Сірах 14:1 Дабрашчасны чалавек, які не паслізнуўся з вуснаў сваіх, і няма асуджаны мноствам грахоў. 14:2 Шчасьлівы той, чыё сумленьне не асудзіла яго і не асудзіла адпаў ад надзеі на Госпада. 14:3 Багацце непрыстойна для скнара: і што павінен рабіць зайздроснік з грашыма? 14:4 Той, хто збірае, ашукваючы ўласную душу, збірае для іншых, што будзе марнаваць свае даброты бязвольна. 14:5 Той, хто злы да сябе, да каго ён будзе добрым? ён не возьме задавальненне ад яго тавараў. 14:6 Няма нікога горш, чым той, хто сам сабе зайздросціць; і гэта а адплата за яго злосць. 14:7 І калі ён робіць дабро, ён робіць гэта неахвотна; і нарэшце ён будзе заявіць пра сваю бязбожнасць. 14:8 У зайздросніка ліхае вока; ён адварочвае свой твар і пагарджае мужчынамі. 14:9 Вока сквапнага чалавека не насыціцца сваёй доляй; і беззаконне бязбожніка высушвае душу сваю. 14:10 Злое вока зайздросціць [яго] хлебу, і ён скнар за сваім сталом. 14:11 Мой сын, у адпаведнасці з вашымі магчымасцямі рабі дабро сабе, і аддай Госпаду яго належнае ахвяраванне. 14:12 Памятайце, што смерць не прымусіць сябе чакаць, і што запавет магіла не паказана табе. 14:13 Рабі дабро свайму сябру перад смерцю і ў адпаведнасці са сваімі здольнасцямі працягні руку тваю і дай яму. 14:14 Не ашуквайце сябе добрым днём, і няхай не будзе часткай добрага жаданне перасягне цябе. 14:15 Ты не пакінеш свае клопаты іншаму? і быць працам тваім падзяліць па жэрабю? 14:16 Дай і вазьмі, і асвяці душу тваю; бо няма шуканьня ласунак у магіле. 14:17 Усякая плоць старэе, як вопратка, бо запавет ад пачатку ёсць, ты памрэш смерцю. 14:18 Як з зялёнага лісця на тоўстым дрэве, некаторыя ападае, а іншыя растуць; так і ёсць пакаленне з плоці і крыві, адно прыходзіць да канца, а другое застаецца нарадзіўся. 14:19 Кожная праца загнівае і знішчаецца, і той, хто яе робіць, сыдзе пры гэтым. 14:20 Дабрашчасны чалавек, які разважае пра добрыя рэчы ў мудрасці, і гэта разважае аб сьвятых рэчах сваім разуменьнем. інж. 14:21 Той, хто разглядае яе шляхі ў сваім сэрцы, таксама будзе мець разуменне у яе сакрэтах. 14:22 Ідзі за ёй, як следчы, і падпільнуй яе дарогі. 14:23 Той, хто ўваходзіць у яе вокны, таксама будзе слухаць яе дзверы. 14:24 Той, хто будзе начаваць каля яе дома, таксама павінен замацаваць шпільку ў яе сценах. 14:25 Ён паставіць намёт свой побач з ёй, і будзе начаваць у начлегу дзе добрыя рэчы. 14:26 Ён паставіць сваіх дзяцей пад яе прытулак, і будзе начаваць пад ёй галіны. 14:27 Ёю ён будзе накрыты ад спёкі, і ў яе славе ён будзе жыць.