Сірах
14:1 Дабрашчасны чалавек, які не паслізнуўся з вуснаў сваіх, і няма
асуджаны мноствам грахоў.
14:2 Шчасьлівы той, чыё сумленьне не асудзіла яго і не асудзіла
адпаў ад надзеі на Госпада.
14:3 Багацце непрыстойна для скнара: і што павінен рабіць зайздроснік
з грашыма?
14:4 Той, хто збірае, ашукваючы ўласную душу, збірае для іншых, што
будзе марнаваць свае даброты бязвольна.
14:5 Той, хто злы да сябе, да каго ён будзе добрым? ён не возьме
задавальненне ад яго тавараў.
14:6 Няма нікога горш, чым той, хто сам сабе зайздросціць; і гэта а
адплата за яго злосць.
14:7 І калі ён робіць дабро, ён робіць гэта неахвотна; і нарэшце ён будзе
заявіць пра сваю бязбожнасць.
14:8 У зайздросніка ліхае вока; ён адварочвае свой твар і
пагарджае мужчынамі.
14:9 Вока сквапнага чалавека не насыціцца сваёй доляй; і беззаконне
бязбожніка высушвае душу сваю.
14:10 Злое вока зайздросціць [яго] хлебу, і ён скнар за сваім сталом.
14:11 Мой сын, у адпаведнасці з вашымі магчымасцямі рабі дабро сабе, і аддай Госпаду
яго належнае ахвяраванне.
14:12 Памятайце, што смерць не прымусіць сябе чакаць, і што запавет
магіла не паказана табе.
14:13 Рабі дабро свайму сябру перад смерцю і ў адпаведнасці са сваімі здольнасцямі
працягні руку тваю і дай яму.
14:14 Не ашуквайце сябе добрым днём, і няхай не будзе часткай добрага
жаданне перасягне цябе.
14:15 Ты не пакінеш свае клопаты іншаму? і быць працам тваім
падзяліць па жэрабю?
14:16 Дай і вазьмі, і асвяці душу тваю; бо няма шуканьня
ласунак у магіле.
14:17 Усякая плоць старэе, як вопратка, бо запавет ад пачатку
ёсць, ты памрэш смерцю.
14:18 Як з зялёнага лісця на тоўстым дрэве, некаторыя ападае, а іншыя растуць; так і ёсць
пакаленне з плоці і крыві, адно прыходзіць да канца, а другое застаецца
нарадзіўся.
14:19 Кожная праца загнівае і знішчаецца, і той, хто яе робіць, сыдзе
пры гэтым.
14:20 Дабрашчасны чалавек, які разважае пра добрыя рэчы ў мудрасці, і гэта
разважае аб сьвятых рэчах сваім разуменьнем. інж.
14:21 Той, хто разглядае яе шляхі ў сваім сэрцы, таксама будзе мець разуменне
у яе сакрэтах.
14:22 Ідзі за ёй, як следчы, і падпільнуй яе дарогі.
14:23 Той, хто ўваходзіць у яе вокны, таксама будзе слухаць яе дзверы.
14:24 Той, хто будзе начаваць каля яе дома, таксама павінен замацаваць шпільку ў яе сценах.
14:25 Ён паставіць намёт свой побач з ёй, і будзе начаваць у начлегу
дзе добрыя рэчы.
14:26 Ён паставіць сваіх дзяцей пад яе прытулак, і будзе начаваць пад ёй
галіны.
14:27 Ёю ён будзе накрыты ад спёкі, і ў яе славе ён будзе жыць.