім у час яго цяжкасці, што ты можаш быць спадкаемцам з ім у спадчыне ягонай, бо мілае маёмасць - не заўсёды трэба пагарджаць: ні багаты, які дурны, каб быць у захапленне. 22:24 Як пар і дым з печы ідзе перад агнём; так зняважліва перад крывёй. 22:25 Мне не будзе сорамна бараніць сябра; і я не буду хавацца ад яго. 22:26 І калі праз яго са мной здарыцца якое-небудзь зло, кожны, хто пачуе гэта, будзе сцеражыся яго. 22:27 Хто паставіць варту перад маімі вуснамі і пячатку мудрасці на маіх вусны, каб я не ўпаў ім раптоўна і каб язык мой загубіў мяне не?